Na przestrzeni dziejów konie miały kluczowe znaczenie dla naszej ewolucji jako jednostek i jako społeczeństwa. Poza swoją siłą i fizycznym pięknem, to szlachetność ich charakteru czyniła ich godnymi podziwu i majestatycznymi towarzyszami.Następnie zobaczymy słynne konie z naszej historii i kilka koni, które wyróżniały się w fikcji.
7 słynnych koni z naszej historii i fikcji
1. Bucefał (Aleksander Wielki)
Bucefał to imię najbardziej znanego i ukochanego konia Aleksandra Wielkiego. Szacuje się, że ten szlachetny koń żył od 335 roku p.n.e. do 326 pne Jego śmierć miała miejsce podczas bitwy o Hispades, na obecnym terytorium Pakistanu.
Niektóre teorie twierdzą, że jego ciało zostanie pochowane na obrzeżach Jhelum, w mieście zwanym Jalapur Sharif. Istnieje jednak inna hipoteza, że Bucefał spoczywa w pokoju w Falii, również znajdującej się w Pakistanie.
2. Marengo (Napoleon Bonaparte)
Marengo był wiernym towarzyszem Napoleona Bonaparte i na zawsze pozostał jednym ze słynnych koni w historii świata.. Jego nazwa była hołdem dla bitwy pod Marengo (Włochy), z której zwyciężyła francuska armia cesarska.
Marengo był w stanie poprowadzić cesarza w różnych historycznych bitwach, w tym pod Waterloo, Austerlitz, Jenie i Wagram. Szacuje się, że żył w latach 1793-1831; obecnie jego szkielet jest przechowywany w Londynie, w Narodowym Muzeum Wojska w Chelsea.
Według przekazów historycznych Napoleon był wielkim miłośnikiem koni. W jego osobistej stajni zarejestrowano ponad 100 koni, z których wyróżniali się Marengo oraz wierzchowce Blanco i Vizir.
3. Klacz Babieca (El Cid)
Wielu z nas zapewne zna historię wielkiego Cida Campeadora, ale niewielu zna historię jego słynnej klaczy Babieca. Mówi się, że, gdy Cid był jeszcze dzieckiem, jego ojczym zabrał go do stajni klasztoru, w którym mieszkali; Poprosił swojego chrześniaka, aby wybrał konia, który najbardziej mu się podobał.
Ku zaskoczeniu wszystkich El Cid wybrał najbrzydszego i najskromniejszego konia w całej stajni. Według ojczyma koń (a właściwie klacz) był „babiecą”, gdyż nie posiadał atrybutów wielkiego zdobywcy.
Jednak historia pokazała mądrość Cida i zasługi jego wielkiej klaczy. Razem wygrali wiele bitew, a Babieca cieszył się wielką długowiecznością, a właśnie odszedł w wieku 40 lat. Historia Cyda i Babiecy przypomina nam, że prawdziwe atrybuty nie tkwią w fizyczności, ale w szlachetności ducha.
4. Palomo (Simón Bolívar)
Palomo był najsłynniejszym koniem wyzwoliciela Simona Bolívara, jednej z najważniejszych postaci Ameryki Południowej. Mówi się, że koń zostałby oddany Bolívarowi przed bitwą pod Boyacá, która miała miejsce w 1819 roku na obecnym terytorium Kolumbii.
Od tego czasu Palomo towarzyszył swojemu bohaterskiemu jeźdźcowi we wszystkich jego narodowo-wyzwoleńczych kampaniach. Obecnie ich podkowy eksponowane są z honorami w Muzeum Mulaló, znajdującym się w mieście Tumbo w Kolumbii.
5. Pegaz (Zeus)
Pegaz to słynny skrzydlaty koń Zeusa, białego ogiera zrodzonego z przelanej krwi Meduzy. Oprócz bycia słynnym koniem w mitologii greckiej i fikcji międzynarodowej, Pegaz był jedynym koniem, który „żył” wśród bogów Olimpu.
6. Rocynant (Don Kichot)
Rosynant to jeden ze słynnych koni sztuki literackiej, który występował także w filmie i telewizji. Jego nazwa pochodzi od słowa „rocín”, używanego do nazywania koniowatych, które wykonywały ciężkie prace na hiszpańskich polach.
W przeciwieństwie do wielkich dżentelmenów, którzy wybierali szlachetne imiona dla swoich koni, nasz ulubiony dżentelmen postanawia nazywać swojego towarzysza Rosynant. Bardziej niż przez wygląd czy rodowód, Rosynanta uwieczniła jego niezrównana lojalność.
7. Koń trojański
Chociaż nie było to „ciało i krew”, Koń Trojański jest niewątpliwie jednym z najsłynniejszych koni w naszej historii. Ten ogromny drewniany koń został zbudowany przez Greków i wysłany jako „dar kapitulacji” do Trojan.
Jak wiemy, sprytną strategią było przebicie się przez masywne mury Troi. Drewniany koń otworzył drzwi dla greckich żołnierzy, którzy w końcu wygrywają bitwę i zdobywają miasto. Od tego czasu Koń trojański został wyryty w kulturze popularnej jako symbol przebiegłości (po stronie pozytywnej) i zdrady (po stronie negatywnej).