Jak sama nazwa wskazuje, zanik jąder u psów to zwyrodnienie lub wady rozwojowe układu rozrodczego u samców psów. Ten typ schorzeń ma stosunkowo wysoki wskaźnik zapadalności, częstszy u osobników w podeszłym wieku.
Istnieje wiele różnych przypadków. Ta patologia Może wpływać na jedno lub oba jądra i w większości przypadków prowadzić do niepłodności. Generalnie weterynarze zalecają, aby nie hodować zwierząt, które zostały dotknięte tego rodzaju problemami.
Przyczyny, które mogą powodować atrofię jąder u psów, są równie szerokie: od predyspozycji genetycznych po czynniki środowiskowe lub pogodowe, takie jak ekstremalne temperatury.
Bakterie, pasożyty lub wirusy mogą również powodować te stany; są też niepożądane reakcje na niektóre szczepionki i złą dietę.
Diagnoza
Wiele objawów atrofii jąder u psów jest zauważanych przez weterynarzy podczas regularnych wizyt. Choćby w niektórych przypadkach zwierzęta dotknięte chorobą wykazują wyraźne oznaki dyskomfortu i bólu, nie zawsze tak jest.
Nawet, w zależności od rodzaju afektacji, wada może nie zostać wykryta przez badanie dotykowe. Dlatego przy najmniejszym podejrzeniu, że coś jest nie tak z układem rozrodczym psa, odpowiedzialny lekarz weterynarii zleci dokładniejsze badania, aby mieć całkowitą pewność co do sytuacji.
Wśród badań, które zwykle wykonuje się w celu wykrycia zaniku jąder, znajduje się badanie nasienia, a także cytologie, ultradźwięki i biopsje; od nich specjalista nałoży leczenie.
Rodzaje zaniku jąder u psów
Nowotwory, skręt jąder i wnętrostwo (narządy, które nie schodzą z brzucha do moszny) należą do najczęstszych przyczyn tej patologii. Sytuacje te muszą być na czas wykrywane i leczone w odpowiednim czasie, aby nie zagrażały życiu zwierzaka.
Skręt jądra
Występuje, gdy przewód nasienny ulega nieprawidłowej rotacji. Może wystąpić w przypadku narządów idealnie zlokalizowanych w mosznie psa, takich jak te, które zostały uwięzione w okolicy brzucha. Kiedy te epizody mają miejsce, przepływ krwi zostaje przerwany, co nieuchronnie prowadzi do zapadnięcia się (zawału) jądra.
Główne objawy tego obrazu klinicznego to: umiarkowana gorączka, trudności w chodzeniu i wymioty. Ale te czerwone flagi nie pojawiają się we wszystkich sytuacjach; niektóre psy mogą cierpieć na częściowe, a nawet przewlekłe skręty i są wykrywane tylko przypadkowo.
Jeśli jądra są przebite w okolicy brzucha, należy wykonać badanie ultrasonograficzne w celu potwierdzenia diagnozy. Stosownym leczeniem w tych przypadkach jest kastracja.
Wnętrostwo
Nazywa się to, gdy jądra nie opuszczają obszaru brzucha, aby znaleźć się w mosznie. Mogą również utknąć w kanale pachwinowym lub w okolicy pachwiny.
Szczenięta w wieku trzech tygodni powinny mieć narządy wewnątrz specjalnie do tego przeznaczonej torby. Niemniej jednak, niektóre okazy trwają do dwóch miesięcy, aby pomyślnie zakończyć ten proces.
Ta wada jest często uwarunkowana obciążeniem genetycznym. Yorkshire, cSzczególnie podatne na atak są anyż, husky i miniaturowy znauzer. Aby uniknąć rozprzestrzeniania się choroby, oprócz zapobiegania późniejszym powikłaniom (takim jak skręt jąder), zdiagnozowane próbki są niemal natychmiast kastrowane.
Potwierdzając anomalię, weterynarz musi tylko wyczuć genitalia szczeniaka. Aby dokładnie ustalić, gdzie utknęły dotknięte narządy, przystępujemy do USG.
Guzy
Jądra są, po skórze, organami o największej częstości występowania nowotworów u samców psów. W tym stanie geny i typ rasy również odgrywają nadrzędną rolę; statystycznie, najbardziej dotknięte są bokser i owczarek niemiecki.
Oczywiste zmiany kształtu, zwiększona objętość lub sztywność są powodami do podejrzenia obecności guza jądra. u kobiet innymi objawami są powiększenie piersi i drastyczny spadek libido.
Lekarze weterynarii w obliczu możliwych przypadków atrofii jąder analizują cytologię jąder w poszukiwaniu zgodnej diagnozy. Ostatecznie wykonuje się biopsję.
W leczeniu atrofii jąder zwykle stosuje się operację; Dzięki niemu chodzi o usunięcie guza i obu jąder, niezależnie od tego, czy tylko jedno zostało dotknięte.
Neoplazja jąder zwykle nie kończy się przerzutami. W większości przypadków zwierzę, które wyzdrowieje po operacji, będzie nadal żyło z absolutną normalnością.
