Wielu wie, że istnieją rasy psów, które cierpią na choroby dziedziczne, które są przekazywane z rodziców na dzieci. Odwrotnie, Mówi się, że mieszańce są zdrowe i nie mają problemów genetycznych. Ile prawdy jest w tych dwóch stwierdzeniach?
Choroby dziedziczne psów rasowych
Rasy psów powstają w wyniku selekcji genetycznej - do rozmnażania powstają psy o najbardziej pożądanych cechach. Z biegiem pokoleń te cechy staną się definicją rasy. W ten sposób powstały wszystkie rasy psów, od prymitywnych po najnowsze.
Można wybrać dowolną funkcję: wiele aktualnych ras jest wybieranych na podstawie ich wyglądu, ale rasy zostały również stworzone na podstawie ich inteligencji (jak border collie lub policyjny owczarek niemiecki), ich szybkością (wszystkie rasy psów gończych) lub charakterem (labrador). W tych przypadkach wygląd nie jest istotną cechą, chociaż fizycznie wszystkie są podobne.
Dzięki tej selekcji genetycznej jesteśmy w stanie ulepszyć cechy, które chcemy, aby miały przyszłe pokolenia, ale czasami choroby są również przenoszone genetyczny W ostatnim stuleciu nastąpiła eksplozja ras psów: aż do XIX wieku istniały rasy po to, by wykonywać swoją pracę.
Jednak w ostatnich latach pomnożyły się rasy wybrane ze względu na ich budowę i wygląd. Nieodpowiedzialni hodowcy sprostali niebotycznemu zapotrzebowaniu na psy i zaczęli produkować mioty z bardzo małą kontrolą sanitarną. W ten sposób rozprzestrzeniały się choroby genetyczne, przekazywane z ojca na syna.
Z tego powodu Istnieją rasy psów podatnych na problemy zdrowotne, których prawie żaden nie cierpi z powodu innych podobnych psów. Na przykład odsetek dalmatyńczyków, którzy są głusi, jest znacznie wyższy niż w jakiejkolwiek innej rasie. Kawaler jest podatny na cierpieniejamistość rdzenia, bardzo bolesna śmiertelna choroba.
Niemniej jednak, Utrwalają się również choroby spowodowane samym wyglądem nadawanym psom: psy brachycefaliczne, czyli z płaskim nosem, takie jak mops lub buldog angielski, często mają problemy z oddychaniem. Wyścigi zabawka lub bardzo małe mają problemy z sercem, ponieważ ich serce nie jest wystarczająco duże i silne.
Czy psy mieszańce są zdrowsze?
Mówi się, że gdy krzyżuje się dwie rasy, przeważają najsilniejsze i najzdrowsze geny i dlatego psy mieszane są zdrowsze niż psy rasowe. Jednak niekoniecznie musi tak być.
Psy rasy mieszanej mogą dziedziczyć, tak jak pies rasowy, geny, które powodują ich choroby. Oczywiście jest to mniej prawdopodobne, ponieważ geny niosące chorobę, zamiast wkładu obojga rodziców, pojawiają się tylko w jednym z nich.
Niemniej jednak, w statystykach dotyczących chorób dziedzicznych prawie nigdy nie wymienia się nazw psów mieszanych. Dzieje się tak dlatego, że są bardzo trudną grupą do sklasyfikowania i zbadania. Podczas prowadzenia badania znacznie łatwiej jest znaleźć i kontrolować psy jednej rasy, niż szukać konkretnych krzyżówek dwóch lub trzech różnych ras.
Ale tylko dlatego, że nie pojawiają się w badaniach statystycznych, nie oznacza, że są całkowicie zdrowe. W ten sam sposób, w jaki twoi rodzice dziedziczą kolor skóry, inteligencję lub wygląd fizyczny, mogą dziedziczyć choroby, które nosi twoja rodzina.
Idź do weterynarza
W każdym przypadku, osoba odpowiedzialna za wykrywanie ewentualnych chorób dziedzicznych i proponowanie planu leczenia lub profilaktyki musi być lekarzem weterynarii godne zaufania. Jeśli Twój pies jest mieszańcem rasy z częstymi problemami zdrowotnymi, powinieneś go o tym poinformować i dzięki temu móc zdecydować się na leczenie profilaktyczne.
W ten sam sposób, są problemy zdrowotne, które mają więcej wspólnego z wielkością psa niż z jego genetykątakie jak dysplazja stawu biodrowego, które również wymagają częstych ocen i badań kontrolnych.
Tylko lekarz weterynarii może zdiagnozować i zaproponować leczenie problemu zdrowotnego. Co więcej, W razie potrzeby można zlecić testy genetyczne w celu wykrycia prawdopodobieństwa choroby. Może się wydawać, że psy mieszane są zdrowsze, ale dogłębna analiza ujawnia rzeczywistość.
W każdym przypadku, Nie musi być prawdą, że psy mieszane są zdrowsze od rasowych. Rzadziej chorują na choroby genetyczne charakterystyczne dla ras, z których pochodzą, ale nie oznacza to, że należy zaniedbywać wizyty u weterynarza i badania profilaktyczne.
