Lapończycy to lud w północnej Europie znany z bycia ostatnimi pasterzami reniferów. Co roku Lapończycy wciąż spoglądają w niebo, aby dowiedzieć się, kiedy nadszedł czas, aby rozpocząć długą podróż z setkami reniferów.
Ostatni pasterze reniferów
Ci pasterze reniferów byli jednymi z pierwszych ludów, które zdały sobie sprawę ze zmiany klimatu i już pod koniec lat 80-tych zaczęli zmieniać swoje praktyki pasterskie, aby sobie z tym poradzić, ponieważ zawsze byli ludem przystosowanym.
Sami posiadają setki tysięcy reniferów iChociaż są to normalni ludzie, którzy przystosowali się do europejskiego stylu życia, są także ostatnimi rdzennymi mieszkańcami Europy: 100 000 tubylców rozsianych po Norwegii, Szwecji, Finlandii, a nawet Rosji.
Pasterze reniferów w XXI wieku
Polowanie, rybołówstwo i pasterstwo to nadal główna działalność miasta, które zajmuje 40% powierzchni Norwegii, których trasa transhumancji przebiega przez kilka krajów granicznych, co wydaje się niepokoić władze europejskie.Chociaż wkład ekonomiczny Lapończyków jest marginalny, prawda jest taka:wraz z innymi grupami etnicznymi na całym świecie od dziesięcioleci są strażnikami Arktyki.
Niestety, zmiany klimatyczne zwiększają zamieszkałe granice planety, przynajmniej nadającą się do zamieszkania przez populację miejskątak jak Sami i inni rdzenni mieszkańcy od wieków żyli na granicy z dziką przyrodą. Ta nowa rzeczywistość zagraża ludziom, którzy wciąż starają się żyć w zgodzie z naturą.
Poznaj renifera
Trudno mówić o Samach bez mówienia o reniferze, bo Pomimo tego, że miasto to przeszło od życia na wsi do życia w konwencjonalnych domach, wiele jego zwyczajów się nie zmieniło., takich jak ich praca jako pasterze reniferów.
Lapończycy nadal są pasterzami reniferów, ssaków kopytnych zamieszkujących tundrę i tajgę z półkuli północnej i posiada liczne podgatunki.
Chociaż nadal jest to dzikie zwierzę, prawda jest taka, że Lapończycy byli w stanie przeprowadzić udomowienie tego gatunku dzięki masowemu wypasowi reniferów, który miał miejsce między XVI a XVIII wiekiem.
I czy to? w Szwecji, Finlandii i Norwegii praktycznie wszystkie renifery mają lapońskich właścicieli, którzy są odpowiedzialni za przeprowadzanie z nimi transhumanistycznych migracji. Natomiast renifery Grenlandii, Islandii i Ameryki Północnej są dzikie.
Ciekawostką tych zwierząt jest ich widzenie w ultrafiolecie, potrafiący rozróżnić drapieżniki i porosty, którymi żywią się między zamiecią śnieżną a zamarzniętymi kocami.
Pasterze reniferów a zmiany klimatyczne
Chociaż pasterze reniferów wydają się być skłonni do przystosowania się do zmian, istnieją zwierzęta, które nie przystosowują się tak szybko. W latach 2013-2014 na Półwyspie Jamalskim zginęło 30 000 reniferów z powodu mrozu; była to połowa ludności zamieszkującej ten obszar Rosji.
A wypas zaczyna być skomplikowany ze względu na zmiany klimatyczne; Na przykład wiele tras używanych przez Lapończyków z reniferami opierało się na pokonywaniu dużych warstw lodu, który staje się kruchy i niebezpieczny.
Podczas, ekosystem tundry, do którego przywiązani są Lapończycy, wycofuje się z roku na rok, przesuwając się dalej na północ, wraz z gatunkami roślin i zwierząt, z którymi współistnieją.
Rządy, niebezpieczeństwo pasterzy reniferów
Jednak Lapończycy bardziej niż kiedykolwiek boją się rządów. Tworzą więcej infrastruktur, które blokują ich działalność, zwiększają wycinkę lasów i zmieniają użytkowanie gruntów bez konsultacji z mieszkańcami Laponii.
Dzieje się tak dlatego, że słupy stają się coraz bardziej dostępne, a przez to łatwiejsze w eksploatacji, więc przemysł wydobywczy otacza Samów i ich dawne terytoria pasterskie.
Mimo wszystko Lapończycy mają nadzieję, o ile wolno im jest posiadać przeznaczenie swojej ziemioraz ułatwienie swobodnego dostępu do terytoriów w celu dostosowania ich wypasu do zmian klimatu.
