Złota żaba panamska jest niewielka, ma bardzo wyraziste kolory i jest krytycznie zagrożona. Powiemy Ci, kiedy ostatni raz został zwolniony i wszystkie jego charakterystyczne cechy.
Charakterystyka złotej żaby z Panamy
Pomimo swojej nazwy i tego, co się wydaje na pierwszy rzut oka, złota żaba to ropucha, a nie żaba. Ten mały płaz ma bardzo małe ciało i niewielki dymorfizm płciowy: samice są nieco większe od samców. Zaobserwowano, że samice ważą maksymalnie 15 gramów i mierzą do 65 milimetrów.
Panamska złota żaba to piękne zwierzę o żywych kolorach: większość z nich ma kolor od zielonkawożółtego do całkowicie złotego; niektóre mogą mieć czarne plamy na plecach i nogach.
Jak dobrze reklamowane przez jego jasne kolory, to zwierzę jest toksyczne. Nie jest tak trujący jak żaby do strzałek, ale jego skóra jest pokryta toksynami przeznaczonymi do zatrucia każdego, kto jej dotknie. Na szczęście skutki tej trucizny u ludzi nie zostały jeszcze udowodnione, ale w dużych dawkach uważa się ją za śmiertelną.
Jeśli porównamy złotą żabę panamską z resztą ropuch z jej rodziny, to proporcjonalnie ma ona smukłe i stylizowane ciało, z długimi kończynami. Jej skóra wydaje się gładka, ale przy bliższym przyjrzeniu się widać, że jest szorstka.
Siedlisko złotej żaby z Panamy
Naturalne siedlisko tego zwierzęcia jest bardzo ograniczone: jest to endemiczny gatunek Panamy, który można znaleźć tylko w Valle de Antón oraz w Parku Narodowym Campana. Jednak od dawna nie były obserwowane na wolności i istnieje obawa, że na wolności wyginęły.
Złota żaba z Panamy żyje w wilgotnym środowisku, na brzegach górskich rzek. W ostatnich dziesięcioleciach stracił wiele siedlisk, co jest uważane za jedną z przyczyn spadku jego populacji.
Karmienie złotej żaby z Panamy
Panamska złota żaba, podobnie jak wiele innych zwierząt w jej rodzinie, zaczyna życie jako kijanka, a następnie rozwija nogi i płuca, przybierając dorosłą postać. Kiedy są kijankami, żywią się głównie glonami.
Ale kiedy dorosną, nie tylko zmienią swoje ciało, ale także dietę. Złota żaba panamska to mięsożerne zwierzę, które żywi się głównie owadami. Nie są zwierzętami, które pokonują duże odległości w poszukiwaniu pożywienia: polują na to, co mogą znaleźć. W ten sposób mogą żywić się komarami, mrówkami, muchami… wszystkim w ich zasięgu.
Ochrona złotej żaby panamskiej
Prawie dziesięć lat temu ostatni raz nagrano na wideo złotą żabę z Panamy. Uważa się, że wymarły w swoim naturalnym środowisku: Istnieje tylko zapis żywych okazów w różnych ogrodach zoologicznych i ośrodkach odzyskiwania dzikich zwierząt.
Może być znaleziony kilka przyczyn, które doprowadziły do tej sytuacji: pierwsza to utrata naturalnego siedliska. Złota żaba panamska jest istotą terytorialną, która nie może żyć w grupach i nie toleruje dzielenia swojej przestrzeni z innymi okazami. Jego siedlisko nie było zbyt rozległe, a w ostatnich dziesięcioleciach zaczęły zajmować jego miejsce gospodarstwa rolne, firmy zajmujące się pozyskiwaniem drewna i inne przedsiębiorstwa.
Drugim zagrożeniem, być może ważniejszym, ponieważ nie wiadomo jeszcze, jak go kontrolować, jest grzyb. Począwszy od 2000 roku, te żaby były dotknięte chytriodiomykozą, śmiertelną chorobą wywoływaną przez grzyby. który pojawił się również w innych populacjach płazów w Ameryce.
Ostatnie okazy odnalezione w naturze zabierano do ośrodków odbudowy, aby się rozmnażać, a następnie móc przywrócić je naturze. Obecnie Panamskie żaby złote przebywają w ponad 50 ośrodkach w Ameryce Północnej i Południowej.
Zostały z powodzeniem rozmnażane w niewoli. Jego liczby pod obserwacją naukowców są dobre, ale nie mogą wrócić do swojego siedliska: nie znaleziono jeszcze lekarstwa na chytriodiomykozę, więc i tak umrą.
Panamska złota żaba jest narodowym symbolem Panamy. W rzeczywistości, 14 sierpnia został ogłoszony Narodowym Dniem Złotej Żaby. Był reprezentowany na znaczkach i banknotach, ale pomimo rozpoznania tego gatunku i wysiłków na rzecz jego ratowania, wciąż jest dużo pracy, aby mógł ponownie zająć Valle de Anton.
