Ryś na Półwyspie Iberyjskim był w ostatnich dziesięcioleciach zagrożony wyginięciem. Przedstawiamy tego wyjątkowego kota i opowiadamy historię jego powrotu do zdrowia.
Charakterystyka rysia iberyjskiego
Ryś iberyjski jest kotem średniej wielkości, choć w porównaniu z innymi gatunkami jest mały rysi. Dorosłe samce są nieco większe od samic: ważą około 10 kilogramów i dorastają do 13 kilogramów.
Mają krótki ogon, zakończony czarnym chwostem, który zawsze jest podniesiony. Są brązowe lub szare, nakrapiane czarno-białe; plamki te mogą mieć różną wielkość i intensywność.
Niemniej jednak, najbardziej charakterystyczną cechą fizyczną tego rysia są pędzelki na czubkach uszu: pomagają się kamuflować i są wykonane z gęstych czarnych włosów. Dwa białe baki zwisają mu pod policzkami i powiększają się z wiekiem.
W proporcji, Są to wdzięcznie wyglądające zwierzęta o długich nogach. To inteligentne gatunki żyjące w grupach. Są świetnymi myśliwymi, choć działają w pojedynkę i nie rozwijają zbiorowych strategii, jak inne okazy.
Karmienie rysia iberyjskiego
Ryś iberyjski jest zwierzęciem mięsożernym.90% ich diety to króliki, chociaż proporcja ta może się zmieniać w zależności od pory roku.
Latem żywi się prawie wyłącznie królikami, na które poluje, ale zimą, gdy liczebność zajęczaków spada, szuka innej ofiary.Inne małe ssaki czy małe ptaki również mają swoje miejsce w ich diecie, ale widziano go nawet, jak poluje na kozy lub jelonki.
Jednym z problemów związanych z ochroną i odbudową rysia iberyjskiego jest jego dieta: Ponieważ jest tak selektywny w stosunku do swojej ofiary, potrzebuje siedliska, w którym jest ich dużo. Ponadto choroby pojawiające się u ich ofiar są również powodem do niepokoju o ich przeżycie.
Siedlisko rysia iberyjskiego
Ryś iberyjski żyje w śródziemnomorskim lesie:miejsca charakteryzujące się niezbyt stromymi, dużymi powierzchniami płaskiego terenu, licznymi krzewami i niską trawą. Na Półwyspie Iberyjskim pozostało niewiele takich miejsc, na które nie wpłynęło ludzkie działanie.
Kilkadziesiąt lat temu ryś mieszkał w Andaluzji, Sierra Morena i Sierra de Gata w Hiszpanii oraz w południowej Portugalii. W pierwszych latach XXI wieku wyginął z wielu z tych miejsc. Obecnie przetrwał głównie w Andaluzji, skoncentrowany w parku przyrody Doñana i został ponownie wprowadzony w Sierra Morena.
Niemniej jednak, przygotowywane są inne siedliska, aby móc je w nich wprowadzić i tym samym osiągnąć ekspansję gatunku: przygotowywana jest dolina Guadiana w Portugalii. Kiedy populacje królików są stabilne, a działania człowieka w tych miejscach zanikają, planuje się ich ekspansję.
Postęp w odzysku
W pierwszych latach XXI wieku Ryś miał tak małą populację, że naraził gatunek na krytyczne niebezpieczeństwo wyginięcia: oszacowano, że pozostało mniej niż 100 egzemplarzy. Na szczęście działania konserwatorskie przynoszą owoce a teraz jest ich ponad 500.
W celu ich odzyskania prowadzone są różne projekty: ich sposób życia jest dogłębnie badany w celu ukształtowania nowych siedlisk, ale także prowadzona jest hodowla w niewoli w celu zapewnienia reprodukcji.
Ponadto zostały ponownie wprowadzone w miejscach, w których zniknęły. Ten krok zakończył się sukcesem, ponieważ wolne porody odbywają się bez interwencji człowieka. W niektórych obszarach zainstalowano wiele ukrytych kamer, aby dokładnie wiedzieć, jak żyją i z jakimi problemami się borykają.
Zagrożenia dla rysia na Półwyspie Iberyjskim
Pomimo optymistycznych danych, Nie zapominaj, że rysiowi na Półwyspie Iberyjskim wciąż grozi wyginięcie. Rok 2017 i 2022-2023 to lata, w których było wiele urodzeń, ale także wielu przypadkowych zgonów, którym można było zapobiec.
Dzisiaj, największym niebezpieczeństwem śmierci rysi iberyjskich są nadużycia, ponieważ istnieją drogi drugorzędne, które przecinają część ich siedlisk. Co więcej, zastawione pułapki na inne zwierzęta są niepokojące, jak lisy czy króliki, bo one też w nie wpadają.
Ryś iberyjski jest najbardziej zagrożonym kotem na świecie, ale jest w trakcie zdrowienia. To ostrożna i powolna praca, ale dane za ostatnią dekadę wydają się optymistyczne.