Jak sama nazwa wskazuje, lis polarny lub lis polarny żyje na najbardziej wysuniętych na północ szerokościach geograficznych naszej planety. To zwierzę jest przykładem doskonałej adaptacji do swojego siedliska, więc zapraszamy do odkrycia, jaki jest ten gatunek lisa i jak żyje.
Charakterystyka lisa polarnego
Lis polarny jest nieco mniejszy niż inni twoi bliscy krewni: mierzy od 35 do 55 centymetrów, nie licząc ogona i waży średnio od trzech do czterech kilogramów.
Jeśli chodzi o ich cechy fizyczne, ich białe futro sprawia, że są łatwo rozpoznawalne. W rzeczywistości, Całkowicie białe są dopiero zimą, gdyż latem stają się brązowe lub szare. Kolor ich futra jest jedną z ich wielkich strategii przetrwania, ponieważ jest zakamuflowany kolorem ziemi: śniegu lub kamienia.
Proporcjonalnie do innych lisów mają mniejsze uszy i mniej ostre nosy: w ten sposób tracą mniej ciepła i potrafią przetrwać tak niskie temperatury. Podeszwy stóp pokryte są włosami, aby uniknąć poślizgu na lodzie.
Ogon długi i bardzo puszysty. Nie tylko pomaga im zachować równowagę podczas skakania lub bieganiaUżywają go również jako koca, kiedy muszą spać.
Sezon lęgowy zaczyna się później niż u innych zwierząt, ale lis polarny nadrabia to bardzo dużymi miotami: mogą mieć więcej niż dziesięć młodych w jednym miocie.
Jedzenie i zachowanie
Lis polarny też jest zwierzęciem nocnym, podobnie jak jego krewni mieszkający dalej na południe. Jeśli jednak mieszkają na niezaludnionych obszarach, można je również zobaczyć w ciągu dnia.
Nawet jeśli potrafią polować, wybierają padlinożerców, kiedy tylko mają szansę. Zwykle wędrują po terenach, na których polują niedźwiedzie polarne wykorzystać szczątki ich zdobyczy. Jeśli nie mogą znaleźć nic do jedzenia, zwykle polują na małe ssaki, takie jak lemingi, myszy lub ptactwo wodne. W rzadkich momentach, gdy nie mogą znaleźć mięsa, żywią się jagodami lub algami.
Lis polarny jest bardzo aktywnym zwierzęciem i jednym z nielicznych żyjących na tej szerokości geograficznej, które nie hibernuje ani nie migruje, gdy nadchodzi zima. Jest tak dobrze przystosowany do zimna, że znosi niskie temperatury, chociaż można go schronić w norach, aby w razie burzy lub zamieci grzebać w śniegu.
Jest to zwierzę społeczne, które żyje w grupach, chociaż samotnie poluje lub szuka pożywienia. Lis polarny Żyje w norach wykopanych w ziemi, które mogą być bardzo złożone i mają wiele wejść i wyjść. Te nory mogą być używane przez dziesięciolecia przez różne pokolenia lisów.
Powszechne jest, że lisy polarne są monogamiczne i dla Każda para hodowlana opiekuje się młodymi, dopóki nie będą mogły same sobie poradzić. Lisy, które nie rozmnażają się w tym sezonie, działają jako stróże i obrońcy nor, aby ułatwić młodym przeżycie.
Siedlisko lisa polarnego
Lis polarny mieszka na najbardziej wysuniętych na północ terytoriach planety, należących do Ameryki, Europy i Azji. Ponadto zamieszkuje również wyspy koła podbiegunowego, do których można było dotrzeć pieszo setki lat temu. Tylko w niektórych częściach Syberii można go znaleźć nieco dalej na południe.
Ekosystemy, w których zwykle zamieszkuje, to tundra i bryły lodu, choć czasami można go spotkać w lasach borealnych. Oprócz życia na wybrzeżu, mieszka również w górach setki metrów nad poziomem morza.
Te ekosystemy mają kilka wspólnych elementów: temperatury są ekstremalne, przez większą część roku składają się na nie duże równiny pokryte śniegiem i niewiele jest drzew lub przeszkód, z wyjątkiem tajg. W tej klasie siedlisk lis polarny czuje się najbardziej komfortowo i może się rozmnażać.
Dlatego ogólnie lis polarny nie jest zagrożony. W szczególności populacja Skandynawii jest uważana za zagrożoną: są chronione przed polowaniem, ale lis rudy, jeden z ich drapieżników, zyskuje na popularności. Przypuszcza się, że jest to spowodowane zmianą klimatu i utratą siedlisk w śniegu, ale należy wziąć pod uwagę inne czynniki.
Lis polarny jest przykładem zwierzęcia doskonale przystosowanego do swojego siedliska: zarówno jego budowa, jak i zachowanie są zorientowane na przetrwanie do jednego z najbardziej ekstremalnych klimatów na świecie. Być może dlatego nie grozi mu wyginięcie, choć jego ruchy są uważnie śledzone na wypadek, gdyby w przyszłości należało go niepokoić.
