Zachowanie słoni jest źródłem niespodzianek. Ich silne więzi rodzinne, silne osobowości, a nawet inteligencja są tak złożone, że można to niemal porównać do badania osoby z odległej kultury.
Omówienie w tym artykule etologii tego gatunku byłoby niemożliwe, ale nie bój się, bo z podstawami, które tu masz, będziesz miał oczy szeroko otwarte przez długi czas. Nie trać szczegółów zachowania słoni.
Zachowania społeczne słoni
Socjalizacja jest niezwykle ważna w życiu słoni. Grupy jednostek składają się z konstelacji rodzinnych, które są zorganizowane hierarchicznie wokół matriarchy.Ten słoń będzie najstarszym i prawdopodobnie matką lub babcią innych zwierząt gruboskórnych, które z nią idą.
Dynamika grup słoni to synteza-rozszczepienie, w której integracja nowych członków, jak również ich odejście z grupy, jest odpowiedzią na presję zewnętrzną, taką jak drapieżniki, zasoby lub możliwości krycia. Różne jądra wchodzą również w interakcje ze sobą w miejscach wspólnych dla pożywienia i wody.
Zaobserwowano, że słonie afrykańskie (Loxodonta africana) są bardziej stadne niż słonie azjatyckie (Elephas maximus). Uważa się, że ta różnica wynika głównie ze środowiska, ponieważ na afrykańskiej sawannie czyha więcej niebezpieczeństw niż w azjatyckich dżunglach, zmuszając słonie afrykańskie do wykazania się bardziej stabilną organizacją, aby lepiej się bronić.
Dominacja i segregacja
Zwykle rywalizacja między słoniami występuje zwykle między grupami, a nie między jednostkami, które je tworzą. Z tego powodu na terytorium stosowane są akty dominacji i segregacji, ponieważ każda grupa będzie próbowała przejąć obszar, który jest dla niej najdogodniejszy.
Tworzenie hierarchii międzygrupowych sprzyja rywalizacji o zasoby i zmniejsza częstotliwość walk między jednostkami. Dlatego istnieje również hierarchia między grupami, zorganizowana na podstawie liczby osobników, zachowania i wielkości matriarchów.
Jednak zależy to również od pór roku: w porze suchej dominującą grupą jest ta, która porusza się najmniej, ponieważ ma najlepiej zajęte miejsca. Przeciwnie, w porze deszczowej zachowania agonistyczne są ograniczone, ponieważ obfitość roślinności pozwala kilku grupom znaleźć zasoby na tym samym obszarze.
Komunikacja ze słoniem
Złożone relacje społeczne są niemożliwe bez dobrze zorganizowanej komunikacji. Odgłosy słoni przez długi czas pozostawały niezauważone przez ludzi, ponieważ ich odgłosy - najbardziej dostępne podczas bezpośredniej obserwacji - mają częstotliwości niesłyszalne dla naszego gatunku.
Wokalizacja w zachowaniu słonia
Słonie są specjalistami w komunikacji o niskiej częstotliwości, chociaż mają szeroki zakres dźwięków o wysokiej częstotliwości. Sklasyfikowano co najmniej 10 różnych wokalizacji, które są również używane w więcej niż jednym kontekście w zachowaniu słoni.
Jedną z najbardziej znanych intonacji jest dudnienie, dźwięk o bardzo niskiej częstotliwości, którego te gruboskórne używają jako lokalizatora. Badanie potwierdziło, że słonie, które używały tego wezwania, w końcu zbliżały się do siebie, zwłaszcza jeśli łączyły je jakieś relacje afiliacyjne.
Naukowcy opisują dudnienie jako coś niemal magicznego, obecność, którą wszyscy zauważają, ale nie słyszą, i dzięki której prędzej czy później pojawia się słoń.
Częstotliwość wokalizacji jest również modulowana w zależności od nastroju danej osoby.Niskie częstotliwości są związane z niskim pobudzeniem słonia i wydają się być powiązane z zachowaniami związanymi ze spójnością grupy. Z drugiej strony wzloty słychać w momentach intensywnych emocjonalnie i negatywnych, takich jak panika lub agresja.
Wąch i dotyk
Trąba słonia jest jego największym narzędziem, nie tylko do chwytania przedmiotów i eksploracji, ale także do komunikacji. To imponujące, jak tak duże zwierzę ma tak precyzyjną kontrolę nad swoją trąbą, że używa jej do głaskania, pocieszania, pozdrawiania, a nawet uczenia młodych, jak korzystać z narzędzi.
Ich zmysł węchu, zgodnie z oczekiwaniami, jest dobry: potrafią wyczuć zapachy z odległości wielu kilometrów. Sygnały chemiczne obecne w moczu i kale są doskonałym źródłem informacji o stanie zdrowia i reprodukcji każdego osobnika, a także informują o nastroju.
Naprawdę wyjątkową zdolnością tych gruboskórnych jest wykrywanie sygnałów sejsmicznych przez stopy.Wibracje wytwarzane przez kroki słonia przemieszczają się daleko, a nogi innego słonia mogą je odbierać. Wibracje te wysyłają informacje o ich tożsamości i odległości między dwoma okazami.
Emocje słoni
Słonie mają jeden z największych mózgów w świecie zwierząt, ważący około 5 kilogramów. Jeśli chodzi o ich strukturę i złożoność, nie mają czego zazdrościć istocie ludzkiej. Wyróżnia się ich niesamowita pamięć, dzięki której potrafią przekazywać wiedzę kolejnym pokoleniom, a w przypadku matriarchów najlepiej pokierować grupą.
Twoje emocje są złożone i głębokie. Trudno byłoby znaleźć proces poznawczy, który nie został przetestowany na słoniach: empatia, smutek, samoświadomość, zabawa, altruizm, lista jest nieskończona. Wzajemne wsparcie emocjonalne i troska byłyby obiektem zazdrości wielu społeczeństw.
Zachowanie słoni związane z żałobą
To prawdopodobnie ta część zachowania słoni, która wzbudziła największe zainteresowanie ludzi. Chociaż cmentarzyska słoni – rzekomo miejsca, do których słonie podróżowały, by umrzeć – nie istnieją, to prawdą jest, że wykazują one określone zachowania w tym zakresie.
Słonie bardzo intensywnie opłakują stratę ukochanej osoby, nawet osoby niespokrewnionej. Zaobserwowano zachowania takie jak zakrywanie zwłok liśćmi drzew, dokładne oglądanie kości czy odmawianie porzucenia zwłok poległego towarzysza. Rozważano nawet możliwość wykorzystania rytuałów pogrzebowych, ale pozostaje to do wykazania.
Kiedy umiera matriarchini, wraz z nią znika wiedza o dziesięcioleciach życia. Chociaż jej miejsce zajmuje inna kobieta, grupa radzi sobie znacznie gorzej, a członkowie są zdruzgotani przez długi czas.
Pogląd, że zwierzęta behawioralnie odległe od ludzi również zasługują na szacunek, staje się coraz bardziej zakorzeniony. Jednak to właśnie w przypadku gatunków takich jak słoń rozpoczęła się debata etyczna, ponieważ nie sposób nie dostrzec w nich swojego odbicia: pozdrawiają się, dbają o siebie i płaczą, gdy umierają. Kiedy człowiek zaczął mówić o pokoju i miłości, słonie praktykowały je już od dawna.
