Wielotorbielowatość nerek u kotów to patologia, w której z czasem u kotów rozwijają się cysty w nerkach. Po urodzeniu są małe, ale rosną w niekontrolowany sposób i powodują przewlekłą niewydolność nerek, zwłaszcza u dorosłych zwierząt.
Choroba ta jest dziedziczna, dlatego istnieją rasy o większej predyspozycji do jej wystąpienia. Co ciekawe, cierpi na nią aż 49% kotów perskich, choć opiekunowie nie zdają sobie z tego sprawy. W pozostałych rasach częstość występowania waha się od 16%. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o zespole policystycznych nerek u kotów, czytaj dalej.
Co to jest zespół policystycznych nerek?
Zespół policystycznych nerek jest chorobą dziedziczną, która występuje u psów, kotów, ludzi i innych ssaków. U naszego gatunku jest to najczęstsza dziedziczna patologia genetyczna, ponieważ wywołująca ją mutacja występuje u 1 osoby na 800.
Jak sama nazwa wskazuje, ta patologia charakteryzuje się wytwarzaniem serii cyst lub „grudek” wewnątrz nerek, które zakłócają ich funkcję. Wraz z postępem choroby zwiększa się rozmiar i liczba tych torbieli, co może prowadzić do niewydolności nerek.
Przyczyny zespołu policystycznych nerek u kotów
U wszystkich wymienionych gatunków choroba jest generalnie spowodowana mutacją genu PKD1 - lub jego analogu -. Wspomniany gen koduje syntezę policystyny-1, niezbędnego białka do wytwarzania i rozwoju kanalików nerkowych. Kiedy to się nie powiedzie, w nerkach tworzą się płynne cysty, które powoli zmniejszają funkcjonalność narządu.
Jak wykazały badania, ta patologia jest szczególnie niepokojąca u kotów perskich. Ze względu na większą obecność metod analizy genetycznej częstość występowania mutacji obserwowano w tej rasie do 49%. Ta choroba jest autosomalna dominująca, więc jeśli wykaże ją jedno z dwojga rodziców, potomstwo będzie chore w 50% przypadków.
Chociaż mutacja genu PKD1 dotyczy głównie kotów perskich, niektóre rodowody wywodzące się z nich, takie jak brytyjski krótkowłosy, mogą ją również prezentować. W rzeczywistości nie jest wykluczone, że różne rasy kotów cierpią na wielotorbielowatość nerek, ale są to bardzo rzadkie i odosobnione przypadki.
Objawy
Wszystkie koty policystyczne mają torbiele nerkowe, ale ich liczba i wzrost zależy od każdego osobnika. W większości przypadków kot nie zacznie wykazywać objawów klinicznych aż do średniego wieku 7 lat.Wśród najczęstszych objawów znajdujemy:
- Zwiększona produkcja moczu i zużycie wody: nerki zawodzą, więc organizm próbuje zrekompensować brak oczyszczania zwiększonym zużyciem wody i oddawaniem moczu.
- Utrata wagi i brak apetytu.
- Mdłości i wymioty.
- Zmęczenie i apatia.
Te objawy kliniczne są typowe dla każdego zwierzęcia z niewydolnością nerek. Jeśli w pewnym momencie zdecydujesz się na kota perskiego, musi on przejść testy genetyczne, które potwierdzą, że nie jest nosicielem mutacji genu PKD1: nawet jeśli jest zdrowy, zwierzę przez całe życie będzie cierpieć na przewlekłą niewydolność nerek
Diagnoza
U chorego zwierzęcia nie rozwijają się duże guzy, dlatego trudno – jeśli nie niemożliwe – wykryć je palpacją z domu. Dlatego kot z objawami niewydolności nerek powinien udać się do ośrodka weterynaryjnego.Specjalista przeprowadzi badania genetyczne, badania moczu oraz badania radiograficzne, które potwierdzą Twój stan.
Wszystkie koty będące nosicielami mutacji genetycznej wykazują objawy choroby.
Leczenie wielotorbielowatości nerek u kotów
Niestety nie ma lekarstwa na chorobę policystyczną u kotów. Najlepszym podejściem jest zapobieganie, czyli badanie genetyczne każdego kota perskiego z rodzinną historią patologii. W przypadku, gdy jest nosicielem mutacji w genie PKD1, nie powinien krzyżować ani mieć potomstwa.
Jeśli niestety Twój kot jest już chory, jedyne co możesz zrobić, to uzbroić się w cierpliwość i starać się, aby niewydolność nerek postępowała jak najwolniej. Aby to zrobić, należy wprowadzić zmiany w diecie zwierzęcia, zastosować płynoterapię, zastrzyki w celu drenażu torbieli oraz dawkę leku w celu złagodzenia bólu i objawów.
Ostatnia refleksja
Choroba policystyczna u kotów jest nieuleczalna, ale można zapobiegać jej wystąpieniu. Fakt, że cierpi na nią nawet 30-50% kotów perskich, jest niewątpliwie wskazówką, że hodowla wymaga większej regulacji, aby utrzymać rasę w „czystości”.
Ile warte są piękne koty domowe, jeśli niesie to ze sobą tak duże ryzyko dla ich zdrowia? Jeśli coś jest jasne za odsłoniętymi liniami, to jest to: konieczna jest kontrola dziedziczenia genetycznego zwierząt, które nam towarzyszą, zwłaszcza jeśli choroby odziedziczone oznaczają śmierć zwierzaka w dłuższej perspektywie.