To bardzo piękny ptak, któremu grozi wyginięcie. Następnie zobaczymy cechy i mechanizmy adaptacyjne pyska, gatunku dotkniętego kłusownictwem, ale z dużą szansą na przeżycie.
Charakterystyka Hocofaisan
W tym gatunku samiec i samica różnią się kolorem i wielkością. Samiec jest czarny z zielonkawymi tonami i białym brzuchem, erekcją grzywy i żółtym guzkiem na szczęce.
Samica ma czerwonobrązowe pióra z czarnymi pręgami, szyja jest czarno-biała, nie ma wypukłości, a grzywka jest biała. Ze względu na tę cechę jest identyfikowany jako ptak dymorficzny.
Pysk nie przekracza 91 centymetrów wysokości i waży średnio 3,57 kg. Ogon mierzy od 29 do 38 centymetrów, ma cztery długie palce na nogach i lekko zakrzywiony, krótki i mocny dziób. Uważany jest za gatunek roślinożerny, żywiący się owocami i nasionami, owadami, jaszczurkami i młodymi małymi gryzoniami.
Zaloty i reprodukcja
sezon dRozród rozpoczyna się w miesiącach luty i marzec. Zaloty rozpoczynają się od wokalizacji samca, który podaje pokarm w dziobie samicy, a następnie buduje gniazdo na dużych drzewach: wykorzystuje zagłębienia w pniach i gałęziach, które znajdują się nisko nad ziemią.
Ptaki te rozmnażają się przez jaja, zwykle dwa, które matka wysiaduje przez 30 dni.. Drugie pisklę wykluje się dzień po pierwszym i opuści gniazdo, gdy tylko rozbije skorupę; potem rodzice zajmą się obojgiem.
Pisklęta chcą szybko wydostać się z gniazda. W mgnieniu oka podskakują za matką, gdy wychodzą po jedzenie; wkrótce będą w stanie się wyżywić. Robią to w krzakach, trawie lub gałęziach.
Dźwięki wydawane przez bażanty ryjkowe podczas poszukiwania pożywienia są tak samo głośne, jak te, które wydają na etapie rozrodczym.
Nieśmiały i agresywny
Jest to zwykle ptak nieśmiały, choć w okresie godowym staje się agresywny. Generalnie postanawia się nie bronić, a gdy zostanie zaatakowana, ucieka i uderza w siatkę.
Jest to ptak o zwyczajach dziennych, nadrzewnych i lądowych. Hocofaisan nie lubi latać, więc pozostaje na drzewach, gdzie porusza się skacząc i spacerując. Schodzi tylko na ziemię, by zbierać nasiona, owoce i pić wodę.
Ptak lasów tropikalnych
Hoofaisán, którego naukowa nazwa to Crax rubra, to ptak rodziny Cracidae i szyku galliform. Zamieszkuje rozległe obszary lasów tropikalnych, od Tamaulipas po półwysep Jukatan, w tym wyspę Cozumel w Meksyku; Można go również zobaczyć w Kostaryce, Panamie, Kolumbii i Ekwadorze.
Jest znany jako paují, bażant amerykański lub królewski. Inne nazwy to guaco, chonco, hoco, kanbull, dziki lub czarny indyk, tepetotol i tutule. W czasach przedhiszpańskich był związany z płodnością, kukurydzą i wodą.
Kłusownictwo i ryzyko wyginięcia
Apetyczne mięso i piękno piór pyska powodują nadmierne polowania, które narażają je na ryzyko. Dziś Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa tego ptaka za gatunek zagrożony, więc jego spożywanie jest zabronione.
Przykładem ich obecnej sytuacji jest wyspa Cozumel; Pozostało zaledwie 200 egzemplarzy. Jest to gatunek bezbronny wobec sztormów morskich.
Mechanizmy adaptacyjne
Równolegle działania na rzecz jej ochrony są promowane przez Jednostki Zarządzania Ochrony Dzikiej Przyrody (UMA). Działania te mają na celu zachowanie naturalnego siedliska, populacji i okazów dzikich gatunków w niewoli.
Hoofaisán lub paují zwykle podróżują w grupach do 12 ptaków, chociaż w pewnym momencie można zobaczyć osobniki, które podróżują samotnie. Może żyć spokojnie i pod opieką człowieka w niewoli lub w obawie przed byciem pożywieniem dla ssaków na wolnych obszarach. Jego głównymi drapieżnikami są oceloty i jastrzębie.
Niezbędne działania
Aby uniknąć ich wyginięcia, nie zaleca się ścinania drzew, w których mogą budować gniazda. Chroń także okazy, które nadal istnieją w niewoli, aby mogły się rozmnażać; potępienie kłusownictwa jest kolejnym działaniem, które należy podjąć.
Jeśli poznamy cechy i mechanizmy adaptacyjne pyska, będziemy wiedzieć, jak zapobiec jego wyginięciu. W ten sposób ten piękny gatunek może nadal zasiedlać lasy północnej, środkowej i południowej Ameryki.
