Tak jak pszczoły produkują miód, a ślimaki ślinią się, jedwabniki uczyniły ten element tak cennym od czasów starożytnych, z którego robione są ubrania i dywaniki. W tym artykule opowiemy, jak działają robaki i od kiedy są tak ważne dla ludzi.
Jedwabniki i ich zastosowanie
Gatunek odpowiedzialny za produkcję jedwabiu nazywa się bombyx mori i po raz pierwszy ktoś użył jego dzieła w 2700 p.n.e.. Mówi się, że pierwsza jedwabna cewka została stworzona przez Hsi Ling Shi, 14-letnią dziewczynę, dziewczynę chińskiego cesarza Huang Ti.
Następnie hodowla serów, uprawa jedwabnika, rozprzestrzeniła się na cały kontynent azjatycki i około 139 p.n.e. powstał najsłynniejszy światowy szlak handlowy. Nazywano go właśnie „jedwabnym szlakiem”, choć sprzedawano też inne produkty i łączył Chiny z Morzem Śródziemnym.
Źródło: Toni Coll
Przyjdź 300 AD „sekret” jedwabników rozprzestrzenił się po całym znanym świecieChociaż to Europejczycy rozwinęli produkcję między XVIII a XIX wiekiem, zwłaszcza Anglia, która miała mechaniczne krosna i walcowanie. Należy zauważyć, że dzisiaj serowarstwo łączy w sobie techniki starożytne i współczesne.
W 2005 r. roczna produkcja tej przędzy osiągnęła 125 000 ton, przy czym głównymi producentami są Chiny i Indie. Jedwab jest używany do wyrobu m.in. garniturów, marynarek, krawatów, koszul, rękawiczek, obrusów i kokardek.
Krok po kroku: jak działają jedwabniki
Podczas wiosny, samica ćmy składa około 400 jaj. Po 10 dniach larwy rozpoczynają swoje zadanie i do tego potrzebują dużo jedzenia: zużywają do 50 000 razy więcej niż ważą w materiale roślinnym, konkretnie liście morwy.
Źródło: Rodolfo Araiza G.
Po sześciu tygodniach karmienia przez większą część dnia larwa motyla osiąga maksymalne rozmiary i zmienia kolor.To jest moment, w którym przyczepia się do gałęzi, krzewu lub drzewa, ponieważ jest gotowy, aby stać się poczwarką.
Kolejne cztery dni to ciężka praca: musisz owinąć wokół ciała włóknisty kokon, który będzie składał się z obszernego, jednoczęściowego włókna jedwabnego, które może mierzyć 1,5 kilometra. Proces jest naprawdę fascynujący, ponieważ robak pracuje niestrudzenie, aby wyprodukować cenny jedwab.
Za produkcję tej nici - o niesamowitej odporności - odpowiedzialne są gruczoły zlokalizowane wokół przewodu pokarmowego, który następnie przechodzi przez specjalny otwór w pobliżu ust.
Wnętrze ciała gąsienicy wypełnione jest płynnym jedwabiem, który szybko twardnieje w kontakcie z powietrzem. Ten ma ten śliski lub lepki wygląd dzięki gumie, która również tworzy się w tym procesie.
Dzieje się tak tylko w życiu naturalnym, ponieważ producenci „kończą” pracę wcześniej, aby ćma nie opuściła kokonu i nie wydzieliła kwasu, który go rozbija. Dlatego zanurzają go we wrzącej wodzie, aby zabić owada i tym samym zachować jego cenną nić.
Niektórzy nawet nie docierają na ten stadion, cóż zanurza się je w kwaśnym roztworze i usuwa gruczoły jedwabne. Stają się nitkami znanymi pod nazwą „jedwabnych wnętrzności”, które do niedawna były wykorzystywane przez chirurgów do wykonywania szwów. Dziś są ekskluzywnymi produktami dla miłośników wędkarstwa.
Ze wszystkich jedwabników w fabryce, tylko niewielki procent przeżywa tę rzeź, aby móc rozmnażać się i zachować gatunek. Żywotność tych małych zwierząt jest jednak bardzo krótka: samica umiera, gdy kończy tarło jej jedyny miot.
Wreszcie, kiedy zdobędziesz jedwab, rozwijanie włókien odbywa się poprzez moczenie kokonów w ciepłej wodzie;w ten sposób końcówka filamentu zostaje odnaleziona i umieszczona na szpuli. W większości przypadków produkcja do ośmiu jedwabników służy do uformowania szpuli, która jest barwiona i wykorzystywana do produkcji odzieży.
Źródło zdjęć: jacinta lluch valero, Toni Coll i Rodolfo Araiza G.
