Wymarłe zwierzęta zawsze przyciągały naszą uwagę, ale prawda jest taka, że możemy się o nich dowiedzieć tylko dzięki skamieniałościom i starożytnym malowidłom. Z wyjątkiem niektórych przypadków, takich jak ten zamarznięty prehistoryczny koń.
Odkrywają zamarzniętego prehistorycznego konia
Stało się to na Syberii, gdzie grupie naukowców udało się uratować nienaruszone szczątki prehistorycznego konia z gatunku koni Lena (Equus lenensis), dziki koń podobny do konia Przewalskiego, który żył w epoce paleolitu i który zmarł 30 000 do 40 000 lat temu.
Ten prehistoryczny koń, który ma około dwóch lat, ma nienaruszoną sierść i kopyta oraz prawdopodobnie niektóre organy wewnętrzne. Dzieje się tak dlatego, że zwierzę pozostawało w wiecznej zmarzlinie, czyli w wiecznie zamarzniętej glebie.
To nie pierwsze szczątki, jakie ujawnia wieczna zmarzlina: młode lwy jaskiniowe i mamuty to niektóre ze zwierząt, które doskonale zachowały się pod ziemią Syberii i innych zimnych regionów.
Sklonować prehistorycznego konia?
Badacze biorący udział w ekspedycji podejrzewają, że znaleziony prehistoryczny koń mógł utonąć, ponieważ zwierzę nie ma obrażeń na ciele. Doskonały stan zachowania tego okazu otwiera drogę do klonowania i ciąży zarodka u aktualnego konia.
Jest to dziś jedna z najbardziej kontrowersyjnych gałęzi nauki, ponieważ wyginięcie tych gatunków tysiące lat temu prawdopodobnie oznacza, że ekosystemy się zrównoważyły, co oznacza, że Dzisiejsza Europa nie może gościć wymarłych gatunków bez niezrównoważenia ekosystemów.
W związku z tym inne gatunki, które nie wyginęły, takie jak żubr, są wprowadzane do innych krajów w ramach różnych projektów. Trzeba wyjaśnić, że w rzeczywistości żubr nie mieszkał na Półwyspie Iberyjskim, a jego przodkiem był ten namalowany w Altamirze.
Gatunek: Koń Leny
Koń Leny mieszkał w Beringii, która pod koniec plejstocenu była odpowiednikiem północnej Kanady, Alaski i Syberii. Uważa się, że dorosłe zwierzęta rozwinęły grubą sierść, aby uniknąć początkowego przeziębienia w okolicy.
Koń Leny należy już do rodzaju Equus, współczesne konie zamieszkujące plejstocen. Uważa się, że konie pochodzą od małego, palcowego roślinożernego ssaka znanego jako Eohippus. Następnie przodkowie koni powiększali się i zmieniali palce u nóg na kopyta, co dało początek rodzajowi pięć milionów lat temu Equus, do którego należy zarówno koń Leny, jak i obecny koń.
Koń Leny, wraz z innymi bliskimi krewnymi, prawdopodobnie zaczął rozprzestrzeniać się po całym świecie około 15 000 lat temu przez most Beringia. Byłoby 10 000 lat temu, kiedy wszystkie konie, w tym Lena, wyginęłyby w Ameryce Północnej.
Koń Leny to kolejny przykład dzikich koni, które są obecnie uważane za zaginione. W paleolicie ludzie polowali na konie, o czym świadczą zapisy kopalne i malowidła naskalne.
Prawdopodobnie koń Leny wyginął w wyniku polowania, chociaż inne gatunki koni przeszły proces udomowienia, co doprowadziło do niesamowitych odkryć, takich jak odkrycie pierwszych weterynarzy zajmujących się końmi. Jedyne konie uważane dziś za półdzikie to koń Przewalski i koń mustang. Oba są w rzeczywistości udomowionymi zwierzętami, które ponownie dziko żyją na wolności i odzyskały część swojego nieokiełznanego zachowania.