Zatrute żaby lub dendrobaty to prawdopodobnie najpiękniejsza rodzina płazów na świecie. Niemniej jednak, ich kolory ostrzegają, że są bardzo trujące: w rzeczywistości są najbardziej toksycznymi zwierzętami, jakie istnieją. Dowiedz się więcej o tych niesamowitych płazach.
Charakterystyka zatrutych żab
Rodzina trujących żab składa się z prawie 200 różnych gatunków. Ponieważ są bliskimi krewnymi, wszystkie te płazy mają kilka wspólnych cech.
Wielkość zatrutych żabek zmienia się w zależności od gatunku i wieku każdego okazu, ale są dość małe w porównaniu z resztą znanych nam płazów; najmniejsze mają pół centymetra długości, a duże ledwie osiągają trzy i pół centymetra.
Wszyscy mają nawyki dobowe, to znaczy mają maksymalną aktywność w ciągu dnia i spędzają noc odpoczywając lub ukrywając się. Dzięki swojej toksyczności nie mają drapieżników, więc nie muszą się kamuflować o zmierzchu lub w nocy, jak wiele innych zwierząt.
Najbardziej uderzającym aspektem tych zwierząt są ich kolory. Jego wygląd wynika ze strategii przetrwania stosowanej przez inne zwierzęta. Swoimi żywymi kolorami zwraca uwagę drapieżników, aby ostrzec ich, że są wysoce trujące. Jego jad jest tak potężny, że może zabić człowieka, dotykając jego skóry.
Po kilku badaniach stwierdzono, że rzeczywiście im więcej kolorów mają żaby z tej rodziny i im bardziej wyraziste kolory mają żaby, tym więcej mają jadu. Najbardziej trującym gatunkiem jest złota żaba, ale w rodzinie występuje szeroka gama kolorów: żółty, niebieski, czerwony i brązowy. Mogą być jednokolorowe, z plamami ciemniejszych kolorów, a nawet w paski.
Karmienie zatrutych żab
Te płazy żywią się na ogół małymi stawonogami. To znaczy mrówki, warzęchy, termity, roztocza … Specyficzna dieta zależy od gatunku żaby. Największe płazy zjedzą największe owady, podczas gdy maluchy muszą zadowolić się roztoczami i mrówkami.
Wyciągają swój jad ze swojej diety, ponieważ jadowite żaby nie są w stanie samodzielnie go syntetyzować. Poprzez stawonogi, które jedzą, gromadzą obecne w nich toksyny i przechowują je w skórze. Ponieważ te toksyny nie mają na nie wpływu, stają się trujące dla innych zwierząt.
W rzeczywistości, trujące żaby dart żyjące w niewoli i na diecie dostarczanej przez człowieka, przestają żywić się stawonogami, które dostarczają im toksyn: w ciągu kilku tygodni przestają być trujące, mimo że są dobrze odżywione i zdrowe.
Siedlisko zatrutych żab
Rodzina żab trujących strzałek występuje tylko w Ameryce Środkowej i Południowej. Ich siedlisko waha się od Nikaragui do Boliwii i mogą pojawić się na karaibskiej wyspie; ponadto zostały sztucznie wprowadzone na Hawaje. Większa różnorodność gatunków występuje na obszarach Panamy, Kostaryki, kolumbijskich Andów oraz andyjskich obszarów Peru i Ekwadoru.
Można je znaleźć w bardzo różnych ekosystemach: lubią obszary z dużą ilością roślinności i bardzo dużą wilgotnością. Również temperatury powinny być wysokie i stały przez cały rok. W ten sposób żyją w lasach chmurowych, tropikalnych i andyjskich. Można je znaleźć 3000 metrów nad poziomem morza.
Jego nazwa pochodzi od przekonania, że plemiona lasów i lasów tropikalnych używały ich do zatruwania strzał. Obecnie wiemy, że tylko cztery gatunki, które tworzą tę rodzinę, są używane przez tych ludzi w swojej broni. W rzeczywistości wolą do tej pracy używać trujących roślin.
Nie ma dużych badań populacyjnych nad zatrutymi żabami, aby wiedzieć, czy są zagrożone wyginięciem, czy nie. Niemniej jednak, wiadomo, że ostatnio straciły duże obszary swoich ekosystemów i sprowadzili na nich plagę śmiertelnej choroby.
Ponadto są ofiarami kłusownictwa, aby zamienić je w egzotyczne zwierzęta domowe. Nie ma prawdziwych danych o tym, ile żab z tej rodziny żyje na wolności, Jednak niektóre gatunki zostały umieszczone na liście zagrożonych zwierząt, aby można było rozpocząć działania zapobiegawcze i alarmowe, zanim będzie za późno.
Zatrute żaby to jedno ze zwierząt o najbardziej niesamowitych kolorach w naturze. Dzięki swojej strategii ewolucyjnej są również najbardziej trujące. Są endemiczne dla wilgotnych ekosystemów Ameryki Środkowej i Południowej. Trudno je znaleźć na wolności, ale jeśli to zrobisz, nie dotykaj ich.
