Błękitny rekinPrionace glauca) znany również jako tintorera, jest częścią rodziny Carcharhinidae; To jest gatunek rekina, który jest w stanie zagrożenia z powodu połowów. W przeszłości był to jeden z najliczniejszych gatunków rekinów w oceanach i morzach.
Opis i cechy rekina błękitnego
Rekin błękitny ma szczególnie niebieskawy odcień skóry, od którego pochodzi jego nazwa. Oferuje również wydłużone ciało: samce mogą mierzyć od 1,82 do 2,2 metra, a samice od 2,2 do 3,3 metra.
Ponadto ciało tego rekina składa się z dwóch długich i cienkich płetw piersiowych, z pięcioma parami szczelin skrzelowych w ich pobliżu, oprócz płetwy grzbietowej mniejszej niż poprzednie i ogona.
Ponadto, ciało rekina błękitnego jest bardzo hydrodynamiczne, ponieważ ich płetwy piersiowe są dłuższe niż płetwy większości innych gatunków rekinów; Pozwala to na osiągnięcie dużych prędkości podczas pływania. Z tego powodu jest uważany za jeden z najszybszych gatunków rekinów zamieszkujących morza.
Jego zwinne ciało może ważyć od 27 do 55 kilogramów u mężczyzn i od 93 do 182 kilogramów u kobiet. Mają stożkowaty pysk, charakterystyczny dla większości gatunków rekinów, z trójkątnymi i haczykowatymi zębami na górze oraz węższymi i prostszymi zębami na dole.
Rekiny błękitne mają rząd zębów od 24 do 31 nacięć w górnej szczęce i od 25 do 34 w dolnej szczęce.Ich zęby są zwykle wymieniane w okresach od 8 do 15 dni.
Co je rekin błękitny?
Rekin błękitny jest żarłocznym drapieżnikiemZjada prawie wszystko i poluje w małych grupach, w parze, a nawet w rodzinie. Jest zdolny do podróżowania na duże odległości w poszukiwaniu pożywienia, a jego dieta składa się zwykle z 16 gatunków ryb i 24 gatunków głowonogów.
Kontynuując swoją dietę, te rekiny mogą nawet żywić się zwłokami ssaków, które dostają w morzu a nawet niczego niepodejrzewających ptaków morskich.
Ryby, które regularnie jedzą, to: morszczuk biały, morszczuk czerwony, makrela, ostrobok, gádidae, kałamarnica, morszczuk srebrny, śledź, granik i dorsz.
Siedlisko rekina błękitnego
Rekin błękitny jest zwierzęciem wędrownym,zdolny do podróżowania na długości do 5500 kilometrów. Może znajdować się w różnych regionach świata, od Oceanu Atlantyckiego, Oceanu Spokojnego, Morza Śródziemnego po Ocean Indyjski.
Co ciekawe, rekin błękitny jest uważany za zwierzę samotne, ale podczas długich podróży ma zwyczaj podróżowania w grupach. Grupy te są zwykle podzielone według wielkości i płci:Używają wzoru zgodnego z ruchem wskazówek zegara, aby kierować nimi podczas podróży przez Atlantyk.
Idealnym siedliskiem dla tego rekina są głębokie wody subtropikalne, tropikalne i umiarkowane, obszarów, które mogą osiągnąć głębokość do 350 metrów. Mimo to można je znaleźć na wybrzeżu, szczególnie w nocy, ponieważ zwykle żyją na wybrzeżach.
Nawyki reprodukcyjne rekina błękitnego
Rekiny błękitne są żyworodnymi zwierzętami osiągają dojrzałość płciową od czterech do pięciu lat w przypadku mężczyzn, podczas gdy u kobiet osiągają dojrzałość płciową w wieku pięciu lub sześciu lat.
Rytuał godowy tego gatunku polega na ugryzieniu samicy przez samca między pierwszą a drugą płetwą grzbietową. Należy pamiętać, że samice mają nawet trzykrotnie grubszą skórę niż samiec.
Jeśli rytuał godowy się powiedzie, samiec zacznie używać płetw brzusznych do zapłodnienia samicy. Samice rekina błękitnego mają dwie macice i są w stanie żywić się od 4 do 125 młodych, co może zająć od 9 do 12 miesięcy.
Zapłodnione samice migrują na północ, gdzie przygotowują się do potomstwa, które zwykle mierzy 39 centymetrów. Niemniej jednak,zaraz po urodzeniu młode zostają oddzielone od matki, więc nie mają żadnej opieki.
Rekin błękitny jest w niebezpieczeństwie!
Chociaż rekin błękitny nie jest jeszcze zagrożony wyginięciem, jest zagrożony. Główne czynniki wpływające to wędkarstwo w celach sportowych i komercyjnych, podobnie jak groźba innych wodnych drapieżników dla piskląt.
Rekiny błękitne są wykorzystywane do produkcji żywności dla zwierząt i ludzi, skóry i suplementy diety z wątrobą. Szacuje się, że jego populacja zmniejszyła się od 50% do 70% na Północnym Oceanie Atlantyckim i 97% na Morzu Śródziemnym, a to głównie z powodu nadmiernych połowów.