Pasiasty skunksMephitis mephitis) to jest mały ssak należący do rodziny Mefitidae obejmuje liczne gatunki skunków, skunków, skunków, chingues, mapurytów i epatów.
Te zwierzęta odzyskali międzynarodową sławę dzięki swojemu szczególnemu śmierdzącemu systemowi obronnemu. Z tego powodu wielokrotnie pojawiają się w bajkach dla dzieci, kreskówkach czy filmach. Następnie zapraszamy do zapoznania się z tym ciekawym gatunkiem skunksa i jego głównymi cechami.
Cechy fizyczne skunksa pasiastego
Skunksy to małe ssaki, które osiągają średnią długość od 36 do 46 centymetrów w wieku dorosłym. Jego ciało jest lekkie, waży od 1 do 3,5 kilograma, choć wydaje się mocniejsze dzięki obszernemu czarnemu futerkowi.
Jedną z najbardziej uderzających cech fizycznych tego małego zwierzęcia są dwa białe paski, które towarzyszą całej długości jego ciała. Jednak paski te łączą się na karku, skąd powstaje pojedynczy szeroki pasek, który obejmuje prawie całą szyję zwierzęcia.
Z pewną częstotliwością słyszymy to wygląd skunksa w paski lub paskiprzypomina kota. Zauważamy jednak, że jego głowa jest bardziej trójkątna niż u kotów, a jej rozmiar jest niewielki w porównaniu z ciałem.
Z drugiej strony pysk skunksa jest bardzo ostry, a nos większy i mięsisty niż u dyskretnego kociaka. Możemy to również podkreślić jej małe czarne oczy nie mają naciekającej błony („trzecia powieka”, która występuje u kotów).
Nogi skunksa są bardzo krótkie i ledwo je widzimy, gdy zwierzę jest w ruchu. Kolejną bardzo charakterystyczną cechą tego gatunku są jego podeszwowe stopy, z pięcioma palcami i potężnymi pazurami.
Wyróżnia się również długi, czarny i puszysty ogon z białą końcówką, który zwykle mierzy od 18 do 25 cm, czyli prawie połowę długości ciała. W nim również obserwujemy trochę siwych włosów, ale są one mniej obfite niż na grzbiecie i karku.
Siedlisko przyrodnicze, żerowanie i rozmnażanie
Pasiaste skunksy reprezentują gatunek z jego rodziny o większym zasięgu na terytorium Ameryki Północnej; jego populacja rozciąga się od Kanady po północny Meksyk.
W swoim środowisku skunksy utrzymują wszystkożerną dietę, która może się różnić w zależności od dostępności pożywienia w ich środowisku i pory roku. Zatem, ich zwykła dieta zwykle obejmuje szeroką gamę nasion, ziół, owoców, jagód, robaków i małych zwierząt.
Zimą lub pod nieobecność ofiar to ciekawskie zwierzę może również przyjąć oportunistyczne nawyki i żywić się padliną. Co więcej, mogą wykorzystać brak ptaków w gniazdach do ich „ukradzenia” ich jaja lub ich młode.
Pasiaste skunksy co roku przeżywają okres godowy, zawsze zaczyna się w lutym. Samce są poligamiczne, to znaczy kopulują z kilkoma samicami w okresie lęgowym i nie utrzymują stałego partnera.
Kobiety ciąża trwa od 59 do 77 dni i mogą urodzić od 4 do 7 młodych przy każdym porodzie. Matki są odpowiedzialne za wychowanie i ochronę potomstwa po porodzie i przez cały okres laktacji.
Okres laktacji trwa zwykle siedem miesięcy, a w wieku dziesięciu miesięcy małe skunksy będą już dojrzałe płciowo, chociaż wiele osób może potrzebować więcej niż roku, aby rozstać się z rodzicami i zacznij żyć na własną rękę.
Słynny śmierdzący system obronny pasiastych skunksów
Chociaż ten śmierdzący system obronny jest bardziej kojarzony ze skunkiem pasiastym i niektórymi skunkami, jest obecny we wszystkich gatunkach rodzinyMefitidae. Twoje gruczoły odbytu są w stanie wydalić silnie pachnący płyn i nieprzyjemne, aby odstraszyć potencjalnych drapieżników.
Płyn ten składa się z allomonów, feromonów i związków siarki (bogatej w siarkę), pełni również funkcję oznaczenia przestrzeni, którą chcą chronić.
Niemniej jednak, Ten system nie jest pierwszym zasobem obronnym skunków, ale rezerwują go na bardziej złożone sytuacje. Wyczuwając jakiekolwiek zagrożenie, skunks najpierw wygina grzbiet, unosi całkowicie ogon i uderza w ziemię przednimi nogami.
W przypadku, gdy drapieżnik lub najeźdźca nie chce opuścić swojego terytorium, skunks może użyć swojej potężnej, śmierdzącej cieczy, aby go odpędzić. W ten sposób zobaczymy jakskunks wygina swoją tylną część i wywiera nacisk na ziemię, aby użyć swojej „tajnej broni”.
To zapach tak intensywny, że pod wpływem wiatru rozszerza się na ponad pięć metrów. Jest również bardzo przenikliwy, może impregnować przedmioty, ubrania i obuwie przez tygodnie, a nawet miesiące; W kontakcie z oczami może powodować podrażnienie, ból, swędzenie, a nawet chwilową ślepotę.
Jak widzieliśmy, każde zwierzę ma swoją własną sztuczkę, aby przetrwać, i jest to pasiasty skunks. Wydaje się niewiarygodne, ile niespodzianek kryje natura!