Wielu właścicieli zwierząt domowych wariuje, gdy zauważają guzek w brzuchu swojego psa. I ta troska jest bardzo skuteczna, ponieważ jest to zwykle najbardziej oczywisty objaw przepukliny pępkowej. Aby pomóc Ci to rozpoznać i wiedzieć, jak postępować, Przedstawiamy objawy, przyczyny i leczenie przepukliny pępkowej u psów.
Co to jest przepuklina?
Przepuklina powstaje, gdy narząd - lub jego część - rozszerza się poza jamę, która powinna go zawierać. To znaczy: zawartość wewnętrzna ciała, utworzona głównie przez mięśnie i tłuszcz, pędzi na zewnątrz.
Opad ten powoduje powstanie gładkich grudek, które są zwykle widoczne i miękkie w dotyku.. Jeśli ten guzek zostanie ponownie wprowadzony po delikatnym naciśnięciu opuszkami palców, jest to przepuklina redukowalna. Ale jeśli tak się nie stanie, a wybrzuszenie pozostanie na zewnątrz, przykryte warstwą skóry, mamy do czynienia z uwięźniętą przepukliną.
Wraz z powyższym jeśli natlenianie zostanie odcięte (to znaczy, jeśli krew nie może dotrzeć do guzka), generowany jest obraz kliniczny zwany przepukliną uduszoną. W takich przypadkach rokowanie jest zwykle bardziej złożone i konieczna może być interwencja chirurgiczna.
Przepukliny mogą rozwijać się we wszystkich obszarach ciała a lokalizacja określa jego nazwę; na przykład przepuklina pępkowa pojawia się w pępku. Ponadto mogą mieć różne rozmiary i ewoluować w zależności od organizmu zwierzęcia. W każdym razie wymagana jest specjalistyczna opieka i odpowiednie leczenie.
Przyczyny przepuklin u psów
Zasadniczo przepukliny u psów wynikają z wad wrodzonych lub wad rozwojowych, które są generowane w momencie dostawy. W takich przypadkach nazywane są przepuklinami wrodzonymi; Przepukliny mogą być również spowodowane urazem lub urazami doznanymi w ciągu życia. W takich przypadkach mówimy o nabytej przepuklinie.
Jak rozwija się przepuklina pępkowa u psów?
Przepukliny pępkowe u psów są prawie zawsze wrodzone. W czasie ciąży szczenięta otrzymują wszystkie składniki odżywcze za pośrednictwem pępowiny, która również łączy ją z ciałem matki. Podczas porodu samica powinna zerwać ten sznur własnymi zębami po urodzeniu młodych.
W wielu przypadkach pozostaje niewielki fragment pępowiny, który powinien wyschnąć i odpaść dopiero w tygodniu po porodzie. Zdarza się, ubytek pozostawiony przez brak pępowiny w brzuchu szczenięcia również powinien się zamknąć w ciągu tego tygodnia.
Kiedy ta jama nie zamyka się całkowicie, ta niewielka przestrzeń może pozwolić na powstanie przepukliny pępkowej. Zawartość w brzuchu szczenięcia (tkanki, tłuszcze i organy) może wypłynąć na zewnątrz. I w ten sposób na brzuchu zwierzęcia powstaje miękki guzek, który jest najbardziej widocznym objawem tej przepukliny.
W rzadszych przypadkach To otwarcie może również wynikać z urazu powstałego podczas urazu lub wypadku. Kiedy pies dozna silnego uderzenia lub ugryzienia, może „złamać” strukturę brzucha i otworzyć swego rodzaju szczelinę. A to może pozwolić zawartości wewnętrznej na wyjście na zewnątrz.
Co powinienem zrobić, jeśli zobaczę guzek na brzuchu mojego psa?
Guzki powstałe w wyniku przepukliny pępkowej mogą mieć różną wielkość i ewoluować w różny sposób u każdego pacjenta. Zatem, Obserwując u naszego psa jakikolwiek występ, wskazane jest szybkie udanie się do kliniki weterynaryjnej. Nie zaleca się stosowania żadnego roztworu lub środka domowego przed konsultacją z weterynarzem.
Leczenie przepukliny pępkowej u psów
W zależności od wieku psa, jego stanu zdrowia i specyfiki każdej przepukliny, specjalista ustali odpowiednie leczenie. Jeśli chodzi o szczeniaka z małą przepukliną, weterynarz zazwyczaj decyduje się poczekać, aż pacjent skończy sześć miesięcy. Celem jest sprawdzenie, czy Twój organizm przeprowadza dobrowolną redukcję.
Jeśli pies ma więcej niż sześć miesięcy lub jest już dorosły, leczenie będzie zależeć zasadniczo od cech przepukliny. Przepukliny często nie są niebezpieczne i nie stanowią zagrożenia dla zdrowia zwierzęcia. W takich przypadkach, oprócz regularnej kontroli, można zdecydować się na operację plastyczną.
Kiedy przepuklina jest bardzo duża, uduszona lub stanowi zagrożenie dla zdrowia psa, interwencja chirurgiczna jest zwykle nieunikniona. A jeśli jest jakiś wytrącony narząd, procedura ta będzie bardziej złożona i delikatna.
