Czy chciałbyś wiedzieć dlaczego czarne koty kojarzą się z pechem? Gdzie i kiedy zaczął się ten przesąd, który doprowadził do niemal zniknięcia ciemnych kotów? Zapraszam do zapoznania się z poniższym artykułem.
Czarne koty w starożytności
Aby rozpocząć tę historię, musimy podróżować kilka wieków w czasie, a dokładniej do czasów starożytnego Egiptu. Uważane za doskonałe zwierzęta towarzyszące, były coraz bardziej kochane, ponieważ były odpowiedzialne za eliminację szczurzych szkodników które nękały miasta.
Taki był podziw dla czarnych kotów na tych ziemiach, że czczono Boginię o imieniu Bastet, która miała kształt kota. Jeśli ktoś zabił kotka, był skazany na karę śmierci.
Faraonów wielokrotnie chowano wraz ze swoimi kotami. Zajmowali nawet bardzo ważne miejsce na cmentarzach królewskich, jak w Dolinie Królów w Luksorze. Prawdopodobnie postać kota w pobliżu monarchów można zobaczyć w więcej niż jednym hieroglifie.
Grecy chcieli powtórzyć wiele egipskich zwyczajów. Z tego powodu kilka czarnych kotów zostało zabranych do ich kraju. W ten sposób przybyli do Europy i oczywiście rozprzestrzenili się po całym kontynencie. Od tego momentu historia zacznie się zmieniać.
Dlaczego czarne koty są uważane za „pechowe”?
Kontynuujemy podróże w czasie, ale w tym przypadku do średniowiecza. Wtedy Kościół katolicki był bardzo potężną jednostką i podejmował decyzje mające wielkie reperkusje dla społeczeństwa. Pod koniec XII wieku we Francji rozpoczął się proces znany jako „Inkwizycja”, na mocy którego różne sądy były odpowiedzialne za identyfikowanie czarów i herezji.
Wiele samotnych i tajemniczych kobiet było prześladowanych za to, że uważano je za czarownice. Jego celem był kołek. W ten sam sposób zaczęli prześladować ciemne koty z podejrzeniem, że były wykorzystywane przez te kobiety do popełniania czarów i rzucania złych zaklęć.
W rzeczywistości koty były bardzo powściągliwe, nieśmiałe i ukryte przed ludźmi, w przeciwieństwie do psów, które szukały domu i jedzenia w domach. Mówiono wtedy, że koty były w rzeczywistości zakamuflowanymi czarownicami, które przybrały postać zwierzęcia. W ten sposób nie można było ich złapać w nocy i bez problemu wykonywać swoje zaklęcia.
Czarne koty i zaraza
Pierwszy dokument, w którym czarne koty są związane z czarami i herezją, powstał w XIII wieku. W tej roli Papież Grzegorz IX wskazał, że byli związani z diabłem. Dlatego społeczeństwo zaczęło się ich bać i oczywiście próbować ich eksterminować w taki sam sposób, jak w przypadku czarownic: poprzez tortury i ogień.
Ponieważ populacja kotów znacznie się zmniejszyła, proliferacja szczurów nie trwała długo, a wraz z nią choroby i śmierć. Czarna śmierć lub Bubonic zabiły ponad 25 milionów ludzi w Europie w ciągu 3 lat.
W tamtym czasie nie było wiadomo, że przyczyną transmisji był pasożyt występujący u szczurów. Ponieważ koty są naturalnymi łowcami gryzoni, wiązano je z epidemią. A) Tak, rzeź tych zwierząt prawie sprawiła, że zniknęły w roku 1400. Ludzie nie wiedzieli, że im mniej kotów, więcej szczurów i więcej Plagi.
Więcej przesądów na temat tych kotów
Jedna z najbardziej rozpowszechnionych legend o rzekomym pechu czarnych kotów powstała w angielskim hrabstwie Lincolnshire. Był rok 1560, kiedy mężczyzna i jego syn szli nocą ulicą i natknęli się na ciemnowłosego kota.
Kiedy zwierzę schowało się w kącie, mężczyzna rzucał w nie kamieniami, aby je zabić. Ranny i bezbronny wpadł do domu kobiety, która mieszkała samotnie i była podejrzana o bycie czarownicą.. Następnego dnia zobaczyli staruszkę z ranami i siniakami i „doszli do wniosku”, że to kot, który przybrał tę postać poprzedniej nocy.
Obecnie w Hiszpanii uważa się, że przejście czarnego kota to znak, że stanie się coś złego. Są również związane z obchodami Halloween.