Odpowiedź na to pytanie jest prosta i oczywista: istota ludzka jest, bez miejsca na dyskusję, zwierzę o największej inteligencji emocjonalnej. Być może wyrażenie można nieco zmodyfikować i użyć terminu „istota żywa” w miejsce „zwierzę”, aby nie zranić podatności. Ale pod każdym względem jest tak samo. A człowiek jest zwierzęciem.
Jednak poza człowiekiemnauka spędziła wieki próbując zmierzyć, określić ilościowo i określić stopień rozwoju mózgu pozostałych gatunków tworzących królestwo „Animalia”.
Już Arystoteles około roku 343 p.n.e. napisał traktat o zoologii:Historia zwierząt. Jest to około 10 tomów, w których grecki filozof zastosował metody naukowe.
Wskazuje się tam, że zwierzęta wykazują zachowania, które można sklasyfikować jako „ostrożne”. Sam Arystoteles twierdzi, że okazy niektórych gatunków są zdolne do naśladowania ludzkich zachowań.
Czym jest inteligencja emocjonalna
Chociaż jest to pojęcie używane z pewną częstotliwością od drugiej połowy XX wieku, to dopiero w 1995 roku termin ten stał się popularny dzięki Amerykański psycholog Daniel Goleman, który w tym roku wydał swoją książkę Inteligencja emocjonalna.
Krótko mówiąc, inteligencja emocjonalna, jeśli chodzi o człowieka, to nic innego jak umiejętność identyfikowania, rozumienia i zarządzania emocjami w dążeniu do osobistych celów. Jest to również metoda wykorzystywana przez mężczyzn i kobiety do promowania i ułatwiania relacji międzyludzkich.
Postulaty Golemana – oparte na jego doświadczeniu zawodowym – były stopniowo przenoszone do etologii. Obecnie istnieje pewien konsensus, aby potwierdzić, że różne gatunki zwierząt, oprócz ludzi, odczuwają i są świadome swoich emocji. Tam, gdzie nie ma zgody, chodzi o uczucia.
Emocje a uczucia
Emocje to bodźce powodujące zmiany w żywej istocie, które mogą, ale nie muszą być wyrażane fizycznie. Podobnie są one zdefiniowane jako wyrażenia psychofizjologiczne, które są związane z cechami każdej osoby.
Z drugiej strony, pojęcie uczucia odnosi się, w prostych słowach, do rezultatu, jaki wywołuje emocja po utrzymywaniu się w czasie. Emocje i uczucia różnią się pod tym względem te pierwsze są spontaniczne i często nieświadome. W ciągu kilku sekund masz przynajmniej pewien stopień świadomości.
Jakie zwierzę ma największą inteligencję emocjonalną?
Bez wchodzenia w „sentymentalne” aspekty, psy to jedne ze zwierząt, które wyrażają najwięcej emocji. Ponadto w pełni udowodniono, że te popularne zwierzaki rozpoznaj emocje swoich mistrzów, nawet jeśli starają się je ukryć.
Ta zdolność wynika z faktu, że psy i ludzie mają kilka wspólnych cech. Jednym z nich jest układ limbiczny. Jest to obszar w mózgu przeznaczony do: zarządzać reakcjami fizjologicznymi, które są generowane przez emocje.
Jest ściśle związane z pamięcią i instynktami seksualnymi. Warunkuje również zachowania będące wytworem strachu, przyjemności i agresywności. Jest to system, który emituje szybkie reakcje i przynajmniej początkowo jest nieświadomy.
Seksualność jako element różnicujący inteligencję emocjonalną?
Pozostałe dwa gatunki, które towarzyszą człowiekowi na podium w rankingu zwierzęcia o największej inteligencji emocjonalnej, to: szympans i delfin. Oboje mają coś wspólnego z człowieczeństwem: uprawiają seks nie tylko jako metodę reprodukcji, ale także dla przyjemności. Ale seksualność nie jest jedyną rzeczą, w której się wyróżniają.
Inteligencja szympansa pozwala m.in. komunikować się systematycznie poprzez emisję i interpretację symboli i sygnałów. Potrafi także konstruować poszczególne znaczenia z sekwencyjnego połączenia tych dwóch elementów.
Posiada również Umiejętność pracy w zespole. Każdy członek społeczności podejmuje określone zadania, aby osiągnąć wspólne cele, pomijając indywidualne aspiracje. Tylko ten ostatni szczegół wystarczy, aby zaliczyć go do zwierzęcia o największej inteligencji emocjonalnej po człowieku.
Delfin: najmądrzejszy pod wodą
Chociaż ośmiornica zyskała dobrą reputację - jest wymieniana jako najinteligentniejszy bezkręgowiec-delfin zdobywa uznanie w morskim świecie.
Jest to jeden z najbardziej towarzyskich gatunków w całym królestwie zwierząt. Posiadają wysoko rozwinięty system komunikacji dźwiękowej. Do tego stopnia, że niektórzy specjaliści nie wahają się zakwalifikować go jako własnego wyrafinowanego i skutecznego języka.