Pirarucú to przykładowe zwierzę, które od czasów starożytnych przepływało przez wody Amazonii. Znany również jako paiche lub arapaima, ta ryba wywołała zamieszanie ze względu na unikalny sposób wydychania wody.
Plemienna populacja Amazonii korzystała z tego zwierzęcia od czasów starożytnych. Jej jędrne, białe mięso zawiera ogromną wartość odżywczą. Łuski paiche są tak wytrzymałe, że służą do robienia narzędzi tnących i pilników do paznokci.
Ta ryba ma system kostny zamiast kolców, które mieszkańcy regionu wykorzystują do różnych celów. Wśród nich spożywaj je zmielone razem z guaraną, aby uspokoić dolegliwości jelitowe, a także do przygotowania naczyń.
Gigant Amazonii
To wyznanie nie trafiło do niego przypadkiem. Pirarucú może mierzyć trzy metry długości lub nieco więcej i ważyć około 180 kilogramów. Jednak obecna populacja tego gatunku została zmniejszona w niektórych basenach amazońskiej dżungli.
Wynika to z nieproporcjonalnych połowów prowadzonych przez mieszkańców regionu, którzy widzieli potencjał ekonomiczny sprzedaży bogatego mięsa ryb. Na brazylijskich rynkach otaczających Amazonię można znaleźć pirarucu zawijane w liście i suszone w soli, podobnie jak w przypadku dorsza.
Można go również pozyskiwać świeży iw dużych ilościach, mimo że ustanowiono okresy zamknięte, aby zachować gatunek. Podobnie zorganizowano ruchy społeczne, aby promować hodowlę paiche w niewoli.
Wykwintna kuchnia Brazylii i Peru ma również udział w odpowiedzialności za niską populację paiche. Dążąc do dostosowania tradycyjnych przepisów do międzynarodowych standardów, wzbudzili u klientów niesamowite pragnienie dań, które zawierają tę rybę jako główny składnik ich przepisów.
Skłania to rybaków w tym sektorze do odrzucenia środków ochronnych, ponieważ każdego dnia mięso pirarucú jest wyceniane w lepszych cenach i pozostawia dobry zwrot.
Morfologia i siedlisko pirarucú
Droga jego korpus jest bardzo podobny do torpedy, a do tego wygląda aerodynamicznie. Ma dwie płetwy grzbietowe i drugą parę bardzo blisko ogona. Ich łuski mogą mierzyć od pięciu do sześciu centymetrów długości, mają twardą warstwę minerałów i szereg dolnych warstw kolagenu. Dzięki temu arapaima może mieć rodzaj zbroi.
Kolor paiche waha się od szarego z pewnymi zielonymi tonami do obfitych czerwonawych plam z pomarańczowymi tonami na ogonie. Jego język jest kościsty i pokryty zębami z tymi, którzy miażdżą swoją zdobycz.
Oprócz skrzeli pirarucú ma pęcherz pławny, który jest organem wewnętrznym odpowiedzialnym za kontrolowanie pływalności ryb kostnych. Ten pęcherz składa się z tkanek podobnych do płuc., co pozwala im wydobywać tlen z powietrza.
Ten olbrzym rzeczny żyje w wodach o niskiej zawartości tlenu i zwykle w miejscach podmokłych. Okazy arapaimy można zobaczyć zatopione w błocie, które pozostaje na brzegach rzek, gdy wody zmniejszają się w porze suchej.
Tam nie potrzebuje skrzeli, ale oddycha podobnie jak zwierzęta lądowe i może to robić nawet przez 40 minut.
Reprodukcja
Przez pół roku w rzekach Amazonki jest dużo wody, a przez drugą połowę panuje susza. Niemniej jednak, pirarucú zaskakująco przystosowuje się do sezonowych zmian w swoim środowisku. Od lutego do kwietnia, kiedy poziom wody opadł, ryby te odbywają tarło w piaszczystym błocie.
Wcześniej zbudowali dół o szerokości około 50 centymetrów i głębokości około 15 centymetrów. Kiedy woda zaczyna się podnosić, wykluwają się jaja a ich młode korzystają z powodzi, aby się rozwijać.
Samce są doskonałymi opiekunami miotu i są odpowiedzialne za napowietrzanie wody w obszarze z niedoborem tlenu. Ponadto ich głowa zmienia kolor na szaroczarny, podobny do koloru piskląt, aby je zakamuflować.
Mężczyźni też wydzielają specjalny feromon, który służy do przyciągania małego piraruucús i trzymaj je blisko. W ten sposób chronią je i chronią przed drapieżnikami. Opieki te są utrzymywane przez trzy miesiące.
Kiedy młode są w stanie same sobie radzić, samiec oddala się, a jego głowa wraca do dawnego zielonkawego koloru. Arapaima osiąga dojrzałość płciową w wieku około pięciu lat.
