Wiewiórki cieszą się tak niezwykłą sympatią, że zdołały podbić nawet duży ekran kina. Mało kto o tym wie, ale słowem „wiewiórka” potocznie określamy różne gatunki tych pięknych gryzoni. Zobaczymy teraz różne rodzaje wiewiórek, główne cechy i siedliska przyrodnicze.
Wiewiórka: taksonomia i cechy fizyczne
Wiewiórka to mały gryzoń należący do rodziny Sciuridae, który obejmuje około 500 gatunków. Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Australii i Antarktydy. To silne i odporne zwierzęta, których organizm przygotowany jest na przetrwanie zmian klimatycznych i przeciwności losu
Te gryzonie są średniej wielkości, o średniej wysokości 30 centymetrów i obfitej sierści w odcieniach brązu lub czerwieni. Ich ciało jest lekkie i smukłe, co pozwala im nabrać prędkości bez utraty zręczności.. A jego nogi są bardzo mocne, aby móc drapać ziemię, a tym samym zbierać owoce i nasiona.
Jedną z jego najwybitniejszych cech fizycznych jest uderzający długi ogon pokryty zmysłowym futrem. co daje „puszysty” wygląd. W rzeczywistości ogon dorosłej wiewiórki jest prawie taki sam jak jej ciało i przekracza 10 cali długości.
Trzeba podkreślić, że taki ogon odgrywa fundamentalną rolę w codziennym życiu wiewiórek. Jego główną funkcją jest pozwalają tym gryzoniom stabilizować się zarówno w ruchu, jak i w spoczynku. Ponadto pomaga również poprawić ich jakość i szybkość, a także zoptymalizować skoki między drzewami.
Rodzaje wiewiórek: cztery najpopularniejsze gatunki
Jak wspomnieliśmy, znanych jest około 500 różnych gatunków wiewiórekktóre są rozprowadzane po całej planecie. Tutaj zobaczymy najważniejsze gatunki:
czerwona wiewiórkaSciurus vulgaris)
Wiewiórka czerwona, zwana także wiewiórką pospolitą, żyje głównie w lasach Europy. Ma wydłużony i lekki korpus, mierzący od 20 do 30 centymetrów, o masie ciała od 18 do 36 gramów. Jego ogon jest bardzo długi, z charakterystycznym puszystym futerkiem. Piękny czerwonawy kolor wyróżnia się na całym futrze, co wyjaśnia jego najpopularniejszą nazwę.
Gatunek ten wyróżnia się również doskonałym zmysłem wzroku, zdolnym nawet do nurkowania pod zimną wodą. Utrzymuje wszystkożerną dietę składającą się głównie z nasion, kiełków, orzeszków piniowych, pąków i czerwonych owoców. Kiedy brakuje pożywienia, wiewiórki mogą również spożywać małe bezkręgowce.
Wiewiórka czerwona nie zapada w stan hibernacji, ale zachowuje nawyk przechowywania pokarmu przed nadejściem zimy. W ten sposób gwarantujesz swoje odżywianie i oszczędzasz energię, aby utrzymać temperaturę ciała.
Obecnie wiewiórka pospolita jest jednym z gatunków klasyfikowanych jako „w stanie najmniejszego niepokoju”. Pierwotnie w Europie istniało ponad 40 podgatunków wiewiórek rudych; dzisiajw naszych lasach znajdziemy tylko 23 z tych 40 podgatunków.
Pasiasta wiewiórkaWiewiórka)
Wiewiórki w paski lub paski stanowią jeden z najpopularniejszych gatunków i możemy je rozpoznać w wielu opowiadaniach i filmach dla dzieci. Zamieszkują głównie lasy Ameryki Północnej, gdzie są znane jako Wiewiórka lub Tamias.
Są mniejsze i bardziej wytrzymałe niż wiewiórki rude, mierzą od 14 do 19 centymetrów i ważą średnio 100 gramów. Na jego ciele widoczne są przeplatające się czarne i kremowe pasy; mają ostrą czaszkę z małymi zaokrąglonymi uszami.
Jest to jeden z rodzajów wiewiórek, które długo hibernują: „śpią” od października do kwietnia. Utrzymują dobowe nawyki i żyją głównie na ziemi, chociaż zwykle wspinają się na drzewa w poszukiwaniu pożywienia. Tworzą swoje małe jaskinie w ziemi, kopiąc płytkie nory, częściowo przeznaczone na zapasy żywności.
koreańska wiewiórka
Znana również jako wiewiórka syberyjska, Ten gatunek pochodzi z Chin, Japonii, Korei i centralnej Rosji. Jednak rozprzestrzenił się w większości Europy po tym, jak niektóre osobniki uciekły z niewoli.
Koreańska wiewiórka mają na plecach biało-ciemne paski (czarne lub brązowe) a jego ciało mierzy od 18 do 25 centymetrów i waży od 50 do 150 gramów.
Utrzymują również codzienne nawyki i spędzają długie godziny na ziemi, ale w końcu wspinają się na drzewa, aby się pożywić. To samotne zwierzęta, które zazwyczaj łączą się w pary dopiero wraz z nadejściem zimy. Ich dieta opiera się na spożywaniu owoców, jagód, nasion, krzewów i małych zwierząt.
Wiewiórka Ridchardson
Te wiewiórki wyróżniają się wysoką towarzyskością i prawie zawsze żyją w grupach lub parach. Z tego powodu zostały zaadoptowane jako zwierzęta domowe w wielu krajach, chociaż wymagają dużo opieki, aby zachować dobre zdrowie.
Są to solidne wiewiórki, które mierzą od 25 do 30 centymetrów i ważą od 450 do 1000 gramów. Obfite futro wykazują różne odcienie brązu i długi ogon; a jego najbardziej znaną cechą jest zwyczaj rezerwowania jedzenia na policzkach.
