Kiedy rozmawiamy o organizacji i współpracy, te małe owady mogą dać nam dobrą lekcję. Praca zespołowa mrówek jest naprawdę wspaniała i powinniśmy ją znać, aby zastosować ją w biurze lub w domu. Bez wątpienia, jego motto brzmi "jedność to siła". Dowiedz się więcej o nich w następnym artykule.
Praca zespołowa mrówek: funkcje
Mrówki Żyją w koloniach popularnie zwanych „mrówczymi wzgórzami”, które mają kopce ziemi, piasku lub gliny jako drzwi wejściowe i skomplikowany system labiryntów pod ziemią, w których wszystko się dzieje. Jedną z cech charakterystycznych tych owadów jest to, że Są euspołeczni: mają złożoną organizację społeczną.
Zasadniczo ten rodzaj życia opiera się na trzech przesłankach: dorośli opiekują się młodymi, kilka pokoleń współistnieje w jednym gospodarstwie domowym, a członkowie dzielą się na dwie kasty (reprodukcyjną i robotniczą). W ramach pracy zespołowej mrówek możemy wyróżnić różne nawyki, funkcje i ciekawe fakty:
1. Poświęcają się dla dobra kolonii
Mrówki mają coś, co wielu nazywa „sumieniem społecznym” i jedyne, co robią, to myślenie o dobru wspólnym. Dlatego to normalne, że ranne lub złapane przez drapieżniki zostają w tyle, gdy znajdują się poza mrowiskiem.
Gatunki forelius pusillus posiada niezawodną technikę, która bardzo dobrze ilustruje to poczucie wspólnoty: Każdej nocy grupa 10 mrówek pieczętuje wejście do kolonii kamieniami, gałęziami i błotem.
Aby to zrobić, muszą pozostać poza mrowiskiem, więc po zakończeniu pracy są narażeni na drapieżniki, ale … Uratuj tysiące pozostałych w środku!
2. Spotykają się, aby „robić” rzeczy
W tym przypadku można zastosować zasadę „jedność jest siłą” i zademonstrować, jak zespołowa praca mrówek zapewnia ciągłość gatunku. Te, które zamieszkują Amerykę Południową, mają zdolność grupowania się w mocne i odporne struktury, i w ten sposób zapobiec śmierci większości towarzyszy.
Na przykład można je połączyć, aby stworzyć gigantyczną tratwę, aby uratować całą kolonię przed powodzią; lub mosty wiszące, aby inni mogli przejść bez wpadania w pustkę.
3. Są zorganizowani w kasty
Życie w kolonii opiera się na matriarchacie. Innymi słowy, głową rodziny jest kobieta zwana „królową”, która odpowiada za założenie kolonii, która pozostaje aktywna aż do śmierci.
Samce są wykorzystywane wyłącznie do reprodukcji, a po zakończeniu pracy umierają naturalnie. Po zapłodnieniu królowa wykopuje jaskinię, w której składa jaja, a następnie decyduje, czy chce, aby urodziła się samica czy samiec, zgodnie z potrzebami kolonii.
Zadania wymagające większego wysiłku fizycznego wykonują robotnice, którymi są bezpłodne samice mrowiska. Zajmują się m.in. opieką nad larwami, utrzymaniem nory w czystości, zdobywaniem pożywienia i obroną wejścia. Najmłodsi przebywają w mrowisku, dorośli wychodzą na zewnątrz.
Nauki pracy zespołowej od mrówek
Możemy przenieść tego typu organizację do naszego codziennego życia i skorzystać z systemu, który jest naprawdę skuteczny w każdej sytuacji. Praca zespołowa mrówek uczy nas:
1. Zdefiniuj role każdego członka
Nie wszystkie osoby są w stanie wykonywać te same zadania. Zatem, jeśli każdy członek grupy lub stowarzyszenia jasno określi swoje obowiązki, łatwiej będzie wszystko działać poprawnie.
2. Komunikuj się ze sobą
Jeśli mrówka znajdzie świetne źródło pożywienia, wzywa swoich towarzyszy, aby wszyscy skorzystali, a jeśli istnieje niebezpieczeństwo, zaalarmuj innych. Powinniśmy zrobić to samo z otaczającymi nas ludźmi, chociaż wiemy, że to niestety nie jest normalne.
3. Zaangażuj się
Mrówki robią co w ich mocy, aby wykonać przydzielone im zadanie, nawet jeśli oznacza to nieodpoczynek a nawet wpaść w paszczę drapieżnika. Jak my, ludzie, możemy naprawdę zobowiązać się do kogoś lub czegoś?
4. Zmień to, co jest konieczne
Jeśli z jakiegoś powodu liczba wojowniczych mrówek w kolonii spadnie, osoby odpowiedzialne za opiekę nad larwami nie zawahają się ani chwili, aby wyjść, aby bronić swojej dużej rodziny. Ta zmiana ról i zdolności adaptacyjnych mogą być dla nas bardzo pomocne.
