Ciekawostki z ostronosu, przyjazny, wydłużony pysk
Jego nazwa wywodzi się z rodzimego języka guarani i oznacza „wydłużony nos”, ponieważ jest to niewątpliwie jego główna cecha, wraz z długim, obrączkowanym ogonem. W tym artykule opowiemy Ci ciekawostki o ostronosie, małym endemicznym ssaku Ameryki.
Ogólna charakterystyka płaszcza
Występuje od Stanów Zjednoczonych do Argentyny i preferuje ciepły i umiarkowany klimat z gęstym zalesieniem. Coati żyje głównie w lasach i dżunglach i może bardzo łatwo poruszać się zarówno po ziemi, jak i po drzewach; aby chodzić, całkowicie podpierają nogi (jest to roślinożerne) i spoczywają między gałęziami.
W poszukiwaniu pożywienia poruszają się bardzo szybko i trzymają ogony pionowo (pionowo do ziemi); Są wszystkożerne, ponieważ jedzą zarówno owady, jak i owoce. Pysk pozwala im łatwiej zdobywać pokarm: węch jest ich najbardziej rozwiniętym zmysłem.
To dość towarzyska istota, która spotyka się w grupach do 20 osób; prawie zawsze są samicami z osobnikami młodocianymi, ponieważ dorosłe samce są samotnikami. Możemy spotkać dwa podgatunki ostronosu: południowoamerykański i białonosy.
Coati z Ameryki Południowej
Jego naukowa nazwa to Nasua nasua, i zamieszkuje dżungle Ameryki Środkowej i Południowej. Oczywiście,Charakteryzuje się długim pyskiem i mocnymi, grubymi pazurami, podobnymi do niedźwiedzi; głowa jest cienka, uszy i stopy czarne.
Skóra ostronosu południowoamerykańskiego jest brązowa lub czarna, brzuch jaśniejszy, a ogon ma dwukolorowe „pierścienie”, którymi kołysze się wśród drzew.. Samce mogą mierzyć około 70 centymetrów plus kolejne 60 centymetrów ogona. Nie ważą więcej niż cztery kilogramy, ale samice są szczuplejsze i mniejsze od samców.
Ten ostronos znany jest ze swojej inteligencji, zdolności do wspinania się na drzewa i kopania pożywienia oraz wybierania wzniesionych miejsc do odpoczynku i budowania gniazd. Żyje w grupach liczących do 20 osobników, a jedna z nich odpowiada za monitorowanie i ostrzeganie o możliwych zagrożeniach.
Płaszcz białonosy
Inne podgatunki ostronosu noszą nazwę naukową Nasua narica i jest znany jako meksykański borsuk. Żyje od Ameryki Środkowej na północy, szczególnie w suchych i wilgotnych lasach Meksyku i Stanów Zjednoczonych.
Jest wszystkożerny, ponieważ żywi się owocami i padliną, jajami, owadami i małymi kręgowcami. Z łatwością wspina się po drzewach dzięki długiemu ogonowi, ale żeruje na pożywienie na ziemi. Jego głównymi drapieżnikami są boa i drapieżniki.
Ostronos białonosy jest dobowy i każdego wieczoru wspina się na określone drzewo, aby odpocząć; na terenach, na których żyją łowcy, mogą zmienić swoje przyzwyczajenia i stać się bardziej nocnymi. W każdym razie gromadzą się w grupach do 30 osobników, zawsze samice z młodymi i młodymi, ponieważ samce są samotne.
Rozmnażają się od lutego do marca, a ciąża trwa około dwóch i pół miesiąca. Matka rodzi do siedmiu młodych, z których wszystkie są niewidome. Do czterech miesięcy żywią się mlekiem matki, a po dwóch latach samce muszą opuścić grupę.
Ostronos: gatunek inwazyjny
Istnieją dwa najbardziej widoczne przypadki, w których został wprowadzony przez człowieka do innego siedliska i stał się problemem. Jeden z nich znajduje się w Hiszpanii, a drugi na chilijskim archipelagu Juan Fernández.
W tym ostatnim pomysł polegał na zabraniu ich, aby położyć kres pladze myszy; jednak skończyło się na jedzeniu jajek i piskląt ptaków Fardelas, typowych dla tego regionu.
Wśród ciekawostek dotyczących ostronosu należy zauważyć, że chociaż jest to zwierzę egzotyczne, niektórzy wybierają go jako zwierzę domowe. Chociaż może wyglądać „uroczo”, może być dość agresywny z powodów hormonalnych w wieku dorosłym. Aby tego uniknąć, konieczna jest edukacja i sterylizacja.
