Jaguar jest również nazywany “yaguareté ”w całej Ameryce. Jest to dziki mięsożerca uważany za największy w Ameryce i trzeci na świecie, po lwie i tygrysie. Chociaż jego pierwotna dystrybucja obejmowała Stany Zjednoczone, całą Amerykę Środkową i Południową, w tym Argentynę, w niektórych obszarach, takich jak Stany Zjednoczone, gatunek praktycznie wymarł.
Z wyglądu jest bardzo podobny do lamparta, choć większy, ma bardziej wytrzymałą budowę i zachowanie podobne do tygrysów. Dobrze przystosowuje się do gęstych i wilgotnych dżungli, do szerokiej gamy terenów zalesionych i liściastych. Podobnie jak tygrys, jest zwierzęciem, które lubi pływać.
Jaguar jest samotnikiem, zwykle poluje z zasadzek, i jest selektywny na zdobycz. Chociaż jest super drapieżnikiem, niezbędna jest stabilizacja ekosystemów, które zamieszkuje. Dorosłe osobniki mają bardzo silne ugryzienie, co pozwala im przebić skorupy gadów twardą skorupą, tak jak ma to miejsce w przypadku żółwi, i zwykle polują szukając głowy ofiary między uszami, robiąc śmiertelne ugryzienie, które mija przez czaszki swoich ofiar.
Niebezpieczeństwo wyginięcia jaguara
W języku guarani słowo yaguareté oznacza „prawdziwą bestię”, a to dlatego, że jest królem lasów tropikalnych i subtropikalnych w Ameryce. Ma dużą zdolność adaptacji, co pozwala im żyć od najgęstszej dżungli po sawanny i bardziej otwarte przestrzenie, chociaż zawsze jest to gatunek samotny. Ale pomimo tej adaptacji jaguarowi grozi wyginięcie, wraz z 500 innymi gatunkami, w wyniku zniszczenia miejsc, w których zwykle bytuje.
Mówi się, że obecnie istnieje nie więcej niż piętnaście tysięcy egzemplarzy na całym kontynencie amerykańskim, ze względu na odziarnianie i przekształcanie ich naturalnych siedlisk w obszary rolnicze i hodowlane oraz spotkania z ludźmi, które w większości przypadków kosztowały ich życie.
Argentyna była również jednym z naturalnych siedlisk jaguara, ale według najnowszych danych pozostało tylko około 200 okazów, rozmieszczonych w prowincjach Chaco, Formosa, Jujuy, Misiones, Salta i Santiago del Estero.
Pomimo tych niepokojących danych różne organizacje publiczne i prywatne prowadzą ważne działania, aby umożliwić odzyskanie jaguara.
Piękna historia miłosna
Źródło: www.diariochaco.com
To było w maju 2015 roku, kiedy Tobuna, samica jaguara z zoo Mar de Plata, trafiła do chronionego ośrodka.. Grupa specjalistów zaczęła pracować nad doborem pary, która pozwoliłaby im się rozmnażać, a tym samym zintegrować przyszły miot w przyrodzie.
W wyniku zaistniałej miłości urodził się Nahuel, 12-letni mężczyzna, ważący 75 kg. Ta historia miłosna jest bardzo ważna, ponieważ po raz pierwszy podjęto próby reprodukcji tego gatunku w celu reintrodukcji jego potomstwa w dzikich środowiskachi co się udaje
EL CECY jest pionierskim ośrodkiem tej pracy, znajdującym się w rezerwacie San Alonso w rezerwacie przyrody Esteros del Iberá. Oczekuje się, że Nahuel i Tobuna wkrótce się połączą, a Tobuna urodzi pierwszy miot jaguarów urodzonych w Corrientes. Co więcej, trwają prace, aby CECY miała w tym roku kolejną parę hodowlaną i prowadzone są negocjacje z ośrodkami w Paragwaju i Brazylii.
Ambitny projekt
Projekt reintegracji jaguara to najbardziej ambitny program reintrodukcji zagrożonych gatunków, który jest realizowany na kontynencie amerykańskim.licząc na tę godną pochwały pracę przy wsparciu licznych instytucji rządowych i pozarządowych, wśród których wyróżnia się rząd Corrientes. Wśród osiągnięć tych projektów odzyskano okazy mrówkojada olbrzymiego, jelenia pampasowego, pekari obrożnej, czerwonej ary i oczekuje się, że wkrótce rozpocznie się ponowne wprowadzanie tapira.
W celu rozszerzenia tych projektów, trwają prace nad stworzeniem wspaniałego Parku Narodowego, który wzmacnia i uzupełnia ważne postępy w ochronie przyrody co prowincja Corrientes robiła w Parku Prowincjalnym.
Źródło zdjęć: www.diariochaco.com