Kolor sierści psa, a także jej połysk i faktura mogą wiele powiedzieć o jego stanie zdrowia. Obserwując sierść swojego zwierzaka, możesz mieć wskazówki dotyczące diety i opieki, jaką otrzymuje, a także wykryć ewentualne objawy zaburzeń równowagi w jego ciele.
W praktyce kolor sierści psa może również wskazywać na predyspozycje do niektórych chorób. Aby dowiedzieć się więcej o tych problemach, poniżej znajdziesz kilka wskazówek, których należy przestrzegać.
Maść labradora i jego zdrowie
Na początek chcielibyśmy wspomnieć o badaniu przeprowadzonym w Wielkiej Brytanii i opublikowanym w czasopiśmie Canine Genetics and Epidemiology.Odzwierciedla skrupulatną analizę dokumentacji weterynaryjnej ponad 30 000 psów rasy labrador retriever mieszkających w Wielkiej Brytanii.
W konsekwencji potwierdzono, że najczęstszymi chorobami tej rasy psów są:
- Infekcje ucha.
- Pyotraumatyczne zapalenie skóry.
- Otyłość.
- Choroby zwyrodnieniowe stawów.
Innymi słowy, eksperci sugerują, że istnieje związek między kolorem sierści psa a występowaniem wyżej wymienionych chorób. Ponadto płeć może również wpływać na predyspozycje do niektórych problemów zdrowotnych.
Brązowy labrador retriever i jego szczególnie delikatne zdrowie
Brązowe lub czekoladowe labradory są często cenione za piękno swojego futra. Ale według wspomnianych badań ich oczekiwana długość życia może być nawet o 10% krótsza niż labradorów żółtych lub czarnych.
Ponadto u osobników rasy brązowej obserwuje się większą częstość występowania powszechnych chorób w rasie. Na przykład infekcje ucha mają częstość występowania 12,8% w czarnych laboratoriach, 17% w żółtych laboratoriach i 23,4% w brązowych laboratoriach.
Z drugiej strony, piotraumatyczne zapalenie skóry rejestruje 4% częstości występowania u czekoladowych labradorów retrieverów. Częstość występowania tej samej choroby wynosi 1,6% u psów żółtych i 1,1% u psów czarnych.
Jak wyjaśnisz związek między kolorem sierści psa a predyspozycjami do niektórych chorób?
Według naukowców, którzy brali udział we wspomnianym badaniu, związek między kolorem sierści psa a jego zdrowiem wynika z czynników genetycznych. W przypadku labradora retrievera gen decydujący o umaszczeniu brązowym lub czekoladowym jest w tej rasie recesywny.
Aby urodził się czekoladowy labrador retriever, oboje rodzice muszą być nosicielami tego genu. Z tego powodu hodowcy często praktykują krzyżówki spokrewnione lub między psami o bardzo podobnych strukturach genetycznych.
W konsekwencji brązowe labradory mają zwykle niską różnorodność genetyczną i wysoki poziom chowu wsobnego. Przekłada się to na większą genetyczną predyspozycję do typowych dla rasy patologii i niższą długowieczność.
Ryzyko związane z niską różnorodnością genetyczną psów i krzyżowaniem spokrewnionych
Standaryzacja ras psów, w tym kolor sierści, była możliwa tylko dzięki selekcji genetycznej rodziców. Główny problem polega na tym, że w celu podkreślenia cech estetycznych lub zachowań instynktownych praktykowano liczne krzyżówki spokrewnione, a nawet wsobne.
W rezultacie zdecydowana większość ras psów wykazuje wysokie predyspozycje genetyczne do rozwoju niektórych chorób dziedzicznych. Ponadto krzyżówki wsobne często generują osobniki z problemami z płodnością, słabszym układem odpornościowym i krótszą oczekiwaną długością życia.
Jak widzieliśmy w przypadku brązowego labradora, problem ten jest jeszcze bardziej niepokojący, gdy mówimy o cechach związanych z genami recesywnymi. Zasadniczo dlatego, że ze względu na rzadkość lub niskie rozpowszechnienie tych cech, krzyżówki są zwykle przeprowadzane między spokrewnionymi lub genetycznie bardzo podobnymi osobnikami.
Z drugiej strony psy mieszane lub psy bez określonej rasy mają zwykle dłuższą żywotność i mniejszą częstość występowania chorób dziedzicznych. Między innymi dlatego, że mają dużą różnorodność genetyczną, ponieważ nie zostały poddane selektywnym krzyżowaniom między genetycznie podobnymi osobnikami.
W ten sposób wspomniane badania ponownie wskazują na ryzyko nieumyślnego krzyżowania w celu uzyskania określonych cech u psów.
Jeśli kolor sierści psa wskazuje na słabsze zdrowie i krótszą długowieczność, najbardziej odpowiedzialną rzeczą byłoby nie zachęcanie ani nie ułatwianie rozmnażania tych okazów wyłącznie w celach zarobkowych.