Wielka wrona to kultowy gatunek należący do krukowatych, grupy wysoce inteligentnych ptaków. Ten gatunek jest tym, który ma najszerszy zasięg ze wszystkich krukowatych, jak to ma miejsce w Arktyce, Europie, Ameryce Północnej, Afryce, Anglii czy na Evereście.
Wadą tego jest jego silny inteligentny i oportunistyczny charakter, który uczynił gopodejść do osiedli ludzkich, aby skorzystać z naszych szczątków, co czyni go zwierzęciem bliskim różnym kulturom na całym świecie. Dzięki temu na przestrzeni wieków kruk znalazł swoje miejsce w znanych nam wszystkim legendach, opowieściach i księgach.
Ptak ten pojawia się w wielu księgach religijnych, głównie w Biblii. W nim Noe używa tego ptaka do poszukiwania ziemi lub sprawdzania cofania się wód, a dodatkowo to kruki ratują proroka Eliasza od głodu. Są także bóstwem dla Eskimosów.
Kruki w mitologii nordyckiej
Jednak to ludy Wikingów dokonały najwięcej odniesień do tego gatunku. Jeden z najsłynniejszych, Ragnar Lodbrok, miał ten gatunek jako swój sztandar; Pojawia się na wielu flagach i herbach, ponieważ był związany z jednym z jego głównych bóstw, Odynem.
Źródło:Diego Delso
W mitologii nordyckiej Odynowi towarzyszą dwa kruki: Hugin, który symbolizuje myśl, i Munin, który reprezentuje pamięć. Kruki te poinformowały władcę nordyckich bogów o wszystkim, co wydarzyło się w ich królestwach.
Uważa się, że dodatkowo Zidentyfikowano je jako reprezentację Walkirii, które musiały poprowadzić poległych w bitwie do wojowniczego raju Norsów znanego jako Valhalla. I to ma sens, biorąc pod uwagę, że jako padlinożercy, wrony tłoczą się na polach bitew.
W mitologii nordyckiej Odynowi towarzyszą dwa kruki: Hugin, który symbolizuje myśl, i Munin, który reprezentuje pamięć.
Inne europejskie legendy o krukach
Dla Celtów kruki kojarzyły się również z polami bitew i wojną, a zwłaszcza Morrigan, bogini śmierci, która mogła przybrać postać kruka. Moc tę posiadała również Badb, bogini wojny, która również potrafiła przemienić się w wilka. Obaj wykorzystywali wojny ludzi, tak jak robią to kruki.
Ptaki te pojawiają się w wielu legendach i mitach kultur europejskich. Jedną z najbardziej uderzających jest postać Fryderyka Barbarossy, byłego króla niemieckiego, który spał w górach Turyngii (Niemcy) i który obudzi się, gdy wrony przestaną latać wokół góry.
Dla Greków Apollo jest sprawcą czarnego płaszcza kruka. Według nich, zanim kruki były białe, ale po utracie czujności Koronisa, kochanka Apolla, ubrał je na zawsze na czarno.
Monarchia brytyjska zagrożona przez wrony
Jedną z najciekawszych legend jest ta, która mówi, że Anglia i jej monarchia upadną w dniu, w którym w Tower of London nie będzie wron. Prawda jest taka, że za tym kryje się wiele legend. Niektórzy twierdzą, że przybyli tam ze względu na obecność zwłok i faktycznie są wymieniani w historycznych egzekucjach, takich jak Ana Bolena czy Juana Gray.
Źródło: Sigurður Atlason.
Inna legenda mówi, że jego skrzydła zostały przycięte, aby astronom mógł pracować bez jego lotów uniemożliwiających mu zobaczenie nieba. Mówi się nawet, że sam Karol II przebaczył im i po wielkim pożarze trzymał ich w Tower of London.
Prawda jest taka, że w Londynie od dawna nie było dzikich wron, a te w wieży trzymane są w niewoli. W rzeczywistości podczas II wojny światowej tylko jeden przeżył bombardowanie i Sam Winston Churchill zamówił więcej.Kruki z Tower of London zostały następnie zwerbowane, jakby były żołnierzami Królestwa. Mogli zostać zdegradowani, wyrzuceni z wojska i posiadać własne certyfikaty.
Królowie literatury
Kruki pojawiają się w wielu dziełach literackich. Są bohaterami wiersza Allana Poe, bajek Ezopa czy opowiadań Dickensa. Są one częścią symboliki Ereboru w Hobbicie i odgrywają centralną rolę w serii Game of Thrones, w której stają się kanałem komunikacji i reprezentują Nocną Straż.
Na dodatek kruk teżPojawia się w książkach Stephena Kinga, Asimova, a nawet jest zwierzęciem jednego z domów Harry'ego Pottera. Bez wątpienia zasłużyła sobie na tę rolę.
Źródło obrazu: Brocken Inaglory, Diego Delso i Sigurður Atlason.
