Jest to stosunkowo nowa rasa psów, gdyż pierwsze okazy urodziły się w połowie lat 50. W tym artykule przedstawimy główne cechy wilczaka czechosłowackiego, rasy wywodzącej się od owczarka niemieckiego.
Czechosłowacki wilczak: pochodzenie
Nie trzeba cofać się o wieki, aby opowiedzieć o historii czechosłowackiego wilczaka. Pierwotny rodowód sięga 1955 roku w nieistniejącej już Czechosłowacji, kiedy okazy owczarków niemieckich zostały skrzyżowane z wilkami europejskimi.
Jedna z teorii głosi, że pomysł rozwoju rasy wyszedł od czeskich wojskowych, które chciały za wszelką cenę bronić swoich granic w środku zimnej wojny. Ta obsesja lub "paranoja" tamtych czasów byłaby punktem wyjścia do skrzyżowania psa z wilkiem.
Celem było stworzenie hybrydy łączącej z jednej strony cechy owczarków (trening, mentalność i temperament), az drugiej najlepsze aspekty wilków (wytrzymałość, budowa fizyczna i siła).
W wyniku tego połączenia powstał pies o wyglądzie podobnym do wilka karpackiego. Eksperymenty trwały 10 lat, a w 1965 odsłonięto nową rasę. Czechosłowacki wilczak został oficjalnie uznany w 1999 roku przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, choć wcześniej był psem narodowym swojego kraju pochodzenia.
Charakterystyka wilczaka czechosłowackiego
Z wyglądem bardzo podobnym do wilka, pies ten ma wysokie i mocne ciało, prawie „kwadratowy” wygląd i wydłużone nogi, tylne są mocniejsze niż przednie. Dorosłe samce mogą ważyć około 25 kilogramów i mierzyć około 65 centymetrów w kłębie. Samice są nieco mniejsze (20 kilogramów i 60 centymetrów).
Głowa czechosłowackiego wilczaka jest skrócona, jak u wszystkich psów lupoidalnych, co nadaje jej bardzo wilczy wygląd. Oczy są małe, podobnie jak nos i uszy są trójkątne, krótkie i stojące. Ogon jest wysoko osadzony, a podczas biegu zakrzywiony w kształcie sierpa.
Inną cechą charakterystyczną tego psa, która przypomina nam o jego dzikich przodkach, jest jego sierść, która zmienia się w zależności od pory roku.
Zimą ma bardzo gęste, dwuwarstwowe włosy, które całkowicie je pokrywają, łącznie z genitaliami. Latem, po odpowiedniej wylinki, ma delikatniejszą sierść. W chłodne miesiące kolor jest jaśniejszy, a w ciepłym bardziej szarawy.
Zachowanie wilczaka czechosłowackiego
Chociaż został zaprojektowany do życia z ludźmi, musimy pamiętać, że czechosłowacki wilczak nie jest podobny do innych ras bardziej domowych. Na przykład nie pasuje do miejskiego życia i czasami nie dogaduje się z innymi psami.
Warto zauważyć, że socjalizacja – zarówno ze zwierzętami, jak iz ludźmi – czechosłowackiego wilka jest nieco skomplikowana, ze względu na jego impulsywny i intensywny charakter. Aby przyniósł pożądane efekty, musi być wprowadzony innym psom w bardzo młodym wieku.
Wilk czechosłowacki potrzebuje przestrzeni na zewnątrz do biegania, dlatego jest polecany osobom mieszkającym w polu, na farmie lub w górach.. Nie jest też psem dla początkujących; Powinna być przyjęta przez osoby bardzo dobrze poinformowane, jeśli chodzi o edukację psów.
Dzikie lub prymitywne wilki widać nie tylko w wyglądzie psa, ale także w jego temperamencie i zachowaniu. Nawet w ich biologii, ponieważ samice mają tylko jedną ruję na rok (inne rasy zwykle mają dwie).
Wilczak czechosłowacki jest bardzo aktywny, niezwykle ciekawski i odważny, ale jednocześnie jest nieco nieufny wobec tych, których nie zna i nie zawaha się ani chwili przed atakiem, jeśli uzna to za konieczne. Po dotarciu do rodziny jest jej lojalny bezwarunkowo, ale w tym celu musi czuć się częścią stada i mieć dominującego przywódcę, jak to ma miejsce w przypadku jego krewnych wilków.
Jeśli chcesz mieć czechosłowackiego wilczaka, zalecamy najpierw dobrze poznać jego cechy, a następnie nauczyć się, jak się nim opiekować i trenować. I oczywiście powinieneś mieć wystarczająco dużo miejsca, aby „odpoczął”.