Jeśli nigdy nie widziałeś żółwia albinosa, nie bój się, prawdopodobnie nie jesteś jedyny. Niezwykle rzadko można je znaleźć w naturze, ponieważ jest to znacznie mniej powszechna mutacja niż u ludzi, a także utrudnia przeżycie.
Jednak w szwajcarskim zoo pierwszy znany żółw olbrzymi z Galapagos urodził się w maju 2022 roku. Tutaj podamy wszystkie szczegóły tego niesamowitego wydarzenia, więc nie przegap niczego, co będzie dalej.
Kompleks Chelonoidis nigra
Wyspy Galapagos zostały odkryte w 1535 roku i od tego czasu ich niesamowita różnorodność biologiczna jest przedmiotem badań wielu biologów i naukowców z innych dziedzin. I nie jest to zaskakujące, ponieważ ten archipelag jest domem dla ponad 2000 gatunków endemicznych.
Dlatego Galapagos zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1976 r., Rezerwat Biosfery UNESCO w 1984 r., a obszar Ramsar w 2001 r.
Nazwa nadana Galapagos nie jest przypadkowa, ponieważ jej najbardziej reprezentatywnym gatunkiem są gigantyczne żółwie lądowe zamieszkujące wyspy. Większość żyjących w tym miejscu gatunków chelonian nazywa się „Chelonoidis nigra complex”i składa się z 10 gatunków, z których 2 wymarły.
Dlatego konieczne jest wyjaśnienie, że chociażChelonoidis nigrajest nazywany gatunkiem, z którego narodził się żółw albinos, nie jest to podgatunek o tej samej nazwie ( żółw olbrzymi Floreana), ponieważ wyginął od 1996 roku. Właściwie nazwa naukowa tego gatunku toChelonoidis niger.
Biologia żółwia olbrzymiego z Galapagos
Te testudo, które żyją ponad 100 lat i ważą prawie 200 kilogramów, są zwierzętami lądowymi, które stąpają po wodzie tylko w celu ochłodzenia się w najgorętszych porach dnia.Jego łapy mają krótkie palce, podobne do tych u słonia, a pancerz ma rozcięcie u góry, aby umożliwić żółwiowi rozciągnięcie szyi i dosięgnięcie wysokich gałęzi i liści.
I jest to kompleks gatunków, których dieta jest ściśle roślinożerna. Ich dieta składa się z traw, liści krzewów i owoców drzewa manzanillo. Każdego dnia żółwie z Galapagos przemierzają tę samą drogę, aby dotrzeć do swoich żerowisk, do tego stopnia, że wydeptane przez nie ścieżki stały się częścią krajobrazu.
W rzeczywistości są to gady z bardzo wyraźną rutyną dnia na dzień, która jest regulowana przez pory roku i godziny dnia. Te same szlaki, które prowadzą je do pożywienia, prowadzą je również na wulkaniczne wyżyny, gdzie mają dostęp do wody pitnej i mnóstwa roślin. Tam spędzą większość dnia, a następnie wrócą do swoich miejsc odpoczynku.
Mały żółw albinos z Galapagos
Teraz, gdy znasz lepiej ten gatunek, przejdźmy do rzeczy. W zoo Servion w Szwajcarii prowadzono program hodowli w niewoli żółwia olbrzymiego z Galapagos. Z trzymanej w tym celu pary hodowlanej urodziły się 2 szczenięta, jedno czarne jak ojciec i drugie albinos.
Ten zbieg okoliczności jest bardzo rzadki. W liczbach, jeśli człowiek albinos rodzi się co 20 000 ludzi, w przypadku omawianego gatunku prawdopodobieństwo to wynosi 1 na 100 000. W rzeczywistości ten mały żółw albinos jest pierwszym, którego społeczność naukowa odnotowała .
Jednak to, co dla ludzi jest możliwe do zniesienia, jest problemem dla przetrwania chelonian. Będąc zwierzęciem ektotermicznym, wrażliwość na słońce spowodowana albinizmem spowoduje problemy z termoregulacją.
Możliwe też, że cierpi na problemy ze wzrokiem i słuchem, poza tym byłby o wiele bardziej widoczny dla drapieżników, gdyby żył na wolności.
Cała uwaga skupia się na małym żółwiku
Chociaż żółw albinos urodził się 1 maja, jego istnienie zostało opublikowane dopiero w czerwcu, ponieważ nie byli pewni, czy przeżyje i trzymali go w inkubatorze. Teraz nadal jest pod nadzorem, ale nie można podać dokładnej liczby jego oczekiwanej długości życia.
W przypadku tych gadów znaczenie programów hodowlanych, a przede wszystkim wypuszczanie na wolność jest więcej niż konieczne. Całkowita liczba osobników kompleksuChelonoidis nigra, , która kiedyś liczyła ponad 250 000 osobników, obecnie liczy nie więcej niż 15 000.
Intensywne polowania prowadzone od XVI wieku, poszukiwanie ropy naftowej, fragmentacja siedlisk czy wprowadzanie obcych gatunków przez człowieka to tylko niektóre z zagrożeń zmniejszających ich populacje.Ponowne wprowadzenie wielu z nich jest badane, ale przed nimi jeszcze długa droga.
