Jest to cała rodzina ze skrzydłami, które znajdują się w regionach tropikalnych, a konkretnie w Afryce, choć w Azji są też pewne podgatunki. Ptaki wskaźnikowe charakteryzują się nieprzezroczystym kolorem i niewielkimi rozmiarami. Nazwano je tak, ponieważ „prowadzą” ludzi do uli. Dowiedz się więcej o nich w tym artykule.
Kim są ptaki wskaźnikowe?
Rodzina wskaźnikowate jest dość osobliwy, nie pod względem wyglądu fizycznego (mały rozmiar, krótki dziób, ciemne pióra), ale dlatego, że żywi się woskiem i larwami pszczół. Jak dotąd wydaje się, że nie ma żadnego „problemu”, z wyjątkiem tego, że aby uzyskać dostęp do plastra miodu, potrzebują pomocy osoby z zewnątrz, którą może być osoba lub duży ssak.
Ptaki wskaźnikowe zostały nazwane w ten sposób, ponieważ informują swoich „pomocników” o sposobie odnalezienia gniazda pszczół. Jest to relacja korzystna dla wszystkich, ponieważ po tym, jak ludzie odstraszają owady i zbierają miód, ptaki mogą zdobyć to, co ich interesuje.
Kolejna ciekawostka te ptaki polegają na tym, że składają jaja w gniazdach innych gatunków, jeden dziennie przez pięć dni z rzędu. Pisklęta wskaźnikowe wypędzają gości z ich „domu”, używając haczykowatych dziobów do otwierania jaj lub ranienia właścicieli domów.
Przykłady ptaków wskaźnikowych
W tej nieco dziwnej rodzinie wśród piór można znaleźć cztery rodzaje (Prodotiscus, Melignomon, Wskaźnik Tak Melichneuci) i 17 podgatunków. Wśród nich wyróżniamy:
1. Drobny wskaźnik
Ten ptak pochodzi z Afryki Subsaharyjskiej (wśród krajów, w których występuje, możemy wyróżnić Angolę, Kenię, Liberię, Nigerię, RPA, Tanzanię i Ugandę) orazJego naturalne siedlisko to łąki, krzewy, sawanny i lasy.
Mniejszy wskaźnik jest z kolei podzielony na sześć podgatunków. Jest niewielki, ma jasnoszarą klatkę piersiową, ciemne skrzydła i grzbiet, czarny dziób i oczy oraz biało-czarny ogon.
2. Wskaźnik grubego szczytu
Jego naukowa nazwa to Wskaźnik conirostris i mierzy około 15 centymetrów i podkreśla swój duży czarny dziób. Dolne pióra są zielonkawożółte z ciemnymi paskami, głowa i klatka piersiowa są ciemnoszare z jasnymi znaczeniami, a zewnętrzne części ogona są prawie zawsze białe.
Młode osobniki wskaźnika z grubymi dziobami są bardziej zielone i ciemniejsze niż osobniki dorosłe. Zamieszkują Afrykę Wschodnią, Środkową i Zachodnią, zwłaszcza Angolę, Ugandę, Kenię, Liberię, Ghanę i Gwineę, ponieważ preferują gęste lasy.
Ten ptak – podobnie jak inne z jego rodziny – jest „pasożytem niosącym”, ponieważ składa jaja w gniazdach innych ptaków, zwłaszcza brodatego siwego.
3. Flaga Indii
Gatunek ten jest jednym z ptaków wskaźnikowych żyjących w Azji, a konkretnie w lasach Himalajów. Jest podobny z wyglądu do zięby, ale ma mocniejsze nogi, których palce są rozłożone na dwa do przodu i dwa do tyłu.
Z jędrnym dziobem, ciemnooliwkowym upierzeniem z pomarańczowym czołem i dolną częścią pleców, skrzydła są drobno prążkowane, a pierś i brzuch szarawe. Przysiada na grzebieniach i żywi się woskiem pszczelim. Samce są bardzo terytorialne i nie oddalają się zbyt daleko od uli; samice i osobniki młodociane zbierają pokarm na większych obszarach.
4. Flaga malajska
Jest to kolejny z ptaków wskaźnikowych Azji, ponieważ zamieszkuje niskie lasy Tajlandii, Malezji, Borneo i Sumatry. Średniej wielkości - około 18 centymetrów - z oliwkowo-brązowymi piórami w paski, wyżeł malajski ma czerwonawe tęczówki, biały brzuch, szary dziób i brązowe nogi.
Płeć można rozróżnić, ponieważ samiec ma żółtą plamkę na ramionach. Wołania, które wydaje, są podobne do miauczenia kota. Żywi się owadami, takimi jak pszczoły i osy.
5. Duży wskaźnik
Jego nazwa nawiązuje do rozmiaru większego niż inne gatunki ptaków wskaźnikowych; Zamieszkuje dżungle i afrykańskie sawanny, a jego upierzenie jest jasne na brzuchu i ciemnoszare na grzbiecie i skrzydłach (które mają żółte i białe plamki). Ogon jest biały z szarawymi końcówkami.