Chociaż wszystkie ssaki mają wspólne pewne konfiguracje biologiczne i fizjologiczne, prawda jest taka, że gdy tylko zagłębisz się w każdy gatunek, znajdziesz fundamentalne różnice. Prześledzili ścieżkę badania cukrzycy u delfinów.
Co te wspaniałe walenie będą miały wspólnego z chorobą, na którą cierpi 460 milionów ludzi na świecie? Cóż, w tej przestrzeni możesz to odkryć. Jeśli myślałeś, że delfiny są pełne dziwactw, oto jeszcze jedno do dodania do listy.
Charakterystyka delfinów
Pierwszą rzeczą będzie scharakteryzowanie gatunków delfinów, które mogą być kluczem do cukrzycy. W badaniach przeprowadzonych w tym zakresie (o czym przekonacie się później) wykorzystano okazy z gatunku Tursiops truncatus, delfina butlonosego.
Ten waleń zębaty zamieszkuje wszystkie wody planety oprócz wód polarnych. Są w stanie przejść 5 minut bez wychodzenia na powierzchnię, aby zaczerpnąć powietrza, więc nie nurkują zbyt głęboko. Dlatego czasami można je zobaczyć na obszarach przybrzeżnych, ponieważ często przybywają, aby żerować na ławicach ryb.
Jeśli jest coś, co wyróżnia te zwierzęta, to jest to ich niesamowita inteligencja. Są w stanie rozpoznać się w lustrze, rozwiązywać problemy w grupach i indywidualnie, używać narzędzi, a nawet współpracować z innymi gatunkami, aby się bronić lub wyżywić. Jego system komunikacji jest bardzo zbliżony do ludzkiego, ponieważ ma nawet składnię.
Ciekawostka w ich przypadku polega na tym, że matki nadają swoim dzieciom imiona i przedstawiają je innym, aby mały delfin nauczył się go i wykorzystywał w dorosłym życiu do socjalizacji.
Cukrzyca u ludzi
Następnym krokiem jest dowiedzenie się trochę więcej o dolegliwości, która była badana w czasie tego porównania człowieka z delfinem. To cukrzyca, przewlekła choroba metaboliczna, która wpływa na przemianę glukozy w energię.
Ten proces odbywa się za pośrednictwem hormonu zwanego insuliną, który jest wytwarzany przez trzustkę. Kiedy ta produkcja zawodzi lub komórki nie są w stanie odpowiednio zareagować na hormon, pojawia się cukrzyca. Najczęstsze objawy to:
- Zwiększone pragnienie i oddawanie moczu (polidypsja i wielomocz).
- Zwiększony apetyt.
- Zmęczenie, brak energii.
- Niewyraźne widzenie.
- Drętwienie kończyn.
- Rany, które się nie goją.
- Przewlekłe problemy z sercem, wzrokiem i nerkami.
W omawianym przypadku delfiny były badane pod kątem leczenia cukrzycy typu 2, która charakteryzuje się niezdolnością komórek do wykorzystywania insuliny do metabolizmu. Zobaczmy, jak te walenie pomagają nam zrozumieć oporność na insulinę.
Delfiny „włączają i wyłączają cukrzycę”
Delfiny spełniają kilka interesujących warunków biologicznych w zakresie metabolizmu cukrów. Po pierwsze, jedzą ryby, które zawierają duże ilości białka i mało cukrów. Z drugiej strony mają bardzo duży mózg w stosunku do swoich rozmiarów, tak jak my i ma on duże zapotrzebowanie na glukozę do prawidłowego funkcjonowania.
Te dwa czynniki w zasadzie powinny sprawiać problem z odżywianiem mózgu, gdyby nie osobliwość delfinów. Te zwierzęta mogą włączać i wyłączać oporność na insulinę. W ten sposób przez cały czas regulują poziom cukru we krwi zgodnie z potrzebami organizmu.
Dlatego w warunkach postu organizm delfina aktywuje oporność na insulinę, tworząc stan podobny do cukrzycy typu 2, który pozwala dłużej zatrzymywać glukozę.Właśnie to chcą badać: zdolność „włączania i wyłączania” insulinooporności i zastosowania jej w leczeniu choroby u ludzi.
Długa droga przede mną
Królestwo zwierząt jest pełne niespodzianek i zdolności, z których ludzie chętnie skorzystają, aby poprawić swoje zdrowie i życie. Choć wiele z nich udało się naśladować z dobrym skutkiem, do zdrowia jeszcze daleka droga.
Wykorzystanie modeli zwierzęcych może dać wskazówki, w którą stronę należy podążać, aby zbadać pewne kwestie, zwłaszcza te związane ze zdrowiem naszego gatunku. Jednak po wykonaniu pierwszego kroku porównawczego badanie musi nadal koncentrować się na ludziach, w przeciwnym razie zostaną poniesione fałszywe wyniki.
Innymi słowy, inne gatunki mogą być wielką inspiracją do poprawy życia ludzi, ale nie należy zapominać o skuteczności opracowywania metod alternatywnych do modeli zwierzęcych.Aby znaleźć lekarstwo na cukrzycę, badania muszą nadal koncentrować się na naszej własnej biologii.
