Małpy proboscis, znane również jako małpy Násic, są łatwe do zidentyfikowania na całym świecie dzięki wydatnym nosom. Ostatnie badania opublikowane w czasopiśmie Science Advances sugerują związek między jego rozmiarem a pewnymi możliwościami seksualnymi i reprodukcyjnymi.
Według ekspertów, stwierdzono istotne korelacje między wymiarami nosa, jąder i ciała w ogóle. Te aspekty sprawiają, że jest to szczególnie atrakcyjne dla kobiet, co daje im wspaniałe możliwości znalezienia partnera.
Ponadto małpy proboscis wykazują inne cechy, takie jak bardzo męskie wokalizacje oraz cechy siły i konkurencyjności, które pozwalają im zdobyć wysoką rangę społeczną. Może to spowodować monopolizację samic dla niektórych osobników i tworzenie „kawalerskich” kolonii składających się z mniej szczęśliwych.
Karmienie małp proboscis
Dieta tego gatunku jest w zasadzie liściożerna. Oznacza to, że ich ulubionym pokarmem są liście. Jednak można również zaobserwować sezonowe spożycie niektórych zielonych owoców, które mają pierwszeństwo przed dojrzałymi, ponieważ mogą one szybciej fermentować w żołądku i powodować kolki, wzdęcia i ogólny dyskomfort.
Ponadto, spożywają kwiaty i nasiona, niektóre zboża, orzechy, larwy i drobne owady, co oznacza zróżnicowaną i zbilansowaną dietę. Chociaż wyraźny brzuch tych naczelnych nie jest zauważalny w ich fizjonomii, jest to kolejna z ich wyjątkowych cech. Stanowi to jedną czwartą masy ciała.
Twój układ pokarmowy jest podzielony na kilka przedziałów, które posiadają grupę skutecznych bakterii, które neutralizują toksyny i łatwo trawią niektóre z ich jedzenia. Tak jest w przypadku zielonych owoców i niektórych rodzajów liści.
Preferowanie jedzenia liści jako głównego pokarmu daje im przewagę nad niektórymi naczelnymi innych gatunków. Dzieje się tak, ponieważ mogą żyć w koronach drzew, nie ryzykując zbytniego bezpieczeństwa przed potencjalnymi drapieżnikami.
Reprodukcja i zachowanie
Samice małp proboscis rodzą tylko jedno dziecko na raz. Okres ciąży trwa około pięciu i pół miesiąca. Po urodzeniu mała trąbka ma niebieską, prawie czarną twarz, która zmienia się, gdy zbliżają się do czwartego miesiąca życia. Cielę pozostaje z matką do czasu, gdy urodzi kolejne cielę lub do ukończenia pierwszego roku życia.
Dojrzałość płciowa wynosi od czterech do pięciu lat, chociaż kobiety robią to w młodszym wieku. Jego główną atrakcją podczas godów jest znaczny rozmiar nosa. Jest to ogólnie związane z siłą i męskością.
Większe nosy zapewniają głośniejsze krzyki, działając jak płyta rezonansowa. Służy to przekazaniu grupie działań, które należy podjąć w przypadku zagrożenia. Jest to rodzaj przyzwyczajeń dobowych i o zmierzchu schronią się na drzewach do snu.
Ten gatunek naczelnych znany jest również ze swoich umiejętności pływackich. Udaje im się zanurzyć na głębokość do 20 metrów i pokonywać duże odległości. Jednak pływają tylko wtedy, gdy jest to konieczne.
Jeśli poczują się zagrożone, cała grupa może wskoczyć do rzeki, aby uciec. Innym razem pływają po prostu po to, by przekroczyć rzeki, które uniemożliwiają im dotarcie do celu.
Ich średnia długość życia sięga 20 lat, choć z każdym rokiem zmniejsza się liczba ludności. Wynika to z niszczenia ich środowiska i nadmiernego polowania. Małpy trąbkowate są pożądane ze względu na mięso i bezoar. Ta substancja w kształcie kamienia, która tworzy się w żołądku niektórych zwierząt, takich jak małpy proboscis, jest stosowana jako antidotum na różne ludzkie dolegliwości.
Najlepsze drapieżniki
Gatunki Jest zagrożony wyginięciem i w dużej mierze wynika to z interwencji człowieka. Przez dziesięciolecia te naczelne były chronione przed ludzkością w niedostępnych namorzynach, ale z czasem ludzie zniszczyli ich siedlisko w wyniku wyrębu.
Mętna pantera i fałszywy gawiał, krokodyl słodkowodny, to inne drapieżniki, które zmniejszyły całkowitą populację tych zwierząt. Ten ostatni zwykle atakuje osobniki, które nurkują w rzekach lub te, które znajdują się blisko brzegów.
Podejmowano próby utrzymania gatunku w niewoli bez pozytywnych rezultatów.szacuje się, że obecna populacja nie przekracza 7000 osobników. Jego polowanie i komercjalizacja są zabronione, więc gatunek ten można zaobserwować tylko w namorzynach, które wciąż istnieją na Borneo.
