Kaczy dziób, ogon bobra i nogi wydry… Trujący, pływak i składa jaja. To zwierzę jest bardzo ciekawe! W następnym artykule opowiemy Ci wszystko o dziobaku, endemicznym gatunku Oceanii, który przykuł naszą uwagę.
Charakterystyka dziobaka
Jest ssakiem półwodnym pochodzącym z wyspy Tasmania i wschodniej Australii, a najciekawszą rzeczą jest jego wygląd: jego pysk jest spłaszczony jak kaczka, ma duży ogon jak u bobrów, a nogi podobne do wydr, które pozwalają im bez problemu pływać.
Bez wątpienia jest to dziwny przypadek w „sztuce” ewolucji, ponieważ inne wybitne cechyOrnithorhynchus anatinus (jego nazwa naukowa) są to składa jaja, a następnie ssie młode, a samce mają ostrogi na tylnych łapach, aby uwolnić jad. Dwa niezwykłe aspekty u ssaków!
Ciało dziobaka jest ciemnobrązowe, z jaśniejszymi obszarami na brzuchu; pokryta jest grubą sierścią, która izoluje ją od zimna i wody oraz utrzymuje ciepło organów wewnętrznych. Samce są nieco większe niż samice i mogą ważyć 2,5 kg. Jego temperatura ciała oscyluje wokół 32 ° C, co jest kolejnym ciekawym faktem dla ssaków, ponieważ inni utrzymują ją w temperaturze 38 ° C.
Ogon służy jedynie do manewrowania w jeziorze i do odkładania tłuszczu, który pozwala mu przetrwać zimę.
Jeśli chodzi o nogi, są z tyłu płetwami -jak na przykład ryjówki- i to one pomagają ci poruszać się w wodzie. Ponadto czarne pazury są przydatne do kopania, ponieważ są bardzo mocne.
Jeśli chodzi o dziób, jest płaski i szeroki, o miękkiej i „gumowatej” fakturze, w kolorze czarnym. W przeciwieństwie do ptaków, nozdrza znajdują się na czubku i mieszczą dużą liczbę receptorów węchowych. Nawet może pachnieć pod wodą, co służy do zaopatrywania się w pożywienie.
Nawyki dziobaka
To zwierzę zwraca naszą uwagę na wiele rzeczy: jedną z nich jest to, że potrafi wstrzykiwać truciznę przez ostrogi umieszczone na jego nogach. Chociaż obie płcie prezentują tę cechę, tylko samce mają zdolność wytwarzania tej substancji, która może zabijać małe zwierzęta i powodować u ludzi duży ból (nie jest śmiertelna).
Aby wykryć swoją ofiarę, dziobak wykorzystuje zmysł elektrorecepcji. To znaczy że zidentyfikować ruchy generowane przez skurcze mięśni u niektórych zwierząt, zwłaszcza robaki, którymi się żywi. Zjada również larwy, owady, raki i krewetki słodkowodne.
Podczas nurkowania zamyka oczy, uszy i nos, ale może znaleźć pożywienie dzięki tym receptorom znajdującym się w jego pysku. który służy również do kopania na dnie jezior lub strumieni, w których żyje. Możesz spędzić dużo czasu w wodzie, a Twój limit bez oddychania w zanurzeniu to 30 sekund.
Rozmnażanie dziobaka
Bez wątpienia jednym z najbardziej uderzających aspektów tego gatunku jest sposób, w jaki się rozmnaża. Dziobak należy do wyselekcjonowanej grupy stekowców: ssaków składających jaja.
Po skomplikowanych zalotach w wodzie, gdzie samiec i samica łączą się w kółko i kopulacji, która ma miejsce między czerwcem a październikiem, „matka” buduje norę o długości do 20 metrów w pobliżu lustra wody, w którym mieszka.
Następnie przykrywa go liśćmi i laskami, które „łapie” ogonem. Każdego roku może złożyć od jednego do trzech małych jaj, podobnych do jaj gadów o średnicy około 11 milimetrów i bardziej zaokrąglonych niż ptaków. Jaja te najpierw rozwijają się w macicy (około miesiąca), a następnie są inkubowane zewnętrznie przez około 10 dni.
Po urodzeniu młode są ślepe, pozbawione skóry i bezbronne;Żywią się mlekiem matki, które uwalnia się przez pory skóry, ponieważ nie mają sutków. Okres ten trwa około trzech miesięcy i przez cały ten czas matka wychodzi tylko od czasu do czasu w poszukiwaniu jedzenia. Od czwartego miesiąca młode są gotowe do opuszczenia gniazda.
