Szarańcza egipska, znana również jako szarańcza śródziemnomorska, jest jednym z największych pasikoników w Europie. Pomimo swoich rozmiarów i faktu, że żywi się roślinami, zwykle nie stanowi zagrożenia dla większości upraw. Mimo to egipski homar kryje kilka ciekawostek za swoim nieszkodliwym wyglądem.
Nazwa naukowa tego gatunku to Anacridium aegyptium. Należy do rodziny Acrididae, w której zgrupowane są tucury, koniki polne i koniki polne. Wszystkie te organizmy mają wspólną zdolność do skakania wysoko dzięki muskularnym nogom. Czytaj dalej tę przestrzeń i odkryj więcej ciekawostek na temat egipskiego homara.
Jak się ma egipski homar?
Homar egipski to bezkręgowiec charakteryzujący się wydłużonym ciałem przystosowanym do lotu. Ogólnie rzecz biorąc, mają tę samą typową fizjologię pasikoników lub pasikoników, z tą wielką różnicą, że są większe, a ich tylna część bardziej wydłużona.
Te bezkręgowce charakteryzują się parą muskularnych i ostentacyjnych tylnych nóg, a także dwiema parami skrzydeł. Dzięki nim może wykonywać wysokie skoki i swobodnie poruszać się po lądzie, chociaż jest też dość biegły w lataniu.
Ogólnie ciało szarańczy egipskiej osiąga długość do 7 centymetrów. Ma szare, brązowe lub oliwkowozielone zabarwienie, z niebieskimi i pomarańczowymi odcieniami w niektórych częściach nóg. Ma również osobliwe oczy z pionowymi czarno-białymi paskami, co jest charakterystyczną cechą tego gatunku.
Mało znane fakty o egipskiej szarańczy
Chociaż szarańcza egipska jest gatunkiem stosunkowo często występującym na obszarze jej występowania, zachowała kilka mało znanych faktów dotyczących jej biologii. Poniżej wymieniono niektóre z najciekawszych ciekawostek homara egipskiego.
1. Jego ogon służy jako pokładnik
Wydłużony kształt ciała pomaga homarom składać jaja na ziemi. Ponieważ jego grzbiet jest wydłużony i cylindryczny, wystarczy włożyć go do podłoża i wstrzyknąć jaja. W ten sposób ukrywają swoje potomstwo i chronią je przed potencjalnymi drapieżnikami.
2. Samica szarańczy egipskiej może w ciągu swojego życia złożyć do 2000 jaj
Samica tego gatunku składa od 65 do 140 jaj w gnieździe, co daje w sumie do 2000 jaj w swoim życiu.Biorąc pod uwagę, że długowieczność tych owadów jest dość krótka, oznacza to, że gatunek ten ma wysoki wskaźnik urodzeń.
3. Nie wszystkie okazy potrafią latać
Chociaż homary są znane ze swojej zdolności latania, nie wszystkie homary to potrafią. Skrzydła egipskiej szarańczy stają się przydatne dopiero wtedy, gdy osiągnie dorosły rozmiar. Dlatego potrzebują około 107 dni, aby zacząć latać, chociaż wkrótce potem umierają ze względu na swój wiek.
4. Nie mają tendencji do bycia towarzyskimi
Jedną z najważniejszych ciekawostek jakie prezentuje i powodem dla którego nie atakuje aż tak bardzo upraw, jest jej skłonność do samotnictwa. Dzięki temu, mimo że występują na terenie uprawnym, liczba osobników jest minimalna, a szkody, jakie wyrządzają, są ograniczone.
5. Jest w stanie przejść przez diapauzę reprodukcyjną
Warunki środowiskowe są kluczowe dla rozmnażania się szarańczy egipskiej.To jest powód, dla którego w niektórych przypadkach okazy stosują strategię zwaną diapauzą reprodukcyjną. Podczas tego procesu ograniczają swoje zaloty, aż warunki ich środowiska będą optymalne, co może zająć kilka dni lub nawet miesięcy.
6. Nie przechodzą metamorfizmu
Najbardziej popularne bezkręgowce zwykle przechodzą przez kilka etapów życia jako larwa, poczwarka i postać dorosła. W każdym z nich osobniki mają z góry określony wygląd, który różni się znacznie od ich wieku dorosłego, więc wykorzystują metamorfozę, aby zmienić swój wygląd. Jednak w przypadku szarańczy egipskiej jej młode są identyczne z dorosłymi (ale mniejsze), więc nie wymaga ona metamorfozy.
7. Może wpływać na niektóre uprawy owoców cytrusowych
Wiadomo, że szarańcza egipska nie jest gatunkiem sprawiającym problemy w uprawach.W rzeczywistości, chociaż żywi się roślinami, niskie zagęszczenie jego populacji zapobiega znacznym stratom ekonomicznym. Jedynym problemem jest to, że obecnie, w pewnych warunkach, niektóre gaje winogronowe i cytrusowe stały się podatne na inwazję tej szarańczy.
Oczywiście skutki powodowane przez ten gatunek zwykle nie są tak znaczące, ale wydaje się, że częstotliwość tych inwazji wzrasta z czasem. Z tego powodu niektóre rządy wydały ostrzeżenia i zalecenia dotyczące postępowania z tą szarańczą.
Jak widać homar egipski to gatunek, który zachowuje różne ciekawostki dotyczące swojej historii naturalnej. Co więcej, mimo że jest uważany za niegroźnego, prawdopodobnie w przyszłości stanie się gatunkiem szkodnika o dużym znaczeniu. Mimo to jest zbyt wcześnie, aby wyciągać wnioski, ponieważ potrzeba więcej badań, aby potwierdzić lub zaprzeczyć potencjalnemu niebezpieczeństwu, jakie stanowi.
