Ile razy słyszeliśmy słynne zdanie „ciekawość zabiła kota”? Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, skąd pochodzi to wyrażenie i dlaczego przenosimy je do naszych dni, nie przegap tego artykułu, w którym Ci o nim opowiemy.
Dlaczego mówi się, że ciekawość zabiła kota?
To zdanie ma swój początek w Anglii w XVI wieku, kiedy po raz pierwszy usłyszano oryginalną frazę, która była “opieka zabiła kota ”, co jest dosłownym tłumaczeniem na hiszpański „troska zabiła kota”, ale później zmieniono go na „ciekawość zabija kota ”, ponieważ wraz z postępem etymologicznym języka powstało słowo opieka zostanie wymieniony na ciekawość.
Tym, co chcieliśmy przekazać tym zdaniu, jest to, że zmartwienia, niepokój i stres, które generują, mogą powodować problemy fizyczne lub psychiczne, które znajdą odzwierciedlenie w dłuższej perspektywie. Dlaczego koty zostały wybrane jako przykład? Dlaczego Wyróżniają się skradaniem i ostrożnością, zawsze myśląc o tym, czy zrobić krok, czy nie.
Jednak użycie słowa ciekawość było jeszcze bardziej skuteczne, ponieważ to ta ciekawość może doprowadzić cipkę do takiej skrajności, że naraża jej życie nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Idą na przygodę, nie myśląc o niczym innym niż zaspokojenie swojej ciekawości, ale to generuje stan zadowolenia, który jest korzystny dla ich zdrowia psychicznego. Ironiczny…
Nowa wersja
Właśnie z tego powodu W XX wieku zaczęto używać nowej wersji słynnego wyrażenia, a mianowicie: „ciekawość zabiła kota, ale satysfakcja przywróciła go”. Jakiej lekcji chciałeś dać ludziom? Cóż, nie wolno nam się osiedlać, musimy podejmować ryzyko, nawet jeśli istnieją niebezpieczeństwa, ponieważ zbytnie zamartwianie się, że tego nie zrobimy, przyniesie nam tylko problemy na dłuższą metę.
Nigdy nie wyobrażasz sobie, że zdanie dałoby nam tak ważne lekcje życia, ale, jak to się mówi, natura jest mądra. A ci, którzy używają go do tworzenia tak krótkich zdań, które zawierają tyle głębi, również demonstrują część tej mądrości.
W rzeczywistości, Badania przeprowadzone wokół tego wyrażenia wykazały, że ludzie, którzy mniej martwią się „co się stanie, jeśli…” będą szczęśliwsimieli lepsze doświadczenia interpersonalne i lepsze relacje społeczne.
Jednak ci, którzy nie wyruszyli w przygodę, czerpali większe przyjemności z jedzenia, picia czy seksu, ale izolowali się od świata. Jaką lekcję z tego wyciągasz? To tylko pytanie retoryczne.
Dlaczego koty są tak ciekawe?
Ciekawość kotów jest czymś wrodzonym, co wiąże się z ich instynktami. Uwielbiają wchodzić w małe miejsca, próbować nowych doświadczeń, zakamarków czy kryjówek, a przede wszystkim lubią patrzeć na świat z najwyższej możliwej pozycji.
Jeśli zastanowisz się trochę nad tymi ruchami, wszystkie mają wiele wspólnego ze swoim pochodzeniem, które wywodzi się od najdzikszych kotów, takich jak tygrys czy pantera. Ukrywanie się w najbardziej nieoczekiwanych miejscach, miejscach, w których ich ofiara nie uwierzyłaby, że są, jest sposobem na oszukanie ofiary i pilnowanie jej, by nawet nie wyobrażała sobie, że jej prześladowca jest w pobliżu.
To samo dotyczy wysokości - to najlepszy sposób, aby mieć oko na następny posiłek nawet jej nie zauważając. Dlatego większość ich zachowań związanych z ciekawością wiąże się z ich instynktem łowieckim.
Ale co z ich ciekawością dla nas? Ile razy zdarzyło Ci się przyłapać swojego kota na gapieniu się na Ciebie i badaniu, jakby chciał zadać Ci pytania? Dzieje się tak, ponieważ jesteśmy częścią jego środowiska i jako dobry myśliwy musi wiedzieć, kto jest wokół niego.
Chociaż mówi się, że ciekawość zabiła kota, w rzeczywistości zabiła go zmartwienie, ponieważ w rzeczywistości ciekawość utrzymuje go przy życiu od lat.