Wszystkie psy w pewnym momencie się starzeją i, jak każde inne zwierzę, zaczynają wykrywać oznaki starości. Pies geriatryczny nie zachowuje się w ten sam sposób, ponieważ zmniejszają się jego zdolności sensoryczne, poznawcze i fizyczne.
Jednak wiele razy popełnia się błędy w ich opiece, mimo że te oznaki są oczywiste. Chociaż bóle są nieuniknione, to tylko zwiększa troskę o codzienną rutynę. Przyjrzyjmy się temu tematowi szczegółowo.
Kiedy pies jest geriatryczny?
Trudno jest ustalić wiek przejściowy dla wszystkich psowatych. Te o większym rozmiarze będą miały krótsze życie, mimo że dojrzewają później. Dlatego ich trzeci wiek zaczyna się w wieku około 8 lat.
W przypadku małych psów, które są bardziej długowieczne, liczba ta wzrasta do 10 lat. Mimo to te marginesy są jedynie orientacyjne, ponieważ wiarygodne informacje dadzą ci oznaki starzenia.
Oznaki starzenia u psów
Od mniej więcej 8 roku życia iw zależności od historii zdrowia psa zaczną pojawiać się pierwsze oznaki starzenia. Zobaczmy najpopularniejsze:
- Zmiany w zakresie wzroku, słuchu i węchu: zauważysz, że trudno mu znaleźć rzeczy wzrokiem, że nie reaguje na wołanie go z daleka lub że zaczyna wąchać pozostawione przez siebie rzeczy .
- Zmiany w zachowaniu: Mózg również zmienia się wraz z wiekiem. Psy w podeszłym wieku mogą zmienić swoją rutynę pielęgnacyjną, częściej stają się zdezorientowane lub zapominają.
- Zaburzenia snu: Starsze psy śpią dłużej, ale częściej śpią z przerwami.
- Brak energii: Nic dziwnego, że pies geriatryczny ma mniej energii niż szczeniak. Chociaż nie powinien przestać być aktywny, najprawdopodobniej zauważysz spadek jego energii.
- Problemy zdrowotne: organizm psa pogarsza się z czasem, powodując pewne patologie, takie jak problemy z ruchem lub oddychaniem.
3 najczęstsze błędy podczas opieki nad psem geriatrycznym
Czasami akceptacja, że nasz pies nie jest już młodzieńcem, który skacze i biega jest mylona z brakiem szczególnej troski. Chociaż jest to część naturalnego procesu starzenia, ból należy zawsze leczyć, przynajmniej w minimalnym stopniu.
Oto 3 najczęściej popełniane błędy na tym etapie życia i jak ich uniknąć. Niczego nie przegap, bo wszystkie zwierzęta zasługują na opiekę i dobre samopoczucie w starszym wieku.
1. Zaniedbanie diety
To, że twój pies się postarzał, nie oznacza, że jutro umrze. Bardzo często zdarza się znaleźć ludzi, którzy pozwalają ci na więcej zachcianek i dają ci nieodpowiednie jedzenie z powodu tego nieświadomego pomysłu, który tylko przyspieszy problemy zdrowotne wynikające z jedzenia (lub pogłębi je, jeśli już są obecne).
Mimo to uszczęśliwianie staruszka jedzeniem nie stoi w sprzeczności z utrzymaniem zrównoważonej diety. Nie poddawaj się, gdy prosi o jedzenie; zamiast tego zaplanuj podawanie mu odpowiedniej karmy, którą bardzo lubi w swojej regularnej diecie.
Na przykład możesz zastąpić plasterki jabłka przekąskami dentystycznymi.
2. Brak korygowania ich zachowania
Zmiany w zachowaniu psa pojawią się z wiekiem, a niektóre będą problematyczne. Jednak edukacja psa nigdy się nie kończy: mitem jest, że pies geriatryczny nie jest już w stanie uczyć się i korygować swojego zachowania.
Oczywiście reorientacja tych nowych zachowań (lub ich braku) zawsze musi odbywać się poprzez pozytywną edukację. Większość nowej nauki będzie korzystna, aby zapewnić Ci wszelką niezbędną opiekę na tym etapie Twojego życia.
3. Normalizuj brak aktywności
To nie to samo, że twój pies porusza się wolniej niż nie porusza się wcale. Pies w podeszłym wieku nadal bawi się, socjalizuje i porusza, nawet jeśli wszystko to jest mniej intensywne i wolniejsze.
Dlatego nigdy nie przestawaj go stymulować. Zachęć go do ruchu, spędź z nim czas, pozwól powąchać nowe rzeczy, znaleźć nowe ciekawe trasy na spacer itp. Sekretem dobrej starości jest iść powoli, ale bez zatrzymywania się.
Inna szczególna pielęgnacja psa geriatrycznego
Opieka nad psem geriatrycznym wymaga wysiłku i poświęcenia w wielu drobnych gestach, takich jak częstsze sprawdzanie uszu i oczu, częstsze szczotkowanie czy oglądanie zębów.Ważna staje się również socjalizacja, ponieważ będzie potrzebował, abyś spędzał z nim więcej czasu, ale bez uzależniania go emocjonalnie.
Krótko mówiąc, tak jak w Twoich rękach było wychowanie szczeniaka, aż wyrośnie na zdrowego i szczęśliwego dorosłego, tak też Twoim obowiązkiem jest, aby jego ostatnie lata życia były pełne uczucia i wolne od cierpienia. Na tym ostatnim etapie dobre wspomnienia zostają potwierdzone, a poczucie, że uszczęśliwiliśmy kogoś, kogo kochaliśmy, do ostatniej chwili.
