Terier tybetański był pierwotnie psem, który chronił zwierzęta gospodarskie i jego rodzinę przed intruzami. Jednak jego wspaniały charakter uczynił go bardzo wartościowym psem do towarzystwa; Mieszkał w buddyjskich świątyniach jako gość honorowy, a ostatnio podbił także Zachód.
Historia teriera tybetańskiego
Nie wiadomo dokładnie, kiedy terier tybetański pojawia się po raz pierwszy, ale wiemy, że ma prawie dwa tysiące lat. Jak sama nazwa wskazuje, pojawia się w Tybecie, a jego głównym zadaniem było prowadzenie i ochrona zwierząt gospodarskich, mimo że są mniejsze niż zwykłe owczarki.
Ponieważ miały wspaniały charakter i były również stróżami, wkrótce zostali włączeni w życie ludów koczowniczych, ponieważ chronili ich w nocy w ciągu dnia pomagali im przy bydle. Wiemy też, że wielu z nich mieszkało w buddyjskich świątyniach i było lubianych.
Wbrew nazwie nie jest psem terierem, czyli łowcą małych ssaków; jest to pies stróżujący. Ta nazwa jest błędna: kiedy przybyli do Anglii na początku XX wieku, sklasyfikowano ich według wielkości, podobnie jak inne teriery, zamiast badać, jaka była ich główna funkcja.
Charakterystyka teriera tybetańskiego
Ciekawy jest rozmiar teriera tybetańskiego: jest duży jak na teriery, ale mały jak na psa prowadzącego stado. Mierzą od 35 do 40 centymetrów w kłębie i chociaż wzorzec rasy nie podaje orientacyjnej wagi, zwykle ważą od 10 do 16 kilogramów.
Jego najbardziej charakterystyczną cechą fizyczną są długie włosy. Całe ciało pokryte długimi, prostymi lub falującymi włosami. Ten włos jest dłuższy na brzuchu, uszach i ogonie; mówi się, że ma brody, a nawet stopy ma zakrytą własną grzywą.
Ze względu na tę cechę jest to solidny i kwadratowy pies. Jego rysy twarzy nie są łatwe do odróżnienia ze względu na włosy a uszy, zaokrąglone i opadające, choć osadzone bardzo wysoko, zlewają się z resztą głowy. Nosi kędzierzawy ogon na plecach.
Zachowanie teriera tybetańskiego
Charakter tego psa ułatwił mu odejście z pracy w górach i zostanie psem do towarzystwa, więc możemy powiedzieć, że Terier tybetański to pies o sympatycznym, znajomym i stróżującym charakterze.
Jest czuły i uważny wobec swojej ludzkiej rodziny, chociaż może być podejrzliwy wobec obcych. To jest również, wszechstronny pies, który choć przyzwyczajony do życia w górach, może przyzwyczaić się do życia w mieście.
Na ogół mają dobre relacje z innymi psami i są zabawne, chociaż mogą być uparte lub niezależne. Nie możesz zmusić teriera do posłuszeństwa – pozytywny trening tworzy więź współpracy między człowiekiem a psem, co znacznie ułatwia ich edukację.
Nie są to psy, które są w stanie spędzać dużo czasu samotnie. Łatwo się denerwują lub nudzą i mogą stać się nadmiernie destrukcyjne lub szczekać. Terier tybetański lubi przebywać w towarzystwie.
Opieka nad terierem tybetańskim
Większość pielęgnacji teriera tybetańskiego ma związek z jego włosami: Wymaga bardzo częstego szczotkowania, aby rozpiąć węzły, a także odkręcania przy zmianie każdej pory roku aby ułatwić zrzucanie i usunąć wszystkie martwe włosy.
Supełki we włosach są nie tylko brzydkie, ale mogą powodować ból, kłopoty z poruszaniem się, a nawet zapalenie skóry i inne choroby skóry.
Sierść tej rasy psów składa się z dwóch warstw: zewnętrznej i wewnętrznej, wełnistej, co chroni ją przed ekstremalnymi temperaturami, zarówno zimnem, jak i upałem. W związku z tym, Chociaż jego włosy można przyciąć w celu oczyszczenia lub ułatwienia higieny, nigdy nie należy go golić.
Pod względem zdrowotnym ta rasa psów jest ogólnie zdrowa. Niemniej jednak, nie zapomnij o regularnych wizytach u lekarza weterynarii, aby zaświadczyć, że jest w dobrym zdrowiu. Nie należy zaniedbywać oczu ani uszu, ponieważ ze względu na cechy fizyczne tego psa są one podatne na infekcje.
Terier tybetański nie jest terierem, choć jego uparty, ale czuły charakter upodabnia go do jednego z nich. Pochodzi z Chin i od pokoleń zamieszkuje tybetańskie świątynie; jego osobowość ułatwiła mu opuszczenie gór, aby zostać psem do towarzystwa.
