Szynszyla Jest to zwierzę, które staje się coraz modniejsze jako zwierzę domowe, choć jego pochodzenie wywodzi się z przemysłu futrzarskiego. Ten potulny gryzoń o aksamitnych włosach może być wspaniałym towarzyszem i posiada fascynującą biologię.
Szynszyla domowa pochodzi ze skrzyżowania dwóch głównych dzikich gatunków szynszyli: szynszyla krótkoogoniasty i szynszyla długoogoniasty. Dzięki temu otrzymali zwierzę dobrze przystosowane do przebywania w niewoli.
Charakterystyka szynszyli
Największe szynszyle to szynszyle domowe, przy czym samice są najcięższe: ważą około 800 gramów w porównaniu do 600 gramów dla samców. Jego nogi mają atroficzne palce: cztery funkcjonalne palce na przednich nogach i trzy na plecach, prawie bez pazurów.
Najbardziej charakterystyczną cechą tego gatunku jest gruba sierść, która ogranicza parowanie i ma ponad 50 włosów w mieszku., co oznacza, że złapane przez drapieżniki mogą uciec, mając dość łamliwe włosy.
Niestety fakt, że pokrywa ponad 20 000 włosów na centymetr kwadratowy, jest przyczyną jej związku z ludźmi, który rozpoczął się od futra. Na wolności zwierzęta te dbają o swoją sierść, kąpiąc się w pyle wulkanicznym.
Zwierzęta te żyją na wolności przez około 10 lat, chociaż szynszyla w niewoli może osiągnąć 25 lat, co jest wielką długowiecznością dla gryzonia i jednym z głównych powodów rozważania posiadania tych zwierząt.
Zachowanie szynszyli
Szynszyla Jest zwierzęciem wegetariańskim iz tego powodu żywi się dziesiątkami gatunków botanicznych, zwłaszcza traw, chociaż jego dieta dostosowuje się do czasu. W przypadku zwierząt żyjących w niewoli żywienie szynszyli opiera się na stosowaniu lucerny lub siana i paszy.
Na wolności wydaje się, że nie piją wody, ale dzieje się tak dlatego, że niezbędną wodę pozyskują z rosy. Jednak w niewoli zawsze będzie konieczne zapewnienie im odpowiedniej ilości nawodnienia.
Te zwierzęta komunikują się za pomocą bardzo zróżnicowanych wokalizacji, takich jak szczekanie lub małe krzyki, które różnią się intensywnością i czasem trwania. Są zwierzętami nocnymi, choć szczyty aktywności mają również o świcie i zmierzchu.
Szynszyla ma powolny cykl reprodukcyjny: osiąga dojrzałość płciową w wieku pięciu miesięcy i ruje przez pięć dni w miesiącu. Ciąża trwa 111 dni, a młode zaczynają jeść pokarmy stałe niemal natychmiast.
Ten gatunek zakopuje się w piaszczystym podłożu lub pod skałami i żyje w dużych koloniach liczących około 100 osobników, chociaż może dosięgnąć 500 osobników. Zwierzęta te zajmują rozległy obszar ziemi, który może osiągnąć 100 hektarów na kolonię.
Na wolności szynszyle kryją się pod skałami lub na ziemi. Żyją w zimnym klimacie, dlatego mają gęstą sierść. Żywią się głównie roślinnością. Szynszyle są towarzyskie i żyją w koloniach. Zwykle mają mioty od jednego do dwóch młodych.
Siedlisko i ochrona szynszyli
Szynszyla Jest gryzoniem żyjącym w suchych środowiskach, żyjącym w pasmach górskich, głównie w Andach oraz w różnych krajach, przez które przebiega. Zamieszkują gleby piaszczyste i kamieniste, których flora sprowadza się do drobnych traw, kaktusów i innych kolczastych roślin.
Intensywne polowanie na jego skórę doprowadziło do praktycznie wyginięcia tego gatunku na wolności, zwłaszcza ze względu na jego eksport do Europy na początku XX wieku., kiedy podpisano traktat o ochronie gatunku. Obecnie szynszyla jest hodowana w niewoli ze względu na futro, a także hodowana w celu utrzymania jej jako zwierzęcia domowego.
Mimo to zwiększone zakazy podniosły cenę ich skór, czyniąc kłusownictwo szynszyli bardzo dochodowym. Chociaż istnieją projekty ochronne mające na celu ochronę tego zwierzęcia, niektórzy obawiają się, że populacja będzie nadal spadać w teraźniejszości.