Irritable Bowel Syndrome - IBS dla tłumaczenia zespołu jelita drażliwego w języku angielskim - to patologia występująca zarówno u psów, jak iu ludzi. Jest to zaburzenie, które prowadzi między innymi do bólu brzucha i zmian w pasażu jelitowym.
W niektórych regionach odsetek ludzi dotkniętych tym zespołem szacuje się na 11,6%. Liczba u psów jest podobna, ponieważ niektóre badania szacują, że może rozwinąć się u 10% do 15% psów. Jeśli chcesz wiedzieć, jak wykryć to zaburzenie i jego podejście, czytaj dalej.
Co to jest zespół jelita drażliwego?
Podsumowując, zespół jelita drażliwego to zaburzenie, które powoduje poważne dolegliwości brzuszne i jelitowe. W rezultacie jelito przechodzi pewne zmiany w swojej funkcji i generuje biegunki, zaparcia i wymioty. Objawy te mogą być stałe lub przerywane, a nawet mogą stać się chroniczne.
Przyczyny zespołu jelita drażliwego (IBS)
Zespół jelita drażliwego charakteryzuje się przewlekłym stanem zapalnym błony śluzowej jelit. Przyczyny tej patologii są w dużej mierze nieznane, dlatego należy najpierw wykluczyć inne choroby występujące u psa, między innymi zapalenie żołądka i jelit, zapalenie jelita grubego, zapalenie trzustki i infekcje pasożytnicze.
Gdy wszystkie te możliwe przyczyny zostały wykluczone, nadszedł czas, aby podejrzewać zespół jelita drażliwego. Chociaż dokładne przyczyny nie są znane, uważa się, że może to być spowodowane wieloma czynnikami, wśród których są następujące:
- Alergie na niektóre składniki w diecie psa.
- Źle zbilansowana dieta.
- Czynniki psychologiczne, takie jak stres i niepokój.
- Niepożądana reakcja na określone białko w diecie.
- Zapalenie błony śluzowej żołądka w wyniku infekcji bakteryjnej.
Należy zauważyć, że zespół jelita drażliwego u psów jest związany z przewlekłym zapaleniem jelit i dyskomfortem u zwierzęcia, ale zwykle nie jest związany z żadną patologią żołądka. Podobnie jak u ludzi, zespół ten nie predysponuje pacjenta do rozwoju innych chorób.
Objawy
Najczęstszymi objawami zespołu jelita drażliwego u psów są sporadyczne przewlekłe biegunki jelita grubego. Oprócz tego bardzo widocznego wydarzenia istnieją inne znaki, wśród których są następujące:
- Przejściowe epizody biegunki/zaparć, które ustępują samoistnie.
- Epizy śluzu w stolcu.
- Mdłości i wymioty.
- Depresja i letarg.
- Utrata apetytu i masy ciała, jeśli obraz kliniczny utrzymuje się przez kilka miesięcy.
Według portali weterynaryjnych objawy będą się różnić w zależności od dotkniętego obszaru zwierzęcia. Na przykład, jeśli żołądek jest bardziej dotknięty, nudności i wymioty będą częstsze. Z drugiej strony, jeśli jelito jest najbardziej naruszone, występowanie epizodów biegunki będzie częstsze. Mimo to oba objawy kliniczne mogą występować jednocześnie.
Diagnostyka i leczenie
Jak powiedzieliśmy w poprzednich liniach, jedyną możliwą diagnozą jest wykluczenie innych możliwych patologii zagrażających przewodowi żołądkowo-jelitowemu zwierzęcia.
W przypadku leczenia należy podkreślić, że w każdym przypadku musi ono być dostosowane do okresowości objawów.Wiele psów zmniejsza częstotliwość objawów klinicznych dzięki diecie bogatej w błonnik, który musi być również lekkostrawny. Weterynarz poprowadzi opiekuna podczas planowania nowych jadłospisów dla Twojego pupila.
Z drugiej strony epizody biegunki można leczyć loperamidem, lekiem modyfikującym motorykę jelit. W przypadkach, gdy ból brzucha pogarsza jakość życia psa, można również rozważyć podawanie leków przeciwskurczowych, takich jak clinidium - do 0,25 miligrama na kilogram zwierzęcia co 12 godzin.
Należy podkreślić, że dawki muszą być przepisywane wyłącznie przez lekarza weterynarii. Podawanie psu leków bez profesjonalnej pomocy może skończyć się bardzo źle, ponieważ dawki stosowane u ludzi nigdy nie będą odpowiadały tym, które są potrzebne psu. Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości, niezwłocznie zabierz swojego zwierzaka do kliniki weterynaryjnej.
Cierpliwości i wytrwałości
Niestety mamy do czynienia z zespołem o charakterze przewlekłym, którego nie da się wyleczyć tabletkami. Ponieważ nie ma wyraźnego wyzwalacza, główne leczenie polega na monitorowaniu diety psa i wprowadzaniu różnych zmian w jego diecie i rutynie, aż do znalezienia skutecznej kombinacji, która minimalizuje objawy.
Jako opiekun czas uzbroić się w cierpliwość i zaakceptować fakt, że ten stan u Twojego pupila jest prawdopodobnie na całe życie. Oczywiście nie usprawiedliwia to żadnych niekorzystnych praktyk wobec zwierzęcia: opiekuj się swoim psem z troską i czułością, ponieważ on zrobiłby to samo dla ciebie.
