Mudi wygląda jak rozczochrany owczarek belgijski, ale jest to niezależna rasa z Węgier. Pomimo swojej wielkości jest w stanie wypasać duże bydło dzięki swojej inteligencji i zwinności.
Historia Mudi
Początki mudi sięgają końca XVIII i początku XIX wieku. Pasterze węgierscy wyruszają, aby mieszać swoje psy pasterskie z innymi pasterzami z Europy Środkowej i Zachodniej, aby uzyskać bardziej wydajne psy w swojej pracy.
Tak więc pumi, rasa charakteryzująca się kędzierzawą górną częścią ciała, i komondor zostały skrzyżowane z pasterzami pochodzenia niemieckiego. Od tych psów czerpali siłę, zwinność i stojące uszy. W rezultacie powstał Mudi, silny, zwinny i chętny do pracy owczarek.
Od tego czasu pracuje w węgierskich górach. Jest to rasa mało znana poza tymi granicami, ale jego inteligencja sprawiła, że stał się bardzo wykwalifikowanym gatunkiem w sporcie, takim jak zwinność, którzy zdobyli go na całym świecie.
Funkcje Mudi
Ciało i proporcje mudi są typowe dla psów pasterskich. Ma ciało o kwadratowych proporcjach, czyli wysokość w kłębie jest taka sama jak długość tułowia, od kłębu do ogona.
Głowa ma kształt klina, a uszy zawsze stoją. Ma płytką klatkę piersiową i ogon w spoczynku opada swobodnie między tylnymi nogami, ale gdy jest czujny, może być uniesiony powyżej linii grzbietu. Niektóre okazy rodzą się bez ogona lub z bardzo krótkim ogonem.
Mudi jest średniej wielkości. Samce są nieco większe od samic: osiągają od 43 do 45 centymetrów wzrostu i od 11 do 13 kilogramów wagi; samice mają od 40 do 43 centymetrów w kłębie i ważą maksymalnie 11 kilogramów.
Najbardziej uderzającą cechą fizyczną mudi jest jego płaszcz: ma faliste lub półkręcone włosy na ciele. Włosy na większości ciała są półdługie, z wyjątkiem głowy, która jest krótka; i na ogonie, gdzie może osiągnąć 10 centymetrów długości.
Mudi mogą mieć różne kolory, zawsze równomiernie i bez zacieków: czerń, biel, brąz, odcienie szarości, gniada i blue merle,jedyna odmiana, w której dozwolone są plamy lub paski o różnych kolorach.
Zachowanie Mudi
Mudi to niezwykle inteligentna rasa. Łączy się to z jego nienasyconym pragnieniem pracy, co czyni go psem chętnym do ciągłego zwiedzania, odkrywania nowych miejsc lub uczenia się nowych sztuczek.
Należy wziąć to pod uwagę taki mądry i pracowity pies może potrzebować ciągłego uczenia się nowych technik; w przeciwnym razie spróbuje na własną rękę i prawdopodobnie zmieni się w złe zachowanie. Pozytywna edukacja wydobędzie z tej wyjątkowej rasy wszystko co najlepsze.
Jak wiele innych owczarków, jest przywiązany do swojej rodziny i nieco powściągliwy wobec obcych. Ma charakter psa stróżującego, choć dzięki swojej inteligencji potrafi odróżnić przyjaznych ludzi w swojej rodzinie od intruzów.
To właśnie z tej cechy czerpie swoją reputację szczekacza. Nie jest cichym psem i będzie ostrzegał swoją rodzinę, szczekając na wszystko, co dostrzeże; z tego powodu możesz nie być w stanie mieszkać w budynku z sąsiadami.
Jest aktywnym psem, który lubi długie spacery i zabawy z innymi psami. ale jest też konformistą: jeśli dzień jest zły i nie może cieszyć się parkiem, woli zostać w domu i spędzać czas ze swoją ludzką lub zwierzęcą rodziną, co również go uszczęśliwi.
Pielęgnacja Mudi
Pielęgnacja mudi ogranicza się do szczotkowania włosów. Ze względu na swoją długość łatwo się plącze, a węzły mogą powodować dyskomfort, ból, a nawet choroby skóry. Będziesz potrzebować codziennego, wysokiej jakości szczotkowania, aby usunąć wypadanie włosów i poluzować supły.
Mudi ma szczęście być zdrowym psem, ponieważ nie masz chorób dziedzicznych, na które jesteś podatny. Jednak konieczne jest przestrzeganie wytycznych i zaleceń lekarza weterynarii w zakresie zapobiegania i kontroli wszelkich innych stanów, z którymi może się zmagać.
W żadnym wypadku nie należy lekceważyć harmonogramu szczepień ani wewnętrznego i zewnętrznego odrobaczenia. Jeśli jest to również pies, który pracuje z żywym inwentarzem w górach, konieczne jest regularne sprawdzanie opuszków i uszu w poszukiwaniu drzazg lub przybitych kolców, a także kleszczy lub innych pasożytów.
Mudi to pies o egzotycznej i niepodważalnej urodzie. Ich geny połączyły zdolność do pracy wschodnioeuropejskich psów pasterskich z inteligencją i zwinnością pasterzy środkowoeuropejskich. Ta mieszanka stworzyła pracowitego, kochającego i niepowtarzalnego psa.