Istnieją pewne problemy z układem mięśniowo-szkieletowym, które mogą wpływać na mobilność kotów domowych. Przykładem tego jest dysplazja stawu biodrowego, która dotyka głównie duże rasy kotów i koty czystej krwi.
Chociaż jest to coś rzadkiego i ma to związek z genetyką, warto wiedzieć o tym zaburzeniu, które wpływa na naturalny chód zwierząt. W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o dysplazji stawu biodrowego u kotów.
Co to jest dysplazja stawów biodrowych u kotów?
To problem rzadko diagnozowany u kotów, choć wydaje się, że ma taką samą częstość jak u psów.Zasadniczo dysplazja stawu biodrowego powoduje nieprawidłowy rozwój stawu biodrowego, skutkujący podwichnięciem lub całkowitym zwichnięciem głowy kości udowej.
Istnieje pewna dziedziczna predyspozycja do zachorowania na nią; rasa Maine Coon i suki cierpią na nią bardziej niż inne. W ciężkich przypadkach może prowadzić do nieprawidłowego osadzania kości, uszkodzenia chrząstki przez nienaturalne ruchy, choroby zwyrodnieniowej stawów spowodowanej kulawizną, a nawet paraliżującego bólu.
Dysplazja stawu biodrowego u kotów zaczyna się, gdy zwierzę jest szczeniakiem, czyli gdy jego kości nie są jeszcze w pełni rozwinięte, ale wraz z upływem czasu staje się poważniejsze. Zwichnięcia i uszkodzenia chrząstki powodują mikropęknięcia, które uniemożliwiają zwierzęciu prawidłowe chodzenie, wspinanie się, skakanie czy zabawę.
Jakie są objawy dysplazji stawów biodrowych u kotów?
Objawy dysplazji stawu biodrowego różnią się w zależności od ciężkości choroby i czasu wykrycia. Jednak objawy mogą stać się widoczne już od 6 tygodnia życia, dlatego należy być świadomym wszelkich nieprawidłowości u kota.
Chociaż diagnoza musi być postawiona przez lekarza weterynarii, jako właściciele zwierząt domowych mamy „obowiązek” zwracania uwagi na pewne objawy lub oznaki, które mogą ostrzegać o dysplazji stawu biodrowego u kotów:
1. Mniejsza aktywność
Spadek aktywności u kotów jest często przypisywany wiekowi, ale zdrowi dorośli i seniorzy również biegają, skaczą i wspinają się na drzewa. Dlatego jeśli Twój pupil przestanie się bawić lub wykonywać pewne czynności tak jak wcześniej, koniecznie zabierz go na konsultację.
2. Dolores
Dysplazja stawu biodrowego u kotów jest bardzo bolesna, więc to normalne, że zwierzę narzeka na jakąś postawę, ruch lub odcisk stopy. Jeśli dotkniesz go w dolnej części pleców, może głośno miauczeć; Nie dlatego, że nie lubi pieszczot, ale dlatego, że to boli.
3. Kliknięcia
Zwracaj szczególną uwagę na „dźwięki”, jakie wydaje Twój kot podczas chodzenia, spania lub poruszania się.W przypadku dysplazji normalne jest słyszenie trzasku w biodrze. Dzieje się tak głównie wtedy, gdy chcesz wstać po kilku godzinach leżenia na łóżku lub kocu.
4. Rozszerzone ramiona
Innym objawem dysplazji stawu biodrowego u kotów jest poszerzenie lub powiększenie przedniej części stawu biodrowego. Po co to jest? Ponieważ zwierzę zmodyfikowało swoje ruchy i cały ciężar ciała niesie je do przodu. To jak pójście na siłownię i po prostu trening tułowia.
5. Wygięte plecy
W związku z powyższym dysplazja powoduje zmiany w kręgosłupie. Podczas chodzenia musi pochylać się do przodu, a aby nie obciążać tylnych nóg, garbi się. Zobaczysz, że z trudem wspiera swoje tylne poduszki, aby się poruszać. Możesz też zobaczyć, jak utyka.
