Surykatka, znana również jako surykatka, jest gatunkiem małego ssaka zamieszkującego pustynne obszary Afryki i że jest znany na całym świecie ze swojej roli w słynnym filmie Król Lew.
Charakterystyka surykatki
SurykatkaSuricata suricatta) jest mięsożercą należącym do opryszczki, a więc jest krewnym mangusty. W szczególności jest to jedna z najmniejszych mangusty, ponieważ waży zaledwie 700 gramów. Mają cienki ogon i krótką sierść, co odróżnia je od innych mangusty.
Ich kolor sierści zmienia się nieco w zależności od obszaru geograficznego; może być jaśniejszy lub ciemniejszy, dzięki czemu jego odcień dostosowuje się do siedliska aby umożliwić ci większe możliwości kamuflażu. Wszystkie mają ciemne paski i łaty na grzbiecie i oczach, co jest jedną z głównych cech charakterystycznych gatunku.
Posiada mocne gwoździe, przeznaczone do rozbijania skały i kopania, a ponadto posiada 36 bardzo ostrych zębów, które pozwalają jej rozrywać miąższ. To właśnie te cechy sprawiają, że jest bardzo nieodpowiedni do bycia zwierzęciem domowym, oprócz jego charakteru społecznego.
Zachowanie surykatki
Gatunek ten jest bardzo towarzyski, a na wolności żyje w dużych grupach liczących od 30 do 40 osobników. Kolonie te zamieszkują bardzo duże sieci tuneli, które pozwalają im wytrzymać wysokie temperatury w ciągu dnia i szukać schronienia w nocy.
Surykatki, podobnie jak inne gatunki, takie jak ostronos, są doświadczonymi obserwatorami i zawsze mają na straży co najmniej jednego członka kolonii. Kiedy surykatka odpowiedzialna za obserwację widzi zagrożenie, zwykle drapieżnika, wydaje ostrzegawcze szczekanie dla reszty grupy do ukrycia.
Są też bardzo dobrymi rodzicami, ponieważ są ekspertami w opiece nad młodymi, którzy są w ciągłej czujności i jako pierwsi są chronieni podczas ataku. Inną ciekawostką jest to, że surykatki mogą dzielić swoją norę z innymi gatunkami mangusty lub wiewiórek, takimi jak mangusta żółta.
To bardzo inteligentny gatunek i na przykład są zdolne do zjadania jednych z najbardziej trujących zwierząt na świecie, takich jak skorpiony, które odrywają od swego groźnego żądła. Stopniowo uczą się tego zachowania i są w stanie nauczyć go swoich młodych.
Ponadto zwierzęta te mają ogromne bogactwo głosu: mają wezwania do czujności, paniki, rekrutacji oraz wydawania rozkazów i wskazówek innym surykatkom. Stwierdzono również, że mają różne wezwania do różnych drapieżników, takich jak zielona małpa.
Siedlisko surykatek
Ssaki te zamieszkują kontynent afrykański, szczególnie na obszarach piaszczystych i pustynnych; surykatka można go znaleźć zwłaszcza na pustyni Kalahari, położonej w Botswanie, a także na pustyniach obejmujących Namibię.
W Namibii występuje specyficzny podgatunek, surykatka pustynna, chociaż na tym obszarze można spotkać surykatkę południowoafrykańską. Tymczasem w Angoli występuje ostatni z trzech podgatunków, surykatka angolska.
Surykatka ma obfite spisy i nie jest zagrożona wyginięciem; ich głównym niebezpieczeństwem jest dobro tych, którzy przebywają w niewoli jako zwierzęta domowe, ponieważ ich wymagania jako gatunku są bardzo wysokie i nie mogą być spełnione w mieszkaniu. W rzeczywistości, wbrew temu, co myśli wielu ludzi, nie ma udomowionych surykatek, jak to robią fretki.