ten Cougar, popularnie znany również jako „lew amerykański”, jest jednym z największych drapieżnych kotów na świecie. Jego ciało jest doskonale przystosowane do osiągania dużych prędkości i wykonywania szerokich skoków, stając się doskonałym myśliwym.
Interwencja człowieka, czy to w celu polowań sportowych, rozbudowy miast czy ochrony zwierząt gospodarskich, zaburza równowagę ekosystemu i zagraża przetrwaniu pumy.
Dzisiaj, Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem w wielu krajach, w których jest rodzimy. Następnie lepiej poznamy pumę, jej cechy, zachowanie i siedlisko.
Kuguar: cechy fizyczne i taksonomia
Puma lub „górski lew”, którego naukowa nazwa to kolor puma, to mięsożerny ssak należący do rodziny kotowatych. Jego ciało jest długie i mocne, pokryte równomierną i jednolitą sierścią w odcieniach brązu lub złota. Ma okrągłą głowę i zawsze dobrze stojące uszy. Jego nogi są mocne i muskularne, z pięcioma pazurami na przednich kończynach i czterema z tyłu.
Ciało dorosłego kuguara płci męskiej może osiągnąć 2,8 metra długości i ważyć od 90 do 120 kilogramów. Niemniej jednak, gatunek ten ma pewien dymorfizm płciowy: samice są mniejsze i lżejsze od samców. Samica ma od półtora do dwóch metrów długości i masę ciała poniżej 80 kilogramów.
Ich tylne nogi są zauważalnie większe i bardziej umięśnione niż przednie. To im pozwala wykonuj naprawdę szerokie skoki i nabieraj imponującej prędkości na krótkie sprinty. Podczas gdy jego poziome skoki przekraczają zwykle 10 metrów, pionowe impulsy mogą rejestrować 6 metrów wysokości.
Jak większość kotów, kuguary potrafią też umiejętnie i szybko się wspinać. Wielokrotnie można zobaczyć okaz, gdy odpoczywa lub czuwa nad otoczeniem na szczycie drzewa.
Imponująca zdolność adaptacyjna, jeśli weźmiemy pod uwagę jej rozmiar i wagę.Wielki rozmiar, inteligencja i zdolność łowiecka sprawiły, że puma jest jednym z najpotężniejszych drapieżników na świecie. Ich średnia długość życia wynosi od ośmiu do trzynastu lat.
Naturalne siedlisko pum
Puma to autochtoniczny kot amerykański, który zamieszkuje głównie południową część tego kontynentu. Wolą żyć w regionach górskich lub dżungli, o klimacie umiarkowanym i dobrej dostępności pożywienia.
Pierwotnie przebywali w Argentynie, Brazylii, Chile, Kolumbii, Kostaryce, Paragwaju i Urugwaju. W Argentynie pumy są oficjalnie wymienione jako najmniejszej troski (LC). Jednakże gatunek całkowicie wyginął w wielu prowincjach kraju.
Z tego powodu niektóre obszary są ponownie zaludniane, takie jak prowincje Corrientes i Entre Ríos, a także w Patagonii. Ponadto pumy są chronione dzięki tworzeniu parków narodowych, uznanych lokalnymi przepisami.
Karmienie kuguar
Jako pierwotnie zamieszkiwane regiony bogatej fauny i flory, pumy stosowały bardzo zróżnicowaną dietę; w rzeczywistości są to koty o największej różnorodności żywieniowej.Chociaż są głównie mięsożercami, mają również tendencję do spożywania niektórych warzyw. Oprócz uzupełniania diety warzywa dostarczają błonnika i ułatwiają trawienie.
Puma może polować na duże zdobycze, takie jak jelenie, łosie i owce, ale także na małe zwierzęta, takie jak zające, myszy czy jeżozwierze. Ponadto są w stanie łapać małe owady, gdy polowanie wydaje się niewystarczające lub trudne do schwytania.
Przyzwyczajenia kuguara
Jako dobry koci okaz, puma utrzymuje samotne nawyki i jest bardzo terytorialna. Aktywne seksualnie samce i samice często łączy się ze sobą wyłącznie w celach hodowlanych. Jednak niektóre samice mogą tworzyć małe grupy, aby chronić swoje młode i zapewnić im pożywienie.
Kuguary są również znane ze swoich strategii łowieckich. Aby złapać swoją zdobycz, robią wyrafinowaną zasadzkę i zawsze trzymają się drugiego zwierzęcia. Dzięki wysuwanym podkładkom i gwoździom mogą cicho poruszać się do przodu i skakać w odpowiednim momencie. Następnie używają pazurów do unieruchomienia i powalenia ofiary.
Po opanowaniu zdobyczy ten duży kot przenosi swoje ciało w bezpieczne miejsce, aby spokojnie się nakarmić. Zazwyczajłapać duże zwierzęta co 15 dni, ale może zwiększyć częstotliwość polowań, aby nakarmić swoje młode.
Kuguar w ciągu dnia jest śpiącym zwierzęciem i spędza długie godziny odpoczywając wśród gałęzi drzew. Jego aktywność wzrasta o zmierzchu lub przed świtem, wczesnym rankiem, kiedy słońce jest słabsze.