6. chybotanie
Ponieważ zarówno mięśnie, jak i kości nie mogą się prawidłowo poruszać, kot może się chwiać podczas chodzenia.Może się to również zdarzyć w wyniku stopniowego ograniczania ruchu, co powoduje ciągłą utratę równowagi.
7. Trudności w leżeniu lub wstawaniu
Chociaż dysplazja może na początku powodować tylko łagodny ból, w miarę postępu choroby ogranicza się możliwość poruszania kończynami. W konsekwencji kot traci zdolność wstawania lub kładzenia się.
Diagnoza
Aby zdiagnozować dysplazję stawu biodrowego, weterynarz opiera się na objawach fizycznych i różnych badaniach klinicznych. Zwykle wśród testów przeprowadzanych na kotach są:
- Badanie fizykalne (badanie palpacyjne).
- Badanie ruchomości kończyn.
- Badania kliniczne (badania krwi).
- Prześwietlenia.
W większości przypadków do potwierdzenia dysplazji stawów biodrowych wystarczą badania radiologiczne takie jak zdjęcia rentgenowskie. Jednak zawsze zaleca się uzupełnienie badań w celu wykluczenia problemów wtórnych.
Ponieważ istnieją inne choroby, które również powodują podobne objawy, dysplazja stawu biodrowego u kotów nie zawsze jest diagnozowana prawidłowo. W wielu przypadkach skrajne kalectwo – po jednej lub obu stronach – jest przekonującym dowodem na to, że cierpią na to zaburzenie. Jedynym problemem jest to, że stawu biodrowego zwykle nie ocenia się radiologicznie, co uniemożliwia rozpoznanie dysplazji.
Leczenie dysplazji stawów biodrowych u kotów
Leczenie dysplazji stawu biodrowego u kotów zależy w dużej mierze od wieku pacjenta, nasilenia zmian oraz oczekiwań i możliwości finansowych opiekuna. To ostatnie wynika z faktu, że nie ma lekarstwa, które rozwiązałoby problem, a raczej stosuje się długoterminowe leczenie paliatywne, które może być kosztowne.
Ogólnie istniejące metody leczenia dysplazji stawu biodrowego można podzielić na różne rodzaje:
- Leczenie farmakologiczne: stosowanie leków przeciwzapalnych, kortykosteroidów i glikozaminoglikanów, które mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego i przyspieszenie regeneracji chrząstki.
- Leczenie żywieniowe: kontrola diety w celu uniknięcia nadwagi lub otyłości. Oba stany mają tendencję do zaostrzania objawów i zwyrodnienia stawu.
- Leczenie chirurgiczne: interwencja kliniczna polegająca na rekonstrukcji, reorientacji i korekcji całkowitego istniejącego podwichnięcia lub zwichnięcia. W poważniejszych przypadkach można zdecydować się na całkowitą protezę stawu biodrowego, chociaż koszt tego procesu jest dość wysoki.
Należy zaznaczyć, że chociaż leczenie chirurgiczne całkowicie usuwa istniejący problem, nie zapobiega ponownemu pojawieniu się zwyrodnienia. Z tego powodu jest zalecany tylko dla dorosłych kotów z ciężkimi przypadkami dysplazji stawu biodrowego.
Wybór konkretnego leczenia zależy wyłącznie od lekarza weterynarii, chociaż prawie zawsze wybiera się zastosowanie dwóch lub więcej rodzajów leczenia. Ponadto zwykle wprowadza się schemat fizjoterapii, aby pomóc w odzyskaniu sprawności ruchowej.
Niestety dysplazja stawu biodrowego to złożona patologia, która nie zawsze ma dobre rokowanie. Zależy to jednak od każdego przypadku i tylko weterynarz może udzielić odpowiednich wskazówek. Nie wahaj się więc zadawać mu pytań dotyczących sytuacji Twojego zwierzaka.
