Prehistoryczne jelenie, takie jak megaloceros, były potężnymi zwierzętami, przekraczającymi dwa metry wysokości i 3,5 metra w rogach. Zwierzęta te zostały wytępione przez człowieka i zmiany klimatyczne, chociaż muntiaco to jeleń, który wciąż żyje i pochodzi sprzed 35 milionów lat.
Megaloceros lub jeleń olbrzymi
Kiedy mówimy o prehistorycznym jeleniu, przychodzi na myśl to duże zwierzę zwane megaloceros. Te prehistoryczne jelenie posiadały gigantyczne poroże, które w momencie ich odkrycia zostały przekreślone jako przyczyna ich wyginięcia.
Według ilustratorów i uczonych z tamtych czasów, prawdopodobnie poroża tych olbrzymich prehistorycznych jeleni czyniły je łatwym łupem poprzez zaplątanie się w florę lub trudności w manewrowaniu. Ale prawda jest taka te zwierzęta żyły na stepie i proporcja była normalna w porównaniu z ich ogromnym ciałem.
Gatunek ten żył przez większą część Eurazji i kiedyś uważano, że wyginął 10 000 lat temu, podobnie jak hiena w Europie. Niemniej jednak, ostatnie badania wykazały, że populacja utrzymywała się do 7000 lat temu, kiedy pierwsi neolityczni rolnicy przybyli do Rosji.
Muntiac: prehistoryczne jelenie, które wciąż żyją
Są jednak jeleniowate, które jeszcze nie wyginęły i zarówno ze względu na swój szczególny wygląd, jak i mioceńskie pochodzenie, są to praktycznie prehistoryczne jelenie, które przetrwały: mówimy o mundiakach.
Ten rodzaj małych jeleni pojawił się na naszej planecie około 35 milionów lat temu. Chociaż przybyli do życia w dużej części Eurazji, dziś Muntiacy przetrwali w Azji Południowej: Indiach, Sri Lance, Indonezji, Birmie czy Chinach.
Muntiacy to bardzo szczególne jelenie. Przede wszystkim nie mają czasu na ryczenie jeleni, ponieważ pochodzący z tropikalnego obszaru mogą rozmnażać się przez cały rok. Ich poroże jest małe, choć ma w sobie coś bardziej rzucającego się w oczy. Samce mają kły wystające z pysków.
Kolejną rzeczą, która zwraca uwagę naukowców, jest genetyka tego gatunku: Muntiac indyjski ma tylko siedem chromosomów, co czyni go ssakiem o najmniejszej liczbie. Zderza się to z muncjakiem Reevesa, który ma prawie siedem razy więcej: 46 chromosomów.
Muntiac, gatunek inwazyjny?
Jedną z najbardziej uderzających cech tych prehistorycznych jeleni jest ich obecność jako jednego z inwazyjnych gatunków obcych w Wielkiej Brytanii. Chiński muntiac uciekł z Woburn Deer Park w 1925 roku i doświadczył brutalnej ekspansji.
Obecnie występuje w znacznej części Anglii, a nawet rozprzestrzenił się w Szkocji. Widziano ich również w Irlandii, gdzie niewątpliwie musieli polegać na nowej interwencji człowieka.
Chociaż niewątpliwie mają one pewien wpływ na dziką florę Wielkiej Brytanii, największy wpływ tych prehistorycznych jeleni występuje w ogrodach prywatnych iw związku z wypadkami drogowymi, które powodują, podobnie jak problem dzików miejskich w Hiszpanii.