Łatwo odróżnić którykolwiek z ponad czterech tysięcy gatunków jaszczurek. Te zwierzęta pochodzą z rodzin Gekkonidae Tak Lacertidae, a jej naukowa nazwa jaszczurki to Podarcis muralis.
Jest o małe jaszczurki rozsiane po całym świecie, z wyjątkiem Antarktydy, które pełzają nerwowymi ruchami po wszystkich rodzajach powierzchni, w przyrodzie lub w domach.
Pojawienie się jaszczurki zwykle budzi sympatię, ponieważ jest absolutnie nieszkodliwe. To z tego powodu są ludzie, którzy adoptują jaszczurki jako zwierzęta domowe. Jednak niewiele wiadomo na temat tego gada. Z natury nieuchwytny woli chować się między szczelinami, krzakami czy kamieniami niż mieć bezpośredni kontakt z człowiekiem.
Główne cechy jaszczurki
Jaszczurka może osiągnąć średnio 10 lat życia i mierzyć do 10 cm, nie licząc ogona. Ten ogon jest dłuższy niż ciało i można go odłączyć na końcu, jeśli jaszczurka poczuje się zagrożona.
Skóra pokryta jest drobnymi łuskami, z większą przewagą na grzbiecie niż na brzuchu. Kolory i odcienie wahają się od ciemnozielonego, jasnozielonego i brązowego.
Samce i samice można odróżnić, ponieważ te pierwsze mają ciemne plamy na grzbiecie; tymczasem samice mają linie na plecach. Aby się nakarmić, jaszczurka wyszukuje wszelkiego rodzaju małe lub średnie owady.
Od ślimaków po chrząszcze, wszystko pasuje do tego mięsożernego zwierzęcia. Podkreśla jego wielki instynkt drapieżnika i zdolność przystosowania się do niemal każdego regionu planety.
Innym faktem, który pozwala jaszczurkom na łatwe rozprzestrzenienie się na całym świecie, jest liczba jaj, które składa w sezonie. Przez cztery miesiące w roku będzie składać jaja od jednego do trzech razy. Na każdym sprzęgle możesz policzyć nawet kilkanaście jaj. Im jest większy, tym większa liczba nieśności.
Kobiety mają tendencję do bycia stadnymi w okresie inkubacji; Naprawdę oferują sobie nawzajem towarzystwo i często wspólnie czekają na narodziny dziecka.
Jaszczurka, pożądany gospodarz
Ten rodzaj gada jest dobrze przyjmowany, gdziekolwiek się pojawi. Powodem jest ich zdolność do stabilizacja ekosystemów poprzez integrację kluczowego ogniwa w łańcuchu pokarmowym.
Jaszczurka to ta, która dba o wytępienie np. szkodników prześladujących światowe uprawy: ślimaków, szarańczy i wszelkiego rodzaju owadów obecnych w uprawach. Również na obszarach miejskich jaszczurka zapobiega namnażaniu się komarów, much, pająków, chrząszczy czy różnych robaków.
Jaszczurka w słońcu
Opalanie sprawia temu zimnokrwistemu zwierzęciu ogromną przyjemność. Po długim śnie w swojej norze, w pierwsze ciepłe dni szuka kontaktu światła słonecznego na jego łuskach.
Z kolei te kąpiele słoneczne dają jaszczurce możliwość cierpliwego przyglądania się każdemu milimetrowi otaczającej ją przestrzeni. Działanie słońca wywołuje u jaszczurki odżywczy lub doładowujący energię, która czeka na przybycie owadów na świat
Język jaszczurki ma intensywne właściwości sensoryczne, które wraz z ostrością wzroku nadają mu właściwości myśliwskie wysokiego kalibru. w stanie spoczynku z pulsującym brzuchem i nieruchomą resztą ciała jaszczurka może spędzać godziny.
Ale te godziny odpoczynku nie są marnowane przez tego małego gada: będzie on stale czuwał. Gdy naładujesz energię słoneczną, działa, aby zaspokoić głód przez całą zimę.
Język jaszczurki
Jaszczurka ma swój własny język. Aby komunikować się z innym przedstawicielem swojego gatunku, wykorzystuje szereg określonych ruchów i postaw. Te akcje są przeprowadzane w celu obrony terytorium przed każdym atakiem wroga.
W niektórych wariantach tego gatunku łuski mogą zmieniać kolor, co wyraża nastrój zwierzęcia. Innym sposobem zamanifestowania się jest upuszczenie ogona, gdy przestraszy się zagrożenia lub drapieżnika. Kawałek ogona porusza się i rozprasza na tyle długo, by mogła uciec; za tydzień ogon odrośnie.
Jak widzieliśmy, jaszczurka jest jedno ze zwierząt najlepiej przystosowanych do środowiska. W przypadku ich znalezienia nie możemy ich uszkodzić, musimy uszanować ich nieszkodliwy wygląd. Można go po prostu umieścić w pobliżu dowolnego drzewa.