Biopsja to technika polegająca na pobraniu próbki tkanki do późniejszej analizy mikroskopowej. Gdy pies jest chory, lekarz weterynarii może stwierdzić, że konieczne jest, oprócz innych badań, wykonanie biopsji. W jakich sytuacjach zalecana jest biopsja psa? Jak to się robi, czy konieczne jest znieczulenie ogólne?
Następnie zobaczymy kilka informacji, które pomogą lepiej zrozumieć tę procedurę, która może budzić niepokój właścicieli zwierząt domowych.
Przed biopsją
Kiedy pies jest chory, pierwszą rzeczą, jaką zrobi lekarz, jest stworzenie jak najpełniejszej historii medycznej, aby przeanalizować postęp patologii. Ta historia będzie obejmować wiek zwierzaka, informacje o początku problemu, stosowane zabiegi i ich skuteczność..
Weterynarz przeprowadzi również badanie fizykalne, które będzie obejmowało sprawdzenie temperatury psa, badanie dotykowe brzucha oraz osłuchiwanie bicia serca i płuc.
W zależności od rodzaju objawów, niektóre testy mogą być konieczne w celu ustalenia przyczyny problemu.. Można wykonać badania krwi, zdjęcia rentgenowskie, ultradźwięki, tomografię komputerową itp.
Wyniki tych badań mogą prowadzić do konieczności wykonania biopsji w celu postawienia ostatecznej diagnozy. Taka sytuacja ma miejsce głównie w przypadku, gdy lekarz ma podejrzenie neoplazji.
Rodzaje biopsji u psów
Istnieją różne rodzaje biopsji u psów, w zależności od kryteriów, których używamy do klasyfikacji. Najbardziej znane to:
- W zależności od narządu lub tkanki, z której należy pobrać próbkę do analizy, technika będzie inna. Jeśli potrzebna jest niewielka próbka tkanki, można wykonać biopsję nacinającą.
- Kiedy guz jest usuwany w całości, technika ta nazywana jest biopsją wycinającą.. W takim przypadku należy również usunąć zewnętrzne brzegi guza, aby móc je przeanalizować w celu potwierdzenia, że guz został całkowicie usunięty.
- Jedną z najczęstszych biopsji u psów jest biopsja skóry. Ta procedura jest dość prosta, nieinwazyjna i wiąże się z bardzo małym ryzykiem dla zwierzęcia.
Biopsję skóry stosuje się na ogół w przypadkach, gdy diagnoza nie jest jasna lub gdy zastosowane zabiegi nie przyniosły pozytywnych efektów. Z wyjątkiem biopsji skóry, wszystkie inne rodzaje biopsji wymagają zastosowania znieczulenia ogólnego.
Jak wykonać biopsję psa
Technika, która zostanie zastosowana do usunięcia próbki tkanki lub guza, będzie zależeć od kilku czynników, takich jak rodzaj zajętego narządu i jego lokalizacja. Istnieją głównie cztery rodzaje biopsji u psów, jeśli spojrzymy na kryteria klasyfikacji zastosowanej techniki:
- Pierwszym z nich jest eksploracyjna operacja brzucha. Ta technika jest bardzo inwazyjna, ale w niektórych przypadkach może być niezbędna; Ma tę zaletę, że umożliwia pobranie próbek – biopsji nacinającej – z kilku narządów jednocześnie.
- Drugą techniką jest biopsja wykonywana za pomocą endoskopia. Dzięki tej metodzie można pobrać małe fragmenty tkanki z nosa, żołądka, jelit lub okrężnicy.; Chociaż wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego, ten rodzaj biopsji nie wymaga wykonania nacięcia chirurgicznego.
- Trzecią metodą wykonania biopsji psa jest biopsja skóry. W takim przypadku, w zależności od urazu, stosuje się różne rodzaje igieł i narzędzi. Jest małoinwazyjny iw zależności od zwierzęcia i zabiegu może być wykonywany bez znieczulenia ogólnego.
- Wreszcie w przypadku kości i szpiku kostnego możliwe jest wykonanie biopsja przy pomocy specjalnych igieł.
We wszystkich przypadkach biopsja jest bardzo przydatna, ponieważ pozwala dokładnie określić chorobę psa i zbadać najlepsze opcje jej leczenia.
Obsługa próbek
Jednym z ważnych etapów biopsji psa jest manipulacja pobraną próbką. Od prawidłowej obsługi zależy wiarygodność wyników analizy, a tym samym pewność diagnozy..
Próbka powinna być traktowana jak najmniej i bardzo delikatnie, dopóki nie zostanie umieszczona w płynie utrwalającym. Objętość tej cieczy, zazwyczaj 10% rozcieńczonego formaldehydu, musi być odpowiednia.
Zwykle zaleca się ilość płynu odpowiadającą 10-krotności objętości próbki.. Czas utrwalania również musi być ściśle przestrzegany i będzie się różnić w zależności od usuniętej tkanki.
