Pantera śnieżna Panthera uncia, znana również jako irbis, To jest jeden z najważniejszych drapieżników pasm górskich Azji Środkowej. Straszliwe i podziwiane przez kultury tybetańskie i ich pasterzy, Ten symboliczny mięsożerca może żyć na wysokości 6000 metrów.
Właśnie niegościnność i oddalenie jego siedliska, a także nieśmiałość i futro sprawiają, że ten koci jeden z najbardziej nieznanych dużych drapieżników na naszej planecie.
Charakterystyka pantery śnieżnej
Chociaż jest mniejszy niż inne duże drapieżniki, może osiągnąć 75 kilogramów, chociaż najbardziej normalnym jest to, że ważą od 30 do 60 kilogramów. Mają mocniejsze i krótsze ciało niż inne koty, mimo że mają jeden z najdłuższych ogonów ze wszystkich gatunków kotów.
Jego sierść jest gruba i o różnym stopniu szarości, z czarnymi plamami na rozetach, białą piersią i żółtawą lub brązową degradacją w niektórych częściach ciała. Ich oczy są bladozielone lub szare, co jest rzadkością wśród dużych kotów.
Pantera śnieżna musi być przystosowana do życia w zimnie i ma kilka adaptacji, w tym wspomniane już zwarte ciało pokryte grubą warstwą włosów. Ale również, Ma stosunkowo małe, futrzane uszy i szerokie pazury, które działają jak rakiety śnieżne., podobny do niedźwiedzia polarnego.
Jego ogon jest jednym z głównych przystosowań, nie tylko do zimna, ale także do skalistego siedliska. A w rzeczywistości jest gruby i pokryty włosami, co pozwala używać go jako chusty na noc.Długość jego ogona pozwala mu zachować ogromną równowagę na klifach, na których żyje, gdzie wykonuje jedne z najdłuższych skoków w królestwie zwierząt.
Pantera śnieżna ma bardzo długą jamę nosową, co pozwala mu ogrzać zimne himalajskie powietrze. Jedną z jego ciekawostek jest to, że nie może ryczeć, bo chociaż ma gnyk podobny do tak zwanych dużych kotów, nie ma innych adaptacji morfologicznych w krtani.
Wokalizacje tego zwierzęcia obejmują miauczenie, wycie i inne rodzaje dźwięków, ale nigdy nie ryczy.
Zachowanie pantery śnieżnej
Podobnie jak inne kotowate, są to zwierzęta samotne, które spotykają się tylko w celu kopulacji i koegzystencji między matkami i młodymi w pierwszych miesiącach życia. Zwykle każdy okaz ma swoje terytorium, które może osiągnąć 200 kilometrów kwadratowych, ponieważ zależy to od ilości zdobyczy w tej przestrzeni.
Pantera śnieżna sprawia, że znakowanie moczem lub ocieranie się o skałę jest sposobem na komunikowanie się i wskazywanie ich terytorium i tras. Są to koty o zmierzchu, które są aktywne o zmierzchu i świcie.
Jeśli chodzi o ich nawyki łowieckie, mogą być padlinożercami, ale są dobrymi myśliwymi i mogą zabijać zdobycz czterokrotnie większą od ich wagi, taką jak konie lub wielbłądy. Jego najczęstszą ofiarą są gatunki dzikich kóz, takie jak baral, smoła himalajska, majeranek czy argali.
Co ciekawe, część ich diety składa się z prostej trawy, czegoś bardzo rzadkiego u kotów.
Czasami pantera śnieżna atakuje inwentarz tradycyjnych pasterzy w Nepalu i innych miejscach.; Istnieje konflikt podobny do tego, który ma miejsce w Europie z hodowcami bydła i wilkami, który jest rozwiązywany przez podmioty ochrony przyrody i rządy, aby zapobiec wyginięciu tego gatunku.
Jego technika opiera się na zasadzce, a następnie ściganiu ofiary po skałach i gryzieniu jej w szyję.
Siedlisko pantery śnieżnej
Pantera śnieżna występuje w górzystych obszarach Syberii, Rosji, Pakistanu, Mongolii, Tybetu, Indii, Nepalu czy Uzbekistanu. W tych obszarach Żyje na wysokości od 2000 do 6000 metrów, na górskich zboczach i ośnieżonych szczytach.
Chociaż jego dystrybucja jest stosunkowo szeroka, a ostatnio ogłoszono, że stanowi mniejsze zagrożenie, prawda jest taka: ostatnie 4 000 do 9 000 lampartów śnieżnych jest zagrożonych kłusownictwem i zmianami klimatycznymi.
Konsekwencja: wycofywanie się tych kotów na wyższe obszary, gdzie jest coraz mniej ofiar.
Mimo to mieszkańcy górskich domen tego symbolicznego zwierzęcia niechętnie go tracą; Pantera śnieżna Jest częścią kultury wszystkich krajów, w których żyje i stał się symbolem wielu elementów heraldycznych.
I to jest to, że ci ludzie są świadomi przytłaczającej rzeczywistości:jeśli pantera śnieżna zniknie, zniknie znaczna część kultury ostatnich ludów azjatyckich gór. Mamy więc nadzieję, że ten piękny kociak wciąż żyje.