Świerzb jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych geograficznie dermatoz pasożytniczych i dotyka wiele różnych ssaków, w tym ludzi. Pomimo faktu, że przypadki świerzbu u psów domowych spadają, warto znać objawy ewentualnego zarażenia.
Ta choroba jest spowodowana inwazją roztoczy w skórze psa, co może stać się czymś ryzykownym, jeśli sytuacja nie jest kontrolowana. Jest również przenoszony przez bezpośredni kontakt, ale może się szybko rozprzestrzeniać, jeśli nie zostaną zastosowane odpowiednie środki higieny. Czytaj dalej i dowiedz się o pierwszych oznakach świerzbu u psów.
Co to jest świerzb?
Świerzb jest jedną z najlepiej poznanych chorób, zarówno ze względu na liczbę epidemii, na które cierpiała w historii, jak i międzygatunkową różnorodność osób nią dotkniętych. Jest to spowodowane przez dwa różne roztocza:
- Sarcoptes scabiei var. canis: powoduje świerzb skórny. Znany również jako świerzb, charakteryzuje się tym, że jest najbardziej zakaźnym wariantem i może nawet wpływać na ludzi.
- Demodex canis: powoduje świerzbowiec demodektyczny. Roztocze to jest częścią zwykłych mikroorganizmów psiej skóry, ale układ odpornościowy jest odpowiedzialny za kontrolowanie jego obecności. Dlatego każdy problem z immunosupresją wywołuje ten typ świerzbu.
Pasożyty te wyróżniają się szybkim rozprzestrzenianiem się w organizmie zarażonych i łatwością zarażania nowych ofiar. W tym celu samice tych mikroorganizmów „zakopują się” pod skórą zwierzęcia, gdzie składają jaja.
Ponadto, chociaż świerzb skórny i świerzb demodektyczny są głównymi odmianami, które atakują psy, świerzb otodektyczny jest również powszechny u psów. W jego przypadku jest to spowodowane roztoczem Otodectes cynotis, który ma tendencję do infekowania ucha zewnętrznego, powodując zapalenie przewodu słuchowego.
Objawy świerzbu u psów
Chociaż większość psów zakażonych świerzbem ma szereg wspólnych objawów, nie wszystkie mają ten sam proces patologiczny, ponieważ nasilenie zmian skórnych może być różne.
Zwykle pierwszą oznaką choroby jest nagły, intensywny świąd. To swędzenie jest częściowo spowodowane wrażliwością skóry na odchody roztoczy, które rozprzestrzeniają się pod skórą zwierzęcia.
W tym procesie zakaźnym ciało psa reaguje małymi początkowymi guzkami, które stają się zaognione i powodują dyskomfort.Powoduje to, że pies intensywnie drapie lub gryzie, co prowadzi do uszkodzeń, owrzodzeń i cuchnących strupów, które tylko pogarszają sytuację. W zależności od ciężkości przypadku może nawet uszkodzić mieszki włosowe i spowodować łysienie.
We wczesnych stadiach objawy świerzbu u psów są ograniczone do bardziej lokalnych obszarów, takich jak uszy, pysk lub łokcie. W drugiej fazie, z powodu szybkiego rozprzestrzeniania się roztoczy, na klatce piersiowej, brzuchu, a nawet na całym ciele pojawią się charakterystyczne zmiany skórne.
Z drugiej strony termin „świerzb incognito” jest używany w przypadkach, w których choroba jest trudna do zdiagnozowania. Występuje zwykle u psów, których sierść pomimo występowania roztoczy ma czysty i zadbany wygląd, będący efektem regularnej higieny i szczotkowania.
Zachowanie służy również jako wskazówka
Chociaż głównym objawem świerzbu jest obecność zmian lub owrzodzeń na skórze, istnieją pewne zachowania, które mogą wskazywać na występowanie tego problemu. Do najczęstszych należą:
- Zadrapania nawet podczas gry. Podczas zabawy psy nie tracą z oczu swojej zabawy, chyba że jest to coś ważnego, więc jeśli przestają się drapać, oznacza to, że mają bardzo irytujący problem skórny.
- Drapią różnymi przedmiotami. Nie odczuwając ulgi po drapaniu pazurami lub szczękami, psy szukają innych alternatyw, takich jak ściana lub spiczaste przedmioty.
- Utrudniają drapanie. Jednym z objawów, które mogą wywołać świerzb u psów, jest frustracja. Świadczy o tym jęczenie, chrząkanie lub parskanie podczas drapania, co wskazuje, że dyskomfort doprowadza je do rozpaczy.
- Brak apetytu. Ogólne złe samopoczucie powoduje, że tracą apetyt.
- Utrata wagi. Mając problemy z jedzeniem, jego waga spada.
Chociaż powyższe objawy mogą nie tylko wskazywać na obecność świerzbu u psów, lepiej udać się do weterynarza, gdy którykolwiek z nich zostanie wykryty. W ten sposób każdy problem zdrowotny można rozwiązać tak szybko, jak to możliwe.
Diagnostyka i leczenie
Gdy podejrzewasz u psa możliwość zarażenia świerzbem, warto szybko udać się do weterynarza. W ten sposób, oprócz zapobiegania rozprzestrzenianiu się zmian na organizm, zmniejszone zostanie ryzyko ewentualnego zarażenia.
Aby zdiagnozować zwierzę, specjalista przeprowadzi badanie fizykalne z odpowiednimi zeskrobinami skóry. Może również obejmować badania krwi i kału w celu wykazania obecności pasożyta. Następnie zostanie Ci przepisany odpowiedni środek roztoczobójczy, który pomoże Ci wyeliminować pasożyty.
Podczas leczenia najważniejsze jest, aby wszystkie psy lub zarażeni pacjenci, którzy mieli kontakt, otrzymali lek. Będą one podawane doustnie lub miejscowo; nawet wcześniejsze golenie jest konieczne w dotkniętych obszarach. Ponadto zalecany szampon przeciwłojotokowy będzie stosowany jednocześnie w celu zmiękczenia obecnych strupów.
Dodatkowa pielęgnacja
Zarówno w procesie leczenia, jak iw zapobieganiu chorobom niezbędne jest zachowanie dobrych nawyków higienicznych. Oznacza to nie tylko rutynowe częste kąpiele i szczotkowanie, ale także wygodne monitorowanie kontaktu zwierzaka z innymi zwierzętami poza domem. W rzeczywistości bezpańskie koty i psy są często pierwszym źródłem infekcji.
Na szczęście świerzb jest dziś chorobą pasożytniczą najmniejszej troski. Liczba przypadków domowych jest niska, a przy wczesnej diagnozie można ją szybko wyleczyć. Warto jednak mieć na uwadze łatwość zarażenia międzygatunkowego, czynnika odpowiedzialnego za historyczne epidemie tej patologii.