Robak kałamarnicyTeuthidodrilus samae) jest ciekawym gatunkiem należącym do rodziny pierścieniowatych. To małe i osobliwe zwierzę bezkręgowce o wyglądzie robakowatym żyje w rejonach otchłani. Obecnie jego odkrycie wywołało sensację w internecie oraz w środowisku naukowym.
Według naukowców z Woods Hole Oceanographic Institute i Scripps Institution of California, To bardzo ważne odkrycie, ponieważ inny okaz o podobnych cechach jest nieznany. W rzeczywistości kałamarnica jest na razie jedynym przedstawicielem swojego rodzaju.
Następnie zapraszamy do przeczytania więcej o osobliwym robaku kałamarnicy, który właśnie wynurzył się z głębin morskich.
Czym są pierścienice?
Pierścienie stanowią ogromną grupę bezkręgowców pierwotniakowych, czyli o symetrii dwustronnej. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest robakowaty korpus, który jest podzielony na podobne do siebie pierścienie.. Nazwa „pierścienie” odnosi się właśnie do tej konkretnej segmentacji.
Ciekawostką jest to, że wewnętrzna anatomia każdego pierścienia (metameru) pokazuje dokładną powtarzalność różnych narządów. Oznacza to, że w każdym pierścieniu ciała tych zwierząt powtarza się kilka struktur fizjologicznych, co czyni je symetrycznymi wewnątrz i na zewnątrz.
Dzisiaj, zidentyfikowano ponad 16 500 gatunków pierścienic, wśród których znajdziemy robaki morskie, pijawki i kałamarnicę.
Właściwości fizyczne robaka kałamarnicy
Jak większość pierścienic, kałamarnica ma dość osobliwy wygląd, który dla wielu ludzi wcale nie jest atrakcyjny. Jego ciało ma zwykle około dziewięciu centymetrów długości i ma 25 par małego białego włosia., zwany parapodios, z każdej strony.
Z jego części głowowej rodzą się 10 przydatków, których kształt bardzo przypomina bardzo cienkie macki lub ramiona. Stąd jego popularna nazwa, ponieważ te wyrostki przypominają wyglądem kałamarnicę.
Podczas gdy ich małe wiosła służą do poruszania się po wodzie, badana jest rola dużych macek. Jednak najszerzej akceptowana hipoteza sugeruje, że mogłyby one żywić się śniegiem morskim.
W pierwszym okresie swojego życia robaki kałamarnic są przezroczyste i prawie niemożliwe jest ich zidentyfikowanie w głębinach. Po osiągnięciu dorosłości ich ubarwienie zmienia się, ich ciało staje się jeszcze bardziej galaretowate i ciemnobrązowe.
Siedlisko naturalne i odkrycie robaka kałamarnicy
Chociaż może istnieć od wielu stuleci, robak kałamarnic został odkryty w 2007 roku. Obserwując ten nieznany gatunek głębinowy po raz pierwszy, naukowcy zebrali kilka okazów żyjących na głębokości od 2000 do 3000 metrów.
Zebrane okazy poruszały się za pomocą małego włosia zaledwie 100 metrów nad dnem morskim. Ich upodobanie do tego regionu nie jest dziełem przypadku, ponieważ mogą tam znaleźć obfite plankton, który jest filarem ich odżywiania.
Widocznie, byłby to endemiczny gatunek Morza Celebes, położony między Indonezją a Filipinami. Po sporządzeniu opisu tego nowego gatunku naukowcy poświęcają się teraz ustaleniu, czy istnieją inne gatunki należące do tego samego rodzaju. Albo w rowie Celebes, albo w głębinach podobnych ekosystemów.
Należy również zauważyć, żeW 2004 roku niektórzy badacze zaobserwowali bardzo podobnie wyglądające zwierzę w Indiach. Ponieważ nie udało im się go wtedy schwytać, nie można potwierdzić jego pokrewieństwa z kałamarnicą.
Karmienie i reprodukcja
Jak wspomnieliśmy, Squid worms żywią się głównie planktonem morskim dostępnym na dużych głębokościach. Jednak naukowcy wciąż pracują nad sprawdzeniem, czy ich dieta może zawierać również inne mikroorganizmy głębinowe.
Jeśli chodzi o reprodukcję, będziemy musieli poczekać na nowe postępy społeczności naukowej, aby dostarczyć dokładnych danych.
Będąc tak niejednorodną gromadą, pierścienice mogą rozmnażać się płciowo lub bezpłciowo poprzez zapłodnienie wewnętrzne lub zewnętrzne. Ponadto niektóre pierścienice są hermafrodytami, podczas gdy inne mają określoną płeć.
Robaki pierścienicowe zazwyczaj mają różne płcie i przyjmują zewnętrzne zapłodnienie po kryciu. U niektórych gatunków stadium larwalne nie występuje, chociaż nie jest to cecha bardzo powszechna. W miarę wzrostu robaki rozwijają pierścienie jeden po drugim, aż osiągną dorosłość.
