Włoski pies gończy to nie tylko kolejny pies tropiący: Jest to bardzo stara rasa, co potwierdzają wielowiekowe dzieła sztuki. I to właśnie jej piękno, w połączeniu z sukcesem w pracy, uczyniły z niej niezbędną rasę we Włoszech.
Historia włoskiego psa gończego
Dokładne pochodzenie rasy nie jest znane, ale ma być bardzo stary i poluje i mieszka we Włoszech od co najmniej 2 000 lat. Do takiego wniosku dochodzi się po znalezieniu fresków, na których pojawia się on przedstawiony w swoim obecnym kształcie i kolorach; Jest również reprezentowany na różnych obrazach z XVII i XVIII wieku.
Włoski ogar od początku był psem myśliwskim. Dedykowany jest małym ssakom, takim jak zające, choć czasem poluje na większe zwierzęta, takie jak dziki, dzikie kozy, a nawet gatunki jeleni. Jedną z jego najbardziej charakterystycznych cech jest to, że włoski pies nie tylko tropi, ale również łapie i zabija swoją zdobycz.
Charakterystyka włoskiego psa gończego
Pies gończy włoski jest psem średniej wielkości, prawie duży. Mierzą od 45 do 50 centymetrów w kłębie i dlatego ważą około 20 kilogramów tak długo, jak są zdrowe. Dymorfizm płciowy jest dość wyraźny, a samice są wyraźnie mniejsze niż samce.
W swoim ogólnym wyglądzie Jest psem o kwadratowych proporcjach, z długimi i muskularnymi nogamii solidny, ale zwinny. Jest szczupła i prawie nie zawiera tkanki tłuszczowej: nawet ogon jest cienki i delikatny od samego początku.
Głowa jest wydłużona, prawie owalna i ma zatrzymać, to znaczy różnica między nosem a czaszką, bardzo słabo zaznaczona. Górny profil nosa jest nawet wypukły.
Uszy są duże i wydłużone. Opadają na boki głowy i są osadzone bardzo nisko. Podobnie jak reszta ich ciała, są cienkie i cienkie, zaokrąglone na końcu i mogą mieć zmarszczki.
Włoski ogar prezentuje dwa rodzaje włosów: krótkie włosy i średnio długie włosy. W obu przypadkach ich włosy są proste, mocne i gęste. Może występować w bardzo niewielu kolorach: płowym, czarnym lub w odmianie podpalanej czarnej.
Zachowanie włoskiego psa gończego
Ta rasa psów może polować zarówno samotnie, jak i w stadzie, więc lubi żyć w stadach, jest cierpliwy i przyjacielski z innymi psami, zarówno znanymi, jak i nieznanymi. Może jednak być nieco podejrzliwy wobec innych ludzi, chociaż jest bardzo przywiązany do swojej rodziny i znajomych.
Pies gończy włoski jest psem inteligentnym, łatwym w wychowaniu i szkoleniu, ale też upartym i odważnym. Utrzymuje się w swoich przekonaniach, więc trzeba rozwijać swoją edukację w sposób pozytywny bardziej niż siłą czy autorytetem: gdy uczenie się przynosi korzyści, reaguje znacznie szybciej i przy znacznie większej współpracy.
Ponieważ jest również ogarem, zmysł węchu jest dla niego niezwykle ważny. Zwykle nie przystosowują się dobrze do życia w mieście i musisz podążać śladami i identyfikować zapachy, aby czuć się szczęśliwym i zrelaksowanym. Istnieje wiele interaktywnych zabawek aby zaspokoić tę potrzebę, jeśli nie możesz chodzić na częste spacery na łonie natury.
Z drugiej strony, gdy ta potrzeba nie jest zaspokojona, pojawia się stres. Z nim Mogą pojawić się niechciane zachowania, takie jak destrukcja w domu – ponieważ będziesz szukał śladów do naśladowania – lub ciągłe szczekanie. Chociaż mówią, że ich szczekanie jest przyjemne podczas polowania, są denerwujące w pomieszczeniach.
Pielęgnacja psów włoskich
Pomimo swojego wieku włoska rasa gończa jest zdrowa. Jest dotknięty tylko ryzykiem i chorobami typowymi dla psów jego wielkości i pracy.
Z jednej strony, Należy zająć się możliwymi problemami ze stawami, takimi jak dysplazja stawu biodrowego lub łokciowego. Dla innego, ich miękkie uszy są podatne na grzyby i infekcje. Weterynarz musi ocenić, czy konieczne jest wykonanie profilaktycznego leczenia obu rzeczy, oprócz nauczenia właściciela prawidłowego czyszczenia uszu psa.
Ponieważ jest to zwierzę, które zwykle wychodzi na wolność, szczególnie ważne jest uwzględnienie jego harmonogramu odrobaczania wewnętrznego i zewnętrznego, a także regularnie sprawdzaj, czy w nogach lub uszach nie utknęły ciernie, kolce lub drzazgi.
Włoski ogar od wieków pracuje na polu południowoeuropejskim. Jak wiele ras przeznaczonych do polowań, w ostatnich latach Jest to jedna z ras, które najbardziej cierpią z powodu zaniedbań i nadużyć, dlatego staje się również psem do towarzystwa więcej niż praca.
