Żyje w Andach i jest naprawdę majestatycznym ptakiem w locie. W tym artykule opowiemy Ci wszystko kondor andyjski, pochodzący z Ameryki Południowej i narodowy symbol kilku krajów regionu.
Charakterystyka kondora andyjskiego
Jest to największy latający ptak na planecie – przewyższa go tylko albatros królewski i wędrowny pod względem rozpiętości skrzydeł – i może osiągnąć 142 centymetry wysokości, a samce ważą 15 kilogramów. Kiedy rozpościera skrzydła, osiąga 330 centymetrów. Dlatego w locie jest tak imponujący!
Głowa kondora nie ma piór, ale grzebień lub guz podobny do koguta rośnie u samców. Jedną z cech charakterystycznych tej odznaki jest która zmienia tonację w zależności od nastroju zwierzęcia: może przejść od bardziej do mniej czerwonawego.
Obie płcie mają zakrzywione dzioby o ostrych krawędziach, chwytne nogi z lekko zakrzywionymi paznokciami, które pozwalają im chwytać padlinę, a także służą im do chodzenia między skałami i górami.
Upierzenie u dorosłych Jest kruczoczarna, z białą częścią z tyłu skrzydeł i na części szyi. Oczy są czerwonawe, a twarz nie ma piór, ale są „zmarszczki”, które są uwydatnione wiekiem okazu. Kolejną ciekawostką kondora jest to, że prawie nie wydają dźwięków z powodu atrofii syrinx, organu głosowego ptaków.
Siedlisko kondora
Jak sama nazwa wskazuje, kondor andyjski żyje w pobliżu Pasmo górskie Andów, od Wenezueli po Ziemię Ognistą w Argentynie. Jednym z największych terytoriów zamieszkiwanych przez tego ptaka jest Kanion Colca, południowe Peru.
Obszarem największej dyfuzji tego gatunku jest argentyńska Patagonia i Pampas, a także w regionie andyjskim, który kraj ten dzieli z Chile.
Jest to jeden z ptaków, które potrafią latać na większe wysokości: wykorzystuje do tego rosnące prądy cieplne ciepłego powietrza. Może osiągnąć wysokość 6500 metrów i szybować kilometrami, praktycznie nie ruszając rozpostartymi skrzydłami; Zmniejsza to zużycie energii i może iść dalej.
Zachowanie kondora
Jeśli chodzi o dietę, to jest ptakiem padlinożernym ze wszystkimi literami: po wykryciu martwego zwierzęcia lata nad nim nawet przez dwa dni. Najpierw zjada miękkie części, a następnie używa swojego mocnego dzioba i rozrywa ciało. Kondor może zjeść do pięciu kilogramów mięsa w ciągu jednego dnia, a potem przez pięć tygodni bez jedzenia.
Żyje w grupach zwanych „gniazdami”, które znajdują się w najwyższych partiach gór i klifów., osłonięty od wiatru, deszczu i drapieżników. W tych schroniskach, które są bardzo trudne do znalezienia, śpią młodzi ludzie i dorośli obojga płci.
Jeśli chodzi o reprodukcję, jest to gatunek monogamiczny -jak większość ptaków drapieżnych- że gdy znajdzie partnera, gdy ma około trzech lat, zachowuje go do końca życia.
Jaskinie lub ściany skalne służą im za gniazda i co roku samica składa jedno jajo, z którego oboje rodzice wykluwają się przez prawie dwa miesiące. Po wykluciu pisklę karmione jest zwróconym mięsem. Już po sześciu miesiącach pisklę próbuje zrobić pierwsze „kroki” z gniazda.
Do półtora roku pisklę nadal mieszka z rodzicami, po czym kłóci się o miejsce w padlinie z innymi wychowankami grupy.
Kondor andyjski, czasami mylony z sępem, jest uważany za gatunek bliski zagrożenia ze względu na niski wskaźnik reprodukcji. Są projekty konserwatorskie, aby urodziły się w niewoli, choć o sukcesie nie można jeszcze mówić, bo proces ten może trwać kilka lat.
Na koniec warto zauważyć, że kondor to ptak naładowany mistycyzmem i symboliką: Inkowie powiedzieli, że jest nieśmiertelny, a wszystkie plemiona andyjskie twierdziły, że był odpowiedzialny za wschody słońca każdego ranka. Pojawia się na herbach Boliwii, Kolumbii, Chile i Ekwadoru oraz na logo linii lotniczej z flagą Argentyny.
