Śpiewają i oferują nam bardzo charakterystyczny letni szum. I robią to, ponieważ chcą się kopulować lub dlatego, że jest gorąco. Zapowiadają nadejście lata, najgorętszej pory roku, kiedy słońce świeci najjaśniej. Jaka jest pieśń cykady i jej cechy owada?
Ekscytujący cykl życia
Cykl życia cykady zagaduje i fascynuje naukowców i miłośników przyrody. Zamieszkuje między polami i lasami, zboczami i równinami wszystkich kontynentów, z wyjątkiem Antarktydy. Nimfy żyją pod ziemią do 17 lat; dorosłych na drzewach przez bardzo krótki czas, zaledwie kilka tygodni.
Pomimo ogromnych rozmiarów, które mogą sięgać sześciu centymetrów, obserwacja cykady gołym okiem jest trudna. Udaje mu się zakamuflować swoimi tonami podobnymi do odcieni gałęzi i drzew; kiedy nie hałasują, są praktycznie niewidoczne.
Cykada ma mocne ciało, szeroką głowę i dwoje dużych oczu. Ich aparat ssący pozwala im penetrować korę drzew i żywić się ich sokiem. Przezroczyste i dobrze zaprojektowane skrzydła mają rodzaj żyłek i 11 czarnych plam; ich kształty i kolory różnią się w zależności od gatunku.
Duża rodzina
Te owady z rodziny Hemiptera są częścią rodziny Cykadowate. Są podzielone na podrodziny złożone z plemion. PodrodzinaCykadyny, z przezroczystych cykad, składa się z 12 plemion.
Podrodzinę tworzy siedem gatunkówTibiceniny lub cykady z ukrytymi kotłami. Raucous Cykady są zorganizowane w oparciu o 12 plemion w podrodzinieTettigadinae; 12 są też plemiona tworzące podrodzinęCicadettinae, czyli cykady z widocznym timbalem.
Cykada od czasów starożytnych nosiła różne nazwy. Jest znany jako chicharra, coyuyo, cocora, tococo, chiquilichi, cycad i kilka innych nazw. Są narody, które uważają je za symbol odrodzenia i dobrej nowiny.
Są przykładami zwyczajów dobowych, samotnych i osiadłych. Żywią się roślinami i krzewami, co czyni je gatunkiem owadów epifitycznych i nadrzewnych. Młode lub nimfy żywią się sokiem korzeni.
Odkryj pieśń cykady
Pieśń cykady jest dźwiękiem skrzeczącym, a dla wielu irytującym, emitowanym rano i wieczorem, również w najgorętszych godzinach. To samce śpiewają lub tańczą. Wołają samice o krycie, a także mogą to zrobić, aby oznaczyć terytorium lub jako czerwoną flagę.
Dźwięk jest wytwarzany w jamie brzusznej, gdzie samiec cykady ma strunowy organ zwany timbalem, który składa się z błon. Jest to rodzaj worków powietrznych, które napełniają się i opróżniają; dwie wnęki tworzą pudło rezonansowe, które wzmacnia dźwięk.
U kobiet narząd bębenkowy znajduje się również w jamie brzusznej. Pozwala im słyszeć pieśń lub stridulus samców z odległości ponad kilometra.
W korze drzew
Odpowiada żeńska cykada. Dzięki oviscapto składa od 400 do 600 jaj w dziurach, które przebija w korze drzew. Gdy wylęgają się jesienią, młode lub nimfy spadają na ziemię, gdzie kopią chodniki, aż znajdą korzenie, na których będą żerować. Tam mogą żyć od 2 do 17 lat i doświadczać do pięciu cykli życiowych.
Krótkie życie na świeżym powietrzu
Kiedy larwy opuszczą ziemię, następuje wyimaginowana zmiana, która zamienia je w dorosłe osobniki ze skrzydłami i genitaliami odpowiednimi do rozmnażania. Jest to krótki cykl życia na zewnątrz, zaledwie kilka tygodni; w tym czasie wspinają się na drzewa, zmieniają skórę, śpiewają, latają i łączą się w pary.
Te owady mają pewne istotne ryzyko: samice umierają po reprodukcji. Samce mogą umrzeć z powodu ciśnienia akustycznego ich aparatu kroczącego.
Tak kontynuuje tajemniczy spektakl cykad, enigmatyczny cykl życia, który przyciąga biologów, entomologów i miłośników przyrody. Kiedy odkryta zostanie pieśń cykady, przenikliwy, który będzie trwał całe lato, dowiesz się o wyjątkowym cyklu życia w królestwie zwierząt.
Długie istnienie cykadowego podziemia i krótki dorosły etap ucieczki, pieśni i śmierci uczyniły z niej bohatera bajek i opowieści. Także w zwyczajowy charakter w historii i tradycjach kilku krajów.